Και τώρα, λέει, η κυβέρνηση ετοιμάζει άλλο ένα νομοσχέδιο, με το οποίο θα ρυθμίσει το «τοπίο»: θα αφορά τον προληπτικό έλεγχο των εταιρειών δημοσκοπήσεων.
Είτε αυτό συμβεί επειδή δεν της αρέσουν οι δημοσκοπήσεις (μήπως δεν της αρέσουν και οι εκλογές;) είτε επειδή καταλαβαίνει ότι άλλη μία απόπειρα απαξίωσης ενός αναλυτικού και πολιτικού εργαλείου κάτι θα αποδώσει στο πεδίο της γενικής σύγχυσης στο οποίο σπέρνει, στον βαθμό που οι πληροφορίες αυτές επιβεβαιωθούν, θα έχουμε να κάνουμε με άλλη μία απόπειρα χειραγώγησης.
Εμπνευστής του νομοθετήματος φέρεται να είναι ο υπουργός Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης, άνθρωπος με καριέρα ετών στον χώρο των δημοσκοπήσεων.
Κατά τις ίδιες πληροφορίες, στα κριτήρια που θα περιέχει το νομοσχέδιο για τον δήθεν έλεγχο της εγκυρότητας των δημοσκοπήσεων, θα περιλαμβάνονται το πλήθος των εργαζομένων και διάφορες οικονομικές παράμετροι. Αγνωστο τι θα προβλέπεται για τη μεθοδολογία, τα δείγματα, την ουσιαστική διασφάλιση της εγκυρότητας και άλλα τέτοια δευτερεύοντα.
Η διακίνηση της πληροφορίας συμπίπτει με την δημοσιοποίηση μίας πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσας δημοσκόπησης της εταιρείας ΡroRata από την φιλοκυβερνητική «Εφημερίδα των Συντακτών».
Η έρευνα αυτή βασίζεται στο νέο εφεύρημα της «δυνητικής εκλογικής επιρροής». Κοιτάζοντας όμως τον πίνακα με τα αποτελέσματα και κάνοντας την πρόσθεση για την στοιχειώδη επαλήθευση της ορθότητας, διαπιστώνει ότι το άθροισμα των ποσοστών των κομμάτων φτάνει το… 123%.
Αδυνατώντας να το πιστέψει κάποιος κοιτάζει τα αντίστοιχα ευρήματα της προηγούμενης έρευνας της ίδιας εταιρείας του Ιουλίου. Το άθροισμα της «δυνητικής εκλογικής επιρροής» των κομμάτων ήταν και τότε 125!
Κάτι συμβαίνει, δυνητικά πάντα…
Είναι να αναρωτιέται κανείς τι γίνεται – και σίγουρα οι υπεύθυνοι της εταιρείας, ενδεχομένως και ο κ. Βερναρδάκης, θα έχουν να δώσουν μία εξήγηση. Όποια και αν είναι αυτή όμως, μία έρευνα που καταρρίπτει τις θεμελιώδεις αρχές της στατιστικής και της απλής αριθμητικής μάλλον θα πρέπει να συγκαταλεγεί κάπου αλλού και όχι στα εργαλεία πολιτικής ανάλυσης. Και η δυνητική εκλογική επιρροή να μετατραπεί σε έναν cult όρο της περιόδου.
Υπό την έννοια αυτή, τσάμπα ο κόπος που απαιτήθηκε για την συγγραφή συνοδευτικών συμπερασμάτων όπως αυτό: «Μετά το καλοκαίρι ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται ότι επιστρέφει υπό σχετικά καλύτερους όρους, δεδομένο που αποτυπώνεται στη διεύρυνση της δυνητικής εκλογικής επιρροής του και εξηγείται εν μέρει από το γεγονός ότι η κυβέρνηση αξιοποίησε τον χρόνο από το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, με αποκορύφωμα τη ΔΕΘ, για μια επικοινωνιακή και ουσιαστική “αντεπίθεση”, με την ψήφιση νομοσχεδίων και την ανάληψη πρωτοβουλιών που υλοποιούν τη δική της “ατζέντα” και όχι τις μνημονιακές υποχρεώσεις».
Τη στιγμή δε που η κυβέρνηση ακόμη δεν έχει δώσει καμία απάντηση για την εταιρεία-φάντασμα Common View, η οποία προ ημερών είχε εμφανίσει -επίσης σε φιλοκυβερνητικό μέσο- ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ περίπου ίσα βάρκα ίσα νερά, είναι να αναρωτιέται κάποιος αν στον φιλοκυβερνητικό Τύπο το εννοούν σοβαρά όταν ισχυρίζονται ότι αποκαλύπτουν «πώς μαγειρεύουν τα ΜΜΕ τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων»…