Από την αλησμόνητη εκείνη περίοδο του 2015 και της πρώτης, ιστορικής διαπραγμάτευσης Τσίπρα – Βαρουφάκη, ο ΣΥΡΙΖΑ ψάχνει για κορόιδα (για να το πούμε ευγενικά…).
Την εποχή εκείνη, έπειτα από το καταστροφικό εξάμηνο, το δημοψήφισμα, τα capital controls και την 17ωρη διαπραγμάτευση, εκβίασε το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Αφού τα έκανε μούσκεμα, έφερε ένα μνημόνιο βαρύ κι ασήκωτο, φόρτωσε την χώρα με άλλα 100 δισ. και ανάγκασε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να το ψηφίσουν υπό την απειλή της χρεοκοπίας και της εξόδου από το ευρώ.
Στην συνέχεια κατάφερε να ξεφορτωθεί Λαφαζάνη, Ζωή κλπ. από τον ΣΥΡΙΖΑ, έκανε εκλογές και έγινε ο πιο καλός φίλος των δανειστών με την «φασιστική μπότα» (βλ. Μπέτυ Μπαζιάνα).
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και τώρα.
Εχοντας κάνει όλους τους λάθος χειρισμούς εδώ και μερικούς μήνες στο Σκοπιανό, προσπαθεί να μας πείσει ότι πάλι έχουμε φτάσει σε ένα οριακό σημείο και ότι επείγει η λύση. Αν δεν επιτευχθεί, θα φταίνε οι «άλλοι», όσοι δεν του δώσουν την έγκρισή τους, δεδομένου ότι οι «άλλοι» θα καταστούν απαραίτητοι, αφού ο Πάνος Καμμένος δεν πρόκειται να συμφωνήσει όπως ξέρουμε σε ονομασία η οποία θα περιέχει τον όρο Μακεδονία.
Η παράσταση αυτή άρχισε να παίζεται μπροστά στα μάτια μας από το Σάββατο. Στις δηλώσεις του μετά τις συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς, ο Αλέξης Τρίπρας είπε, μεταξύ άλλων: «Νομίζω ότι με τους περισσότερους είχαμε μια ειλικρινή και υπεύθυνη συζήτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πολιτικές συγκλίσεις και ευρύτερη συναίνεση, εφόσον καταλήξουμε σε συμφωνία. Δεν μπορώ δυστυχώς να πω όμως το ίδιο και για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης (…)».
Η «Αυγή της Κυριακής» ήταν έτοιμη: «Προοδευτικό ρεύμα για την εύρεση λύσης», ήταν ο τίτλος της και ο επεξηγηματικός υπότιτλος «Τα βήματα προσέγγισης, η στάση των πολιτικών δυνάμεων και τα “αγκάθια” του αλυτρωτισμού και της πατριδοκαπηλείας».
Μοιάζει με μία επικίνδυνη επανάληψη εκείνου του καλοκαιριού του ‘15.
Το Σκοπιανό βρίσκεται με ευθύνη της κυβέρνησης σε (δήθεν;) οριακό σημείο, οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να στρέφουν το ενδιαφέρον τους προς Ανατολάς, καθώς φαίνεται πώς έχουν αποφασίσει να κλείσουν με σκληρό τρόπο το κουρδικό μέτωπο και το φίδι από την τρύπα στα εθνικά θα κληθούν να βγάλουν οι «προοδευτικές δυνάμεις», που λέει και η «Αυγή».
Ο Καμμένος θα παίξει τον ρόλο του Λαφαζάνη και ο ΣΥΡΙΖΑ θα καθαγιαστεί στα σοασιαλδημοκρατικά νερά.
Καλό ακούγεται, αλλά είναι απλώς μία παγίδα.
Οσοι πιστέψουν το σενάριο του Τσίπρα (και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν κάποιοι πρόθυμοι) θα πρέπει να έχουν υπόψη το γνωστόν «δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Αν γοητευτούν από μία δική τους αριστερή δήθεν αναβάπτιση, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να διαλύσουν τον χώρο, ο οποίος υποτίθεται ότι ανασυντάσσεται. Αν συμπλεύσουν με τον Τσίπρα ad hoc, μόνο και μόνο για να «λυθεί» το Σκοπιανό, πολύ δύσκολα θα καταρτίσουν λίστες υποψηφίων στη Μακεδονία (η οποία θα ψηφίζει στις ελληνικές εκλογές).
Ολο αυτό είναι μία κλασική αριστερή μεθόδευση, που στόχο έχει ως συνήθως την γενική αναταραχή, ή όπως αλλιώς και αν θέλει να την βαπτίσει κανείς και όχι την όποια εθνικά επωφελή λύση.
Μετά από τόσες δεκαετίες όμως, κάποιοι τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουν βάλει μυαλό.