Διάβασα με μεγάλη προσοχή την απόφαση του δικαστηρίου και μέρος της δικογραφίας για την υπόθεση της Ηριάννας. Ξεκινώ τονίζοντας, με όση έμφαση μπορώ, ότι η απόφαση δεν είναι καθόλου πειστική. Η Ηριάννα δεν έπρεπε να βρίσκεται σήμερα στη φυλακή. Τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στη δίκη δεν αποδεικνύουν σε καμία περίπτωση την ενοχή της. Το γεγονός ότι αυτή η κοπέλα καταδικάστηκε σε 13 χρόνια κάθειρξη ως ενεργό (και μάλιστα ιδρυτικό) μέλος των Πυρήνων της Φωτιάς είναι απαράδεκτο για ένα Κράτος Δικαίου. Διαβάστε τη συνέχεια για να καταλάβετε γιατί είμαι τόσο απόλυτος και τόσο εξοργισμένος.
Καταρχάς να σημειώσω δύο πράγματα που θέλω να τα λάβετε υπόψη σας καθώς διαβάζετε ό,τι ακολουθεί:
α) Αποφεύγω να γράφω για συγκεκριμένες περιπτώσεις και δίκες. Σπάνια ασκώ κριτική σε δικαστικές αποφάσεις και όταν το κάνω η κριτική αφορά ζητήματα αρχών και κανόνων δικαίου, όχι ζητήματα απόδειξης (πραγματικά περιστατικά) σε μια δίκη και μάλιστα ποινική. Όμως η περίπτωση αυτή είναι τόσο εξωφρενική, που όχι μόνο δεν μου επιτρέπεται να σιωπήσω, αλλά μου επιβάλλεται να φωνάξω. Έτσι αναζήτησα την απόφαση, διάβασα το βούλευμα και μερικά άλλα έγγραφα της δίκης και συζήτησα με μερικά από τα άτομα που εμπλέκονται στην υπόθεση πριν γράψω αυτό το κείμενο.
β) Είμαι φιλελεύθερος. Απεχθάνομαι κάθε μορφής βία και την τρομοκρατία κάθε χρώματος και θρησκεύματος. Πιστεύω ότι όσοι συλλαμβάνονται και καταδικάζονται για πράξεις βίας, ιδιαίτερα τρομοκρατικές ενέργειες, σε μια φιλελεύθερη συνταγματική δημοκρατία, θα πρέπει να τιμωρούνται με βάση τους κείμενους νόμους για τις εγκληματικές τους πράξεις, χωρίς να ισχύουν ελαφρυντικά λόγω του «πολιτικού» χαρακτήρα των πράξεων. Όμως με μία προϋπόθεση. Ότι τα δικαιώματά τους (σε κάθε φάση της διαδικασίας) θα γίνονται απολύτως σεβαστά και η ενοχή τους θα αποδεικνύεται πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας. Στην περίπτωση της Ηριάννας αυτό δεν συνέβη.
Η Ηριάννα είναι 29 ετών, υπ. διδάκτωρ στη Φιλοσοφική Σχολή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (με πτυχίο και μεταπτυχιακό δίπλωμα από την ίδια σχολή). Είναι αριστούχος, διδάσκει ελληνικά στο Διδασκαλείο του ΕΚΠΑ σε ξένους φοιτητές και πρόσφυγες, μετέχει ενεργά σε ερευνητικά προγράμματα και έχει ήδη συμμετάσχει σε δύο διεθνή συνέδρια παρουσιάζοντας επιστημονικές εργασίες της ερευνητικής ομάδας στην οποία ανήκει. Τονίζω (επειδή είμαι μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας στο ΕΚΠΑ) ότι δεν τη γνωρίζω προσωπικά και δεν είχα καμία γνωριμία, σχέση ή συνεργασία με την ίδια ή με άλλα μέλη της ερευνητικής της ομάδας, ούτε με τις καθηγήτριές της, ούτε με τις συναδέλφους της (που την αγαπούν και τη στηρίζουν) στο Διδασκαλείο και στο Τμήμα Φιλολογίας του ΕΚΠΑ. Εμαθα για την υπόθεση από τις εφημερίδες.
Τo ιστορικό της υπόθεσης
Πριν εξήμισι χρόνια, τα χαράματα της 14ης Μαρτίου 2011, και ενώ βρισκόταν στο διαμέρισμα του συντρόφου της (φοιτητή τότε στο ΕΜΠ) Κωνσταντίνου Παπαδόπουλου στον Χολαργό, η Αντιτρομοκρατική έκανε έφοδο. Συλλαμβάνονται και οι δύο ως ύποπτοι συμμετοχής στους Πυρήνες της Φωτιάς. Στην πραγματικότητα βέβαια η Ηριάννα δεν συνελήφθη, απλώς προσήχθη γιατί έτυχε να βρίσκεται στο σπίτι. Αν εκείνο το βράδυ δεν είχε διανυκτερεύσει εκεί μάλλον δεν θα είχε προσαχθεί. Αυτό ήταν φανερό και από τον τρόπο που την αντιμετώπισαν οι άνδρες της ΕΚΑΜ, που προσπάθησαν να μην τη φοβίσουν. Δεν της φέρθηκαν δηλαδή ως ύποπτη για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση.
Η έφοδος που έκανε η Αντιτρομοκρατική ήταν δικαιολογημένη. Στο συγκεκριμένο διαμέρισμα είχαν διανυκτερεύσει πριν από μια εβδομάδα δύο άτομα τα οποία είναι φίλοι του Κωνσταντίνου και μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς: Ο Γιώργος Πολύδωρος και η Ολγα Οικονομίδου. Ο Κωνσταντίνος ήταν φίλος με ένα ακόμα μέλος των Πυρήνων, τον Χάρη Χατζημιχελάκη. Το ίδιο βράδυ, αν θυμάστε, η Αντιτρομοκρατική είχε εισβάλει νωρίτερα σε ένα άλλο διαμέρισμα στη Νέα Ιωνία του Βόλου και είχε συλλάβει τον Πολύδωρο και την Οικονομίδου μαζί με άλλα μέλη της οργάνωσης. Στη Νέα Ιωνία βρέθηκαν όπλα, εκρηκτικά και γενικά πλήθος ενοχοποιητικών στοιχείων. Η έρευνα λοιπόν στον Χολαργό, η σύλληψη του Κωνσταντίνου και η προσαγωγή της Ηριάννας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν εύλογες.
Η Ηριάννα προφανώς τρομοκρατημένη λόγω της προσαγωγής στη ΓΑΔΑ, δίνει προανακριτική κατάθεση, δέχεται να δώσει δείγμα DNA και αφήνεται ελεύθερη. Ο Κωνσταντίνος θα αφεθεί ελεύθερος με περιοριστικούς όρους τρεις ημέρες αργότερα.
Υποθέτω ότι έχετε ήδη στο μυαλό σας το εξής ερώτημα. Είναι δυνατόν να μην είναι μέλος των Πυρήνων ο Κωνσταντίνος, όταν είναι φίλος με τρία τουλάχιστον από τα μέλη τους; Οταν δύο από αυτά διανυκτερεύουν στο σπίτι του (ένα βράδυ όμως που η Ηριάννα έλειπε στο Ναύπλιο); Δεν είναι κακόπιστο το ερώτημα. Ομως ο Κωνσταντίνος παραπέμφθηκε σε δίκη μαζί με όλους τους υπόλοιπους και αθωώθηκε τον Δεκέμβριο του 2014 ως προς την κατηγορία της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση και μάλιστα αμετάκλητα και μάλιστα με πρόταση του αείμνηστου Εισαγγελέα Σωτήρη Μπάγια. Άρα για μένα (και για κάθε Κράτος Δικαίου) είναι αθώος, εφόσον το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκρινε ότι είχε απλώς φιλικές σχέσεις με μέλη της οργάνωσης καθώς ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο. Σύμφωνα με την πρόταση του Εισαγγελέα: «Το γεγονός ότι διανυκτέρευσαν κατηγορούμενοι σπίτι του δεν σημαίνει τίποτα απολύτως.»
Θα μου πείτε, αφού ξέμπλεξε ο Κωνσταντίνος πώς έμπλεξε η Ηριάννα; Πώς εξηγείται ότι ενώ ο Κωνσταντίνος (που ανήκει στον αντιεξουσιαστικό χώρο και έχει φίλους που καταδικάστηκαν για τρομοκρατία) αθωώθηκε πανηγυρικά, ενώ η Ηριάννα (που ούτε στον αντιεξουσιαστικό χώρο ανήκει, ούτε είχε σχέσεις με μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς) καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών; Η Ηριάννα, μάλιστα, από την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι όχι μόνο δεν έχει σχέση με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς αλλά επιπλέον «ιδεολογικά ουδέποτε έχει συνταχθεί με τον συγκεκριμένο χώρο της αναρχικής ιδεολογίας» (περιττό, δεν χρειαζόταν να το δηλώσει, δεν έχει και δεν πρέπει να έχει καμία σημασία). Καταδικάστηκε όμως ως μέλος των Πυρήνων της Φωτιάς και μάλιστα για ενεργό συμμετοχή της στις εγκληματικές πράξεις της οργάνωσης!
Πώς συνέβη αυτό;
Στις 11 Ιανουαρίου του 2013 (δύο σχεδόν χρόνια μετά την έφοδο στον Χολαργό και ενώ ο Κωνσταντίνος ήταν υπόδικος) η Ηριάννα συλλαμβάνεται και πάλι με την κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση. Σύμφωνα με την αντιτρομοκρατική υπηρεσία, μέρος του DNA της ανιχνεύθηκε σε γεμιστήρα όπλου που είχε βρεθεί τον Νοέμβριο του 2011 στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου (υπό πολύ περίεργες και αδιευκρίνιστες συνθήκες), ο οποίος όμως δεν έχει χρησιμοποιηθεί σε εγκληματικές ενέργειες. Γιατί χρειάστηκε να περάσει όμως πάνω από ένας χρόνος (14 μήνες!) για την ταυτοποίηση του DNA; Δεν διάβασα στην απόφαση καμία πειστική απάντηση.
Η Ηριάννα απολογείται και αφήνεται ελεύθερη με περιοριστικούς όρους. Παρά τη νέα περιπέτεια, οι δικαστικές αρχές δεν φαίνεται να πιστεύουν σοβαρά ότι η Ηριάννα είναι μέλος των Πυρήνων της Φωτιάς. Έτσι όταν θα ζητήσει άδεια για να συμμετάσχει σε ένα μεγάλο συνέδριο Γλωσσολογίας στο Βερολίνο (μαζί με τα υπόλοιπα μέλη της ερευνητικής ομάδας του ΕΚΠΑ) τον Σεπτέμβριο του 2015, το Τριμελές Συμβούλιο Εφετών θα φερθεί παραπάνω από γενναιόδωρα, θα της δώσει άδεια 10 ημερών αν και το συνέδριο κρατούσε μόνο 3. Το ίδιο θα συμβεί και τον Φεβρουάριο του 2016 όταν θα της δοθεί και δεύτερη παρόμοια άδεια για συμμετοχή σε συνέδριο στη Μάλαγα της Ισπανίας. Το ότι πήρε τόσο εύκολα τις άδειες, για συνέδρια στα οποία θα μπορούσε και να μην πάει (εφόσον ήταν μέλος ομάδας που θα εκπροσωπείτο εκεί έτσι κι αλλιώς) και μάλιστα για πολλές ημέρες, είναι ενδεικτικό του τρόπου που οι δικαστές την αντιμετώπιζαν. Δεν τους έδινε την εντύπωση τρομοκράτισσας που θα εκμεταλλεύονταν την αφέλεια των δικαστών για να φυγοδικήσει. Και πράγματι η Ηριάννα συμμετείχε ενεργά και στα δύο συνέδρια (παρουσιάζοντας η ίδια την έρευνα της ομάδας) και φυσικά επέστρεψε κανονικά στην Ελλάδα και συνέχισε να τηρεί με ευλάβεια τους περιοριστικούς όρους.
Οχι μόνο λοιπόν αυτό το μοναδικό στοιχείο είναι έωλο αλλά και όλα όσα διαβάζω στη δικογραφία δεν προσθέτουν τίποτε το ενοχοποιητικό. Κάθε άλλο, παρουσιάζουν την εικόνα μιας κοπέλας που δεν είχε καν σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο
Ταυτόχρονα προσπάθησε να αμφισβητήσει το μοναδικό στοιχείο εις βάρος της, το δείγμα του DNA της που υποτίθεται βρέθηκε πάνω σε έναν γεμιστήρα όπλου κρυμμένου στην Πολυτεχνειούπολη. Αλλά η αστυνομία δεν δέχθηκε να γίνει ανεξάρτητος έλεγχος του DNA που συνέλεξε από τον γεμιστήρα από το Ευρωπαϊκό Κέντρο Γενετικής και Ταυτοποίησης (και τον πραγματογνώμονα δρ. Γεώργιο Φιτσιάλο, τον διευθυντή του, που διόρισε ως πραγματογνώμονα η οικογένειά της), το οποίο μάλιστα σε έκθεσή του θεωρεί ότι μεθοδολογικά η γενετική ανάλυση της αστυνομίας ήταν μη πλήρης και κακής ποιότητας. Η ίδια αστυνομία ισχυρίστηκε ότι το δείγμα ήταν ελάχιστο και δεν υπάρχει πια…
Διάβασα προσεκτικά, όπως σας είπα, το βούλευμα, τις σχετικές εκθέσεις, την απόφαση. Δεν είμαι βιολόγος, ούτε έχω τις ειδικές γνώσεις που απαιτούνται. Έκρινα ως νομικός. Όπως άλλωστε και οι δικαστές. Και δεν πείστηκα καθόλου από τα επιχειρήματα της βιολόγου της αστυνομίας. Αντίθετα βρήκα πολύ πιο πειστικές τις αντιρρήσεις του δρ. Φιτσιάλου, της δρ. Γενετικής Αναστασίας Φύτρου και του Χρήστου Γεωργίου, καθηγητή Βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών που αμφισβήτησαν την έκθεση των εργαστηρίων της αστυνομίας. Ο κ. Φιτσιάλος, στην έκθεσή του (που την έχω στη διάθεσή μου), τονίζει ότι από την ταυτοποίηση των δειγμάτων προέκυψε πως από το σύνολο των 16 γενετικών δεικτών, επτά εμφάνισαν συμβατότητα, οι πέντε ήταν μη πλήρως συμβατοί και τρεις δεν έδωσαν καθόλου αποτέλεσμα. Επιπλέον το δείγμα δεν είναι πλήρες καθώς στην αντίδραση χρησιμοποιήθηκαν 174 pg, την στιγμή που οι οδηγίες των κατασκευαστών των αντιδραστηρίων ορίζουν ως βέλτιστη τιμή τα 1.000 pg, ενώ τα χαμηλότερα όρια ευαισθησίας είναι της τάξης των 250 pg.
Αλλά διαβάστε και την άποψη του κ. Γρηγόρη Λέων, καθηγητή Ιατροδικαστικής στην Ελληνική Αστυνομία και Προέδρου της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας:
«Προφανώς έχουμε ένα κατεστραμμένο δείγμα, όχι πλήρες. […] Πλήρες δείγμα σημαίνει ότι αυτό που θα λάβουμε θα μας δώσει ένα πλήρες προφίλ, με βεβαιότητα προς ταυτοποίηση. Στη συνέχεια, το συγκρίνουμε με 16 σημεία με το προφίλ κάποιου άλλου και εάν υπάρχει και στα 16 σημεία ταύτιση, τότε έχουμε ταυτοποίηση. Για να το περιγράψουμε με απλά λόγια, το DNA είναι ένα καλούπι που αποτελείται από 16 “τεμάχια”. Εάν μου λείπουν τα μισά, είναι λογικό ότι δεν έχω το πλήρες καλούπι, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι το δείγμα είναι συμβατό με το άτομο».
Οχι μόνο λοιπόν αυτό το μοναδικό στοιχείο είναι έωλο αλλά και όλα όσα διαβάζω στη δικογραφία δεν προσθέτουν τίποτε το ενοχοποιητικό. Κάθε άλλο, παρουσιάζουν την εικόνα μιας κοπέλας που δεν είχε καν σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο, αλλά είχε και συνεχίζει να έχει σχέση με τον Κωνσταντίνο που ανήκει μεν στον αντιεξουσιαστικό χώρο αλλά όχι σε τρομοκρατική οργάνωση (θυμίζω ότι αθωώθηκε αμετάκλητα και με πρόταση του εισαγγελέα).
Δεν παρακολούθησα τη δίκη αλλά ελπίζω να μην ισχύει η θεσμική απρέπεια που διάβασα. Οτι στη διάρκειά της η Ηριάννα ρωτήθηκε από την εισαγγελέα: «Γιατί δεν χώρισες τον Κωνσταντίνο;»
Η απόφαση για την Ηριάννα εκδόθηκε την 1η Ιουνίου 2017. Το δικαστήριο (το Β´ Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών) την καταδίκασε, μετά από πρόταση και της εισαγγελέως, σε 13 χρόνια κάθειρξης χωρίς αναστολή για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση και κατοχή, απόκρυψη και μεταφορά όπλων και πυρομαχικών με σκοπό τη διάθεσή τους σε μέλη της οργάνωσης για τέλεση εγκληματικών (τρομοκρατικών) ενεργειών! Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε ελαφρυντικά (π.χ. πρότερου έντιμου βίου, μετέπειτα καλής συμπεριφοράς, κλπ.), ούτε δέχτηκε το αίτημα αναστολής της ποινής μέχρι την εκδίκαση της έφεσης. Σήμερα η Ηριάννα εκτίει την ποινή της στις Γυναικείες Φυλακές της Θήβας. Στις 17 Ιουλίου απορρίφθηκε (από το Πενταμελές Εφετείο) η αίτησή της για αναστολή. Απορρίφθηκε όμως με 3 ψήφους έναντι 2. Ο εφιάλτης της Ηριάννας θα συνεχιστεί μέχρι την έφεση που θα αρχίσει να εκδικάζεται του χρόνου…
Όσες/οι διαβάζουν τακτικά τα κείμενά μου γνωρίζουν ότι δεν σέβομαι απλώς τις δικαστικές αποφάσεις. Θεωρώ ότι οι δικαστές είναι οι θεματοφύλακες του Κράτους Δικαίου (με τον θαυμάσιο τρόπο που περιγράφει ο καθ. Γιώργος Γεραπετρίτης στην «Καθημερινή» της Κυριακής, 6 Αυγούστου). Είναι αυτοί που οφείλουν να προστατεύουν το αδύναμο άτομο όταν έχει απέναντί του τον Λεβιάθαν της κρατικής εξουσίας. Είναι αυτοί που θα εξασφαλίσουν ότι το Κράτος χρησιμοποιεί το μονοπώλιο της οργανωμένης βίας χωρίς να παραβιάζει την αρχή της νομιμότητας και τα ιερά και όσια της φιλελεύθερης δημοκρατίας.
Ομως αυτή η απόφαση δεν πληροί αυτές τις προϋποθέσεις. Όχι μόνο δεν είναι πειστική αλλά είναι και εξαιρετικά προβληματική. Για παράδειγμα, αντιμετωπίζει τον Κωνσταντίνο (που ξαναθυμίζω, έχει αθωωθεί αμετάκλητα!) ως μέλος των Πυρήνων της Φωτιάς. Το ίδιο κάνει και για τον Τάσο Θεοφίλου (που θυμίζω ότι αθωώθηκε αφού έμεινε φυλακισμένος πέντε ολόκληρα χρόνια και διασύρθηκε με χυδαίο τρόπο πριν αθωωθεί αμετάκλητα). Αναφέρει ως επιπλέον ένδειξη ότι τα ταξίδια στη Βαρκελώνη δεν γίνονται για αναψυχή γιατί «η πόλη αυτή είναι γνωστή για την εκεί δράση ανάλογων τρομοκρατικών οργανώσεων» (sic). Η εργασία στο Πανεπιστήμιο, η διδασκαλία και η έρευνα υποτιμώνται και χαρακτηρίζονται «εθελοντική εργασία». Η ακαδημαϊκή σταδιοδρομία αντιμετωπίζεται ως χόμπι. Δεν παρακολούθησα τη δίκη αλλά ελπίζω να μην ισχύει η θεσμική απρέπεια που διάβασα. Οτι στη διάρκειά της η Ηριάννα ρωτήθηκε από την εισαγγελέα: «Γιατί δεν χώρισες τον Κωνσταντίνο;»
Σίγουρος δεν είμαι για τίποτα εκτός από ένα πράγμα: ότι σε αυτή τη δίκη δεν αποδείχθηκε σε καμία περίπτωση, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι η Ηριάννα είναι ένοχη
Σταματώ εδώ. Είμαι βέβαιος ότι αυτό το λάθος θα διορθωθεί και σύντομα. Είμαι βέβαιος γιατί έχω εμπιστοσύνη στους έλληνες δικαστές. Κανένα σύστημα δεν λειτουργεί τέλεια αλλά το σύστημα της φιλελεύθερης συνταγματικής δημοκρατίας, το Κράτος Δικαίου, έχει πολλές θεσμικές δικλείδες, εξασφαλίζει και προστατεύει καλύτερα τα δικαιώματα και διαθέτει τους καλύτερους μηχανισμούς διόρθωσης των αστοχιών και των λαθών του από οποιοδήποτε άλλο. Αυτό θα γίνει, το πιστεύω, και σ’ αυτήν την περίπτωση.
Ομως το κόστος για την Ηριάννα είναι δυσβάσταχτο. Προσπαθήστε να φανταστείτε τον εαυτό σας ή το παιδί σας στη θέση της. Είναι ταυτόχρονα εφιαλτικό αλλά και επικίνδυνο. Είναι εφιαλτικό γιατί εδώ μιλάμε για τις ζωές πραγματικών ανθρώπων, όχι για τις καρικατούρες που συναντάμε σε ρηχές περιγραφές των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Είναι επικίνδυνο γιατί αυτές οι υποθέσεις, αυτά τα λάθη, αυτές οι δυσλειτουργίες του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, υπονομεύουν τελικά το Κράτος Δικαίου, τη φιλελεύθερη συνταγματική δημοκρατία, τις φιλελεύθερες αρχές. Απονομιμοποιούν το μεγαλύτερο θεσμικό επίτευγμα του δυτικού πολιτισμού.
Γι’ αυτό προσθέτω μια ακόμα έκκληση, ειδικά προς τους έλληνες φιλελεύθερους. Μεγάλο μέρος της Αριστεράς έχει αντιδράσει έντονα από την αρχή – και πολύ καλά έκανε. Ομως η υπεράσπιση των αρχών του Κράτους Δικαίου και της φιλελεύθερης δημοκρατίας είναι το ύψιστο καθήκον των γνήσιων φιλελεύθερων. Τους παρακαλώ να ασχοληθούν σοβαρά μ’ αυτήν την υπόθεση. Να μην παρασυρθούν από την απέχθειά τους προς την τρομοκρατία (που συμμερίζομαι) και τη δικαιολογημένη δυσπιστία τους προς τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Ίσα-ίσα, αυτοί οι παράγοντες θα πρέπει να τους δώσουν ένα επιπλέον κίνητρο για να ασχοληθούν σοβαρά με την υπόθεση. Γιατί αν διακρίνει κάτι τους γνήσιους φιλελεύθερους είναι ότι αγωνίζονται για τα δικαιώματα των άλλων, των αντιπάλων τους, ακόμα και όσων τους απειλούν. Γιατί γι’ αυτούς η δημοκρατία δεν είναι ποτέ αρκετά φιλελεύθερη, τα δικαιώματα ποτέ ικανοποιητικά προστατευμένα από την κρατική αυθαιρεσία και η ελευθερία ποτέ αρκετά διευρυμένη. Αυτή είναι μια ακόμα ευκαιρία να αποδείξουν την αφοσίωση στις αρχές τους. Τους θυμίζω μια βασική φιλελεύθερη αρχή: όταν έχεις αμφιβολίες, πάντα να επιλέγεις την πλευρά της ελευθερίας.
Θα μου πείτε, είσαι σίγουρος ότι η Ηριάννα είναι αθώα; Είσαι σίγουρος ότι δεν είχε μια έστω παθητική συμμετοχή στην οργάνωση, ίσως δια παραλείψεων; Όχι, σίγουρος δεν είμαι για τίποτα εκτός από ένα πράγμα: ότι σε αυτή τη δίκη δεν αποδείχθηκε σε καμία περίπτωση, πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας, ότι η Ηριάννα είναι ένοχη. Αυτό μου αρκεί για να αγωνιστώ για την άμεση αποφυλάκισή της.
* Ο Αριστείδης Χατζής είναι Αν. Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου & Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και μέλος του επιστημονικού συμβουλίου του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών. Η δεύτερη έκδοση του βιβλίου του «Φιλελευθερισμός» κυκλοφορεί στη σειρά «Μικρές Εισαγωγές» των Εκδόσεων Παπαδόπουλος