Ελληνες εφοπλιστές. Δαιμόνια ράτσα. Λόμπι. Τυχαία λες να είναι η πρώτη δύναμη στον κόσμο; Τετραπέρατοι «αρμενιστές», των παγκόσμιων θαλάσσιων οδών από τα γεννοφάσκια τους. Πονηρεμένοι-ψαγμένοι σε παγκόσμια κλίμακα. Οικονόμοι (να το πω κομψά), όσο εκεί που δεν παίρνει. Παίζουν τα κόστη, του κάθε τι, στα δάκτυλα. Καλομαθημένοι σε μη καταβολή φόρων, με «αντικείμενο» που ευνοεί το συνήθειο. Όπου τους συμφέρει «πλέουν» την επιχείρηση. Αλλά συγχρόνως, πρέπει να το παραδεχτούμε κι αυτό, αιμοδότες του ΑΕΠ της οικονομίας μας κατά ποσοστό 5,7%.
Εμπειρότατοι, όσο κανένας άλλος κλάδος, κυρίως, σε διαχειρίσεις κρίσεων. Απίκο 24 ώρες το 24ωρο για την αντιμετώπισή τους. Κλαμπ τόσο σφιχτό, που ως επί ων πλείστων παντρεύουν (τουλάχιστον παλιότερα) και τα τέκνα τους, ως τσιγγανόπουλα. Μη και χαθεί η ράτσα. Βάζουν τη δουλειά τους πάνω απ’ όλα. Τρέμουν το ελληνικό έδαφος όσο τίποτα άλλο. Έχουν γνώση οι φύλακες!
Ποιος σκέφτηκε να συνδέσει την επαγγελματική του μοίρα με τούτα τα μέρη και βγήκε κερδισμένος; Ποιος στηρίχτηκε σε δομές, αρχές και αίσθηση του χρόνου, ελληνικής Πολιτείας και ήξερε τι του ξημερώνει; Ποιος εμπιστεύτηκε λόγια ελλήνων πολιτικών και δικαιώθηκε η ευπιστία του; Τους έχεις για εύπιστους;
Ετούτη τη φορά, μπροστά τους εμφανίστηκε ο Παναγιώτης Κουρουμπλής, ως υπουργός Ναυτιλίας. Καλώς την πατρίδα! Μα ατυχώς προέκυψαν κατσικοπόδαρες οι συναντήσεις. Στην πατρίδα ξέσπασε θανατικό. Σε μια χώρα που πλέον εξαρτάται μονοδιάστατα σχεδόν η ζωή της ή όχι, από τον τουρισμό, σε μια χώρα που το «πετρέλαιό της» είναι η θάλασσα της, θανατικό είναι αυτό που έτυχε. Και ο υπουργός που τους επισκέφτηκε για να τους πείσει να εμπιστευθούν μια Αριστερή κυβέρνηση που την αδικεί το σύμπαν…
Τι έπραξε ο υπουργός; Το ακριβώς αντίθετο απ’ αυτό που πράττουν οι εφοπλιστές προκειμένου να παραμένουν πρώτη δύναμη παγκοσμίως. Οχι, δεν έπεσε με τα μούτρα πάνω στην κρίση. Όχι, δεν έσπευσε στον τόπο του δράματος, ούτε οργάνωσε «ομάδα επιχείρησης», δεν έδωσε καν κατευθύνσεις. Αλλά αντιθέτως παρέμεινε κοντά τους, μη αξιολογώντας το τραγικό ως τραγικό, προτιμώντας εν τέλει να μιμείται τον μεγαλοσχήμονα άρα συν διαλεγόμενος και χαριεντιζόμενος, ενώ η πατρίδα, ήτοι το «προϊόν» του, καιγόταν. Και είχε και το θράσος να μας «μαλώνει», εμάς τους εν Ελλάδι, ότι και καλά, δεν αξιολογούμε τη σημαντικότητα των υπηρεσιών του εις το Λονδίνο.
Παρατηρείστε τον «μεθυσμένο» (ακόμα ένας!) από τας συνεχείς ριπάς δόξας… Μια ακόμα, το νταραβέρισμα με εφοπλιστές… Παρατηρείστε τον, στο «ότι προλάβουμε!»… Πώς να έχει περιθώριο να αξιολογήσει, ότι το πιο σημαντικό καθήκον, το πρωτογενές, ενός υπουργού Ναυτιλίας, είναι η διαφύλαξη ως ιερό, της θάλασσας μας.
Το πλέον κωμικοτραγικό δε είναι, ότι ενώ -εκ του αποτελέσματος- τις συζητήσεις του με το εφοπλιστικό λόμπι έκρινε ως το πιο βαρύ στη ζυγαριά της έγνοιας του, συγχρόνως έτρεμε, ως -και καλά- Αριστερός, να τους κατονομάσει. Τι μισόλογα και τι μαντεψιές ως χαρτορίχτρα!.. «Όταν θα μάθετε πού ήμουν και τι έκανα, τότε θα….». Τι μυξοπαρθενιά εκδιδομένης! Ηθελα να είμαι πούρο στα γραφεία των συναντήσεων, ώστε να παρακολουθώ τους μορφασμούς εφοπλιστών, όταν τους έλεγε ο Κουρουμπλής να εμπιστευτούν τις προθέσεις της κυβέρνησής του, γιατί όπως θα συμπλήρωνε με στόμφο «Εμείς είμαστε σοβαροί! Όχι όπως οι άλλοι». Οι μορφασμοί της ανιψούλας Κουρουμπλή ωχριούν. Σε διαγωνισμό όμως θράσους ο Κουρουμπλής κερδίζει τους πάντες…
ΥΓ1 Ξεπέταξε και κάτι για P&I… Κάτι νεφελώδες… Έχει και το ανθρώπινο πρόσωπο τα όριά του σε μορφασμούς!…
ΥΓ2 He did it! Μ’ έναν σμπάρο δυο ναυάγια!