Δεν θα θρηνήσουν το πρωί της Δευτέρας στη Σερβία. Η ήττα στον τελικό του Eurobasket από την Σλοβενία ήταν η πιο ανώδυνη που θα μπορούσαν να έχουν ονειρευτεί. Αν η Σερβία είχε χάσει από την Κροατία, μπορεί και να είχαμε την αρχή ενός νέου πολέμου στα Βαλκάνια.
Μην το ξεχνάμε άλλωστε: κατά μία εκδοχή η σπίθα του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας άναψε σε ένα γήπεδο το 1990, σε έναν αγώνα Ντιναμό Ζάγκπρεμπ – Ερυθρού Αστέρα Βελιγραδίου.
Ηταν χθες κάπως σαν να ξαναενώθηκε η Γιουγκοσλαβία.
Το μπάσκετ που παίχτηκε υπενθύμισε την «μεγάλη σχολή των Πλάβι» και εν τέλει ήταν τα τόσα τα -ιτς στα ονόματα κατά την εναλλαγή της μπάλας, που θα μπορούσε να είναι και ένας αγώνας εθνικού πρωταθλήματος της παλιάς Γιουγκοσλαβίας. Και όταν όλα τελείωσαν, όλα ήταν καλά.
Πέραν αυτού, οι σχέσεις μεταξύ των πρώην γιουγκοσλαβικών δημοκρατιών είναι εδώ και χρόνια οι πλέον αρμονικές σε σχέση με τις υπόλοιπες. Οπως άλλωστε αναρτήθηκε στο Facebook όταν έγινε γνωστό το ζευγάρι του τελικού:
«Σλοβενία και Σερβία παίζουν στον τελικό του Eurobasket», με τον Τίτο να αναρωτιέται: «Εναντίον τίνος;»
Λόγω της δομής και της μορφής του, το μπάσκετ ίσως να είναι το άθλημα που προσομοιάζει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στην ζωή… Ποτέ δεν ξέρεις τι θα συμβεί και πώς αυτό το όποιο απρόοπτο θα επηρεάσει την τελική έκβαση.
Ενας τραυματισμός (εν προκειμένω του Σλοβένου Ντόντσιτς), θα μπορούσε να έχει αλλάξει την τροπή της Ιστορίας.
Αν οι Σέρβοι δεν ήταν Σέρβοι, τόσο θερμοκέφαλοι όσο και ταλαντούχοι, τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Και η μπασκετική ιστορία δεν θα είχε γράψει την μεγαλύτερη έκπληξη από το 1987, όταν η Ελλάδα πήρε το ευρωπαϊκό κερδίζοντας την ΕΣΣΔ…
Ομως η έκπληξη έγινε και οι Σέρβοι είναι εντάξει με αυτήν.
Η πιο σημαντική στιγμή της βραδιάς του τελικού ήταν εκείνη που κανείς δεν αντιλήφθηκε – έξω από τα σύνορα της Σλοβενίας και της Σερβίας.
Αφότου ο τελικός είχε λήξει, στο γήπεδό μπήκε η Πρωθυπουργός της Σερβίας Αννα Μπέρναμπιτς, υπό τις επευφημίες των χιλιάδων Σέρβων και Σλοβένων που ήταν εκεί.
Από την εποχή του εμφυλίου της Γιουγκοσλαβίας τέτοια στιγμή δεν είχε ξαναϋπάρξει.
Πέραν του θεάματος και της αθλητικής διάστασης του τελικού, οι εκδηλώσεις που ακολούθησαν έδειξαν ότι ο αθλητισμός (στην συγκεκριμένη περίπτωση το μπάσκετ), μπορεί να είναι ένας αντικατοπτρισμός της πραγματικότητας πολύ πιο ανακουφιστικός από οποιονδήποτε άλλον.