Το ενδιαφέρον για τους πρόσφυγες είναι εδώ και καιρό σαν ανθρακούχο αναψυκτικό που ξεχάστηκε ανοιχτό στο ψυγείο.
Και δεν σας λέω μόνο για τον κυνισμό των κυβερνώντων. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση έβαλε πολλές από τις μάρκες του, καλή ώρα σαν τον Πάνο, στο δράμα των προσφύγων. Είχε φτάσει στο σημείο να υπαινιχθεί ότι οι άνδρες του Λιμενικού προκάλεσαν τον πνιγμό γυναικόπαιδων στο Φαρμακονήσι. Και όμως, επί Αριστεράς, παρακολουθήσαμε το δράμα της Ειδομένης και το αίσχος του Ελληνικού.
Το ενδιαφέρον των «αλληλέγγυων» ατόνησε. Προφανώς έμαθαν ότι οι άλλοι, των ΜΚΟ, πληρώνονται. Σχεδόν ολόκληρη η κοινωνία στέκεται με απάθεια μπροστά στο θέμα. Δεν είναι, απλώς, αδιάφορη. Το έχει ξεχάσει.
Οι πρόσφυγες, βέβαια, είναι πάντα εκεί. Και είδατε; Δεν γκρέμισαν τις εκκλησιές μας, δεν βίασαν τα κορίτσια μας και δεν μετέδωσαν ασθένειες στα παιδιά μας -αμφιβάλλω δε αν υπάρχει και αντιεμβολιαστικό κίνημα στους καταυλισμούς. Το Προσφυγικό έφυγε από την ατζέντα. Κάηκαν οι εγκαταστάσεις στη Μόρια και το θέμα έπαιξε μόνο για κάτι ώρες.
Η Εκθεση του Συμβουλίου της Ευρώπης δεν σοκάρει κανέναν. Αναφέρεται σε κακές συνθήκες διαβίωσης, σε κακομεταχείριση και βία εις βάρος προσφύγων. Η κυβέρνηση κάνει το καθήκον της και λέει ότι δεν είμαστε μόνο επαγγελματίες, διακρινόμεθα και ως φιλεύσπλαχνοι. Εδώ, βέβαια, μπορείς να κάνεις τη γνωστή καζούρα στην κυβέρνηση της Πρώτης Φοράς, αλλά ο πόνος των άλλων δεν είναι για πλάκα. Και αν μη τι άλλο, λίγο ως πολύ τα περισσότερα από όσα σημειώνει το Συμβούλιο της Ευρώπης ήταν αναπόφευκτα: μεγάλες ροές ανθρώπων, ανέτοιμος μηχανισμός, κόπωση στελεχικού δυναμικού. Στην Ελλάδα ήρθαν, όχι στη Σουηδία.
Εντυπωσιάζει, όμως, η στάση της αντιπολίτευσης μπροστά στο θέμα. Το Προσφυγικό είναι το μεγαλύτερο project που διαχειρίστηκε η χώρα τα τελευταία χρόνια. Και έχει χαθεί η μπάλα. Υπάρχει πλήθος κατηγοριών για κατασπατάληση και διασπάθιση χρημάτων που γενναιόδωρα ήρθαν από την Ευρώπη. Καταγγελίες και μελέτες αναφέρουν ότι 70 στα 100 δολάρια που έρχονται από το εξωτερικό δεν καταλήγουν στους πρόσφυγες. Ουδείς ασχολείται. Η Νέα Δημοκρατία το βλέπει κάπως αμήχανα: είτε θα της αποδώσουν ευαισθησίες που θα ενοχλήσουν το δεξιό ακροατήριο, είτε θα την εγκαλέσουν για ακροδεξιά προσέγγιση. Ε, και οι υπόλοιποι πιάνουν τον υποτονικό σφυγμό.
Κάπως έτσι έχουμε ξεχάσει το πρόσωπο του υπουργού Μουζάλα και δεν θαυμάζουμε την ευρηματικότητα του εκπροσώπου Κυρίτση. Οι πρόσφυγες μπήκαν κάτω από το εθνικό μας χαλί και από πάνω κάποιοι κάνουν πάρτι με καλές δουλειές και χρυσές αναθέσεις. Και δεν κουνιέται ούτε βλέφαρο. Και πώς να κουνηθεί; Μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ είχε μάτια για το θέμα. Και λίγο πριν από τις εκλογές θα δούμε υπέροχα βίντεο, γεμάτα ευαισθησία, με ωραία κοντέινερ, γελαστές γυναίκες και χαρούμενα παιδιά γύρω από τον Πάνο Καμμένο που θα έχει ντυθεί Μητέρα Τερέζα και θα το απολαμβάνει.