Πότε ακούσαμε για πρώτη φορά το όνομα της Περιστέρας Μπαζιάνα και είδαμε φωτογραφία της; Θα πρέπει να ήταν το 2011, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να κεφαλοποιεί την αντιμνημονιακή οργή και ο Αλέξης Τσίπρας να αναδύεται, μέσα από τις μούντζες των Αγανακτισμένων προς το Κοινοβούλιο, ως ο νέος, άμωμος και αδιάφθορος ηγέτης που θα έστελνε στα τσακίδια τους δανειστές και θα έφερνε πίσω τα «κλεμμένα». Τότε λοιπόν μάθαμε και για τη σύντροφό του.
Αν θυμάμαι καλά, η πρώτη φωτογραφία του ζεύγους ήταν από κάποια καλοκαιρινή παράσταση. Εκείνος φορούσε ένα παντελόνι τζιν, «φυσαρμόνικα» στο εσωτερικό των μηρών και τα γόνατα, και μια κοντομάνικη μπλούζα πόλο με φαρδιές ρίγες. Εκείνη, αδιάφορο φουστόμπλουζο, φλατ πέδιλα τύπου Μοναστηρακίου και μια παραφουσκωμένη τσάντα περασμένη χιαστί στον κορμό της. Τη στάση του σώματός της μάλιστα -χέρια σταυρωμένα μπροστά σαν να αγκάλιαζε το ίδιο της το σώμα και κεφάλι προς τα κάτω- κάποιος ειδικός θα μπορούσε να την αποκωδικοποιήσει ως ένα είδος άμυνας και αποστασιοποίησης προς την επερχόμενη εξουσία.
Πάντως η φωτογραφία ανέδυε μία συμπαθή καθημερινότητα. Εκτοτε, έχουν περάσει λίγα, σχετικά, χρόνια μέσα στα οποία όμως η κυρία Μπαζιάνα έχει διανύσει πολλά έτη φωτός στις πασαρέλες της επικαιρότητας.
Σε επόμενες φωτογραφίες, η σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα φαινόταν μεν πιο χαλαρή αλλά ήταν ξεκάθαρο πως είχε ακόμη περισσότερο χαλαρή σχέση με το στιλ και τη μόδα. Κάτι για το οποίο ουδείς εδικαιούτο να την ψέξει. Αυτά της άρεσαν, αυτά φορούσε και δεν είχε να δώσει λογαριασμό σε κανένα. Πολύ περισσότερο στις στιλίστες της αμερικάνικης Vogue που, αμέσως μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, έβγαλαν φετφάδες για το πώς πρέπει να ντύνεται η σύζυγος του νέου Ελληνα Πρωθυπουργού. Εξάλλου, προστατευμένη μέσα στην ασφάλεια ενός μαύρου πανωφοριού, είχε κάνει μια πολύ ωραία εμφάνιση το βράδυ εκείνων των εκλογών.
Οι επόμενοι μήνες ήταν δύσκολοι και δεν ασχοληθήκαμε με την κυρία Μπαζιάνα παρά τον επόμενο Σεπτέμβριο, λίγο πριν τις εκλογές. Τότε που μια φωτογραφία της, τραβηγμένη χωρίς την άδεια της στο προαύλιο του σχολείου του γιου της, έκανε τον γύρο του Διαδικτύου και έγινε αιτία να αποβληθεί από το σχολείο το εφτάχρονο παιδί του φερόμενου ως φωτογράφου. Διαπιστώσαμε ωστόσο ότι είχε διανύσει μεγάλη απόσταση στην προσέγγιση του στιλ.
Λίγες εβδομάδες αργότερα ήρθε η καταστροφή. Στην φωτογραφία με το ζεύγος Ομπάμα στην πρωτεύουσα των ΗΠΑ φορούσε μεν ένα «μικρό μαύρο φόρεμα» αλλά η απουσία στηθόδεσμου που έφτανε το στήθος λίγο πιο πάνω από τη μέση, έβαλε φωτιά στο Διαδίκτυο.
Αυτό που συζητήθηκε κυρίως όμως ήταν το ξινισμένο, απαξιωτικό ύφος της, μια υπαινικτική βολή στον θεσμικό ρόλο του συντρόφου της. «Αν δεν ήθελε, ας μην πήγαινε» είπαν τότε όσοι την κατηγόρησαν για έλλειψη επικοινωνιακού πολιτισμού. Μία εντύπωση που ενισχύθηκε – ή φρόντισε η ίδια να ενισχύσει – όταν τον Φεβρουάριο του 2016, στην επίσημη επίσκεψη του ζεύγους στην Τεχεράνη, έδειχνε να μην μπορεί να κουμαντάρει την χαρά της πίσω από την ισλαμική μαντήλα.
Κι ύστερα ήρθε το Πεκίνο και το μπορντό μισοφόρι. Πολύ κοντό, πολύ γυμνό, πολύ στενό, πολύ ανάρμοστο. Μία φωτογραφία που αναπαράχθηκε ποικιλοτρόπως ακόμη και με την κυρία Μπαζιάνα ως λουλουδού σε σκυλάδικο. Προσωπικά, τη θεωρώ κομβική στιγμή της δημόσιας εικόνας της. Δεν πιστεύω ότι δεν ήξερε πως η εμφάνιση της ήταν εκτός πρωτοκόλλου. Η γυναίκα μόνο χαζή δεν είναι. Αντίθετα, θα πίστευα ότι ήταν μια συνειδητή επιλογή για να δείξει ότι τα διεθνή πρωτόκολλα είναι εμμονές του καπιταλισμού. Εμείς φοράμε ο,τι γουστάρουμε, όπου γουστάρουμε, όπως γουστάρουμε.
Δύσκολο όμως μια γυναίκα να αντέξει το κράξιμο που έφαγε εκείνη την εποχή. Οσο και να μη νοιάζεται για την εμφάνιση της. Και δεν νομίζω ότι η κυρία Μπαζιάνα ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Το απέδειξε η συνέχεια. Το λευκό στενό φόρεμα στη συνάντησή της με την Μπριζίτ Μακρόν, το μαύρο φόρεμα με τον ένα ώμο στο γεύμα προς τιμή του προεδρικού ζεύγους της Γαλλίας, το κουστούμι όπως κατέβαινε τις σκάλες του αεροπλάνου επιστρέφοντας πριν από λίγες μέρες από το Πεκίνο, κάνουν εκείνο το μισοφοράκι να μοιάζει με αποκριάτικο ρούχο. Οσο όμως η σύντροφος του πρωθυπουργού πλησιάζει το απόλυτο style icon, απομακρύνεται από τον ρόλο της ως σύντροφος πρωθυπουργού. Και το πιθανότερο, με τις ευλογίες του ίδιου του Πρωθυπουργού.
Για το ιδεολογικό αξιακό σύστημα της Περιστέρας Μπαζιάνα το ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι αλλά και να φαίνεται τίμια, πιθανότατα θα είναι ξεπερασμένο. Και πολύ αστικό. Της ταιριάζει καλύτερο εκείνο το φεμινιστικοαριστερό «δεν είμαι του πατρός μου, δεν είμαι του αντρός μου». Ακόμη και όταν εξαργυρώνει μέχρι τελευταίας σταγόνας την εύνοια που εισπράττει πανταχόθεν ακριβώς λόγω του «αντρός» της. Εξάλλου το έχει πει η ίδια στη μοναδική δήλωση που φέρεται να έχει κάνει σε όλο το διάστημα της πρωθυπουργίας του: «Αν θέλετε να χτυπήσετε εκείνο, χτυπήστε τον ίδιο, όχι εμένα». (Δεν θα το έλεγα και πολύ γενναιόδωρο).
Διότι άλλο η προσωπική ηθική που δεν θα επέτρεπε σε μια σύζυγο πρωθυπουργού, μέσα σε λιγότερο από τρία χρόνια, ακόμη και αν είχε όλα τα προσόντα, να βρεθεί από δασκάλα Δημοτικού, καθηγήτρια Πολυτεχνείου (τώρα και επισκέπτρια στην Κίνα) και άλλο το αριστερό ηθικό πλεονέκτημα που, όταν γίνει εξουσία, ανοίγει αβέρτα όλες τις πόρτες. Οι κομμουνιστές εξάλλου δεν έχουν ενοχές. Αυτό το ξέρουν όλοι.
Η κυρία Μπαζιάνα είναι πλέον μια υπέρκομψη ακαδημαϊκός που ισορροπεί πάνω σε γόβες στιλέτο και απολαμβάνει την εικόνα της στον καθρέφτη όσο και τον ρόλο της πρωθυπουργικής συντρόφου, κυρίως μάλιστα όταν δεν είναι στο πλευρό του πρωθυπουργού συντρόφου της. Ή μάλλον όταν εμφανίζεται αντ’ αυτού όπως πρόσφατα στα εγκαίνια της αεροπορικής σύνδεσης με την Κίνα. Πιθανότατα να προσπαθεί να το κρύψει αλλά έχει πολύ εκφραστικό πρόσωπο απόλυτα αποκαλυπτικό της διάθεσής της.