Ολες οι κυβερνήσεις δίνουν βάρος στην προπαγάνδα, αλλά οι σημερινοί την έχουν αποθεώσει. Πρέπει να τους βγάλουμε το καπέλο. Η μαστοριά τους έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Τα καταφέρνουν μόνοι τους; Οχι δα. Εχουν και αβανταδόρους. Και δεν εννοούμε τα φιλικά μέσα ενημέρωσης και τα τρολ του Διαδικτύου, αυτά υπήρχαν πάντα, τα είχαν και οι προηγούμενοι.
Καλύτερος σύμμαχος στην κυβερνητική προπαγάνδα από την αντίστοιχη της αντιπολίτευσης δεν υπάρχει. Αρκεί να παρατηρήσει κανείς ποια θέματα επιλέγει να «σηκώσει» η κυβερνητική προπαγάνδα και πώς «τσιμπάει» σ’ αυτά η αντιπολίτευση και θα καταλάβει. Αντιστοίχως, τα θέματα που καίνε τον πολύ κόσμο και θέλει να τα θάψει ο κυβερνητικός προπαγανδιστικός μηχανισμός θάβονται με τη ευγενική χορηγία της αντιπολίτευσης, η οποία σχεδόν τα αγνοεί.
Ας τα δούμε με μερικά παραδείγματα. Ποια ήταν τα «μεγάλα» θέματα που κυριάρχησαν το τελευταίο διάστημα στον προπαγανδιστικό πόλεμο των δύο πλευρών:
– Ο νόμος για την ταυτότητα φύλου. Μια αυτονόητη ρύθμιση για ένα ατομικό δικαίωμα προσέλαβε πρωτοφανείς διαστάσεις (ενώ αφορά ελάχιστους ανθρώπους), χάρη και στα λάθη κομμάτων της αντιπολίτευσης και προσέδωσε «προοδευτική» ταυτότητα στη σημερινή κυβέρνηση. Ποιος κέρδισε;
– Τα Εξάρχεια, οι Ρουβίκωνες και τα συναφή. Είναι φαινόμενα δεκαετιών και αφορούν ένα τρίγωνο της πρωτεύουσας. Οποιος νομίζει ότι καίγονται γι’ αυτά οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης, των Ιωαννίνων, της Λάρισας, της Πάτρας, της Κρήτης, είναι μακριά νυχτωμένος. Χάνει από αυτά η κυβέρνηση; Οχι. Τι κερδίζει από αυτά η ΝΔ; Τους «νοικοκυραίους», που (ενδεχομένως) φοβούνται, τους έχει.
– Ο νόμος Παρασκευόπουλου, που αποφυλακίζει καταδικασμένους. Όμως, ο νόμος αυτός δεν είναι σημερινός. Η βασική του στόχευση (αποσυμφόρηση των φυλακών) ήταν στόχευση και των προηγούμενων ανάλογων νόμων. Το περίφημο «βραχιολάκι» καθιερώθηκε από την κυβέρνηση Σαμαρά.
– Και έσχατη η υπόθεση Κουφοντίνα. Παρά τον υψηλό συμβολισμό της(δίνεται άδεια στον αρχιεκτελεστή της 17 Νοέμβρη) και την προκλητική στάση του ανεκδιήγητου Κοντονή έναντι των θυμάτων της τρομοκρατίας, δεν είναι πρωτοφανής. Ο, επίσης εκτελεστής, Χριστόδουλος Ξηρός πήρε άδεια και απέδρασε το 2104 (κυβέρνηση Σαμαρά με υπουργό Δικαιοσύνης τον πρώην δικαστή Χαράλαμπο Αθανασίου). Αν ο Κουφοντίνας δεν αποδράσει (βέβαιο είναι), την επόμενη φορά που θα πάρει άδεια οι αντιδράσεις θα έχουν ξεφουσκώσει.
Αυτά κυριαρχούν στον πόλεμο της προπαγάνδας. Πλήττουν την κυβέρνηση; Όχι. Αντίθετα, κάποια άλλα θέματα, που αφορούν ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού και θα μπορούσαν να την πλήξουν, είτε περνούν ξώφαλτσα είτε αγνοούνται. Ιδού:
1. Ετοιμάζεται το νέο ψαλίδι στις συντάξεις (εδώ).
2. Το ΕΚΑΣ, ένα επίδομα που έδωσε η ανάλγητη και «δεξιά» κυβέρνηση Σημίτη το 2001, πνέει τα λοίσθια. Το καταργεί η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα (εδώ).
3. Και τα δύο αυτά είναι αποτέλεσμα του νόμου Κατρούγκαλου, ο οποίος τώρα κάνει το (κομμουνιστικό του – τρέμε Κουτσούμπα) καθήκον στην Αβάνα και στη Μακρόνησο (εδώ). Η αντιπολίτευση δεν ασχολείται με τέτοια («περσινά ξινά σταφύλια», που λέει κι ένας άλλος ανεκδιήγητος).
4. Οι πλειστηριασμοί έρχονται. Από το «κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη» περάσαμε στη νέα, ανώτερη, φάση: αυτεπάγγελτες διώξεις, «κοράκια» (έτσι δεν τα έλεγαν;) που (θα) παίρνουν τα σπίτια και τα παρόμοια.
5. Η ελληνική κοινωνία φτωχοποιείται χρόνο με το χρόνο, μήνα με το μήνα (εδώ).Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ που είχε οργιάσει με αυτό το θέμα (εδώ), σήμερα οργιάζει από την ανάποδη. Με τη «μείωση» της ανεργίας. Η οποία, όμως έρχεται έτσι και έτσι. Τα νέα παιδιά εργάζονται με αμοιβή τρία, δύο και ένα (ναι, ένα!) ευρώ την ώρα, αλλά η αντιπολίτευση περί άλλα τυρβάζει.
Δεν έχει νόημα να παραθέσουμε περισσότερα. Το συμπέρασμα είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Η κυβερνητική προπαγάνδα «κάνει παπάδες». Είτε επιλέγοντας εκείνη τα αβανταδόρικα για εκείνη θέματα είτε θάβοντας τα επιζήμια. Στο δεύτερο έχει την (αφελή ή ανόητη, όπως το δει κανείς) αρωγή της αντιπολίτευσης. Η οποία νομίζει ότι το 99% των Ελλήνων καίγεται για κάποιους περιθωριακούς νόμους, για την ανομία και τα Εξάρχεια και όχι για τη συνεχή φτωχοποίησή του και την ανεργία των παιδιών του.
Αν ο κ. Τσίπρας αποφασίσει να πάει σε εκλογές πριν αρχίσουν να εφαρμόζονται τα δικά του μέτρα και η αντιπολίτευση συνεχίσει να προτάσσει τη σημερινή ατζέντα του «νόμου και της τάξης», ίσως πάθει αυτό που περιγράφει η ρήση «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι».