Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και η Θεοδώρα Τζάκρη έχουν αρχές. Αν, βέβαια, δεν μας αρέσουν αυτές οι αρχές μπορούν να υιοθετήσουν άλλες, δεν υπάρχει πρόβλημα. Ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και η Θεοδώρα Τζάκρη είναι επαγγελματίες της πολιτικής. Και το βασικό ένστικτο ενός πολιτικού οργανισμού είναι η επιβίωση.
Οι δυο τους έχουν συνυπάρξει ως υπουργοί στην κυβέρνηση Τσίπρα -τώρα η κυρία Τζάκρη είναι χωρίς χαρτοφυλάκιο- αλλά έχουν απολαύσει εξουσία και με τους «απέναντι». Εσπευσαν να ψηφίσουν τον νόμο Γαβρόγλου που καταργεί τον νόμο Διαμαντοπούλου για την Παιδεία. Ετσι είναι ο Κοινοβουλευτισμός: ο νόμος που ψηφίστηκε από 255 βουλευτές, καταργήθηκε από 149. Ομως ο Παναγιώτης Κουρουμπλής και η Θεοδώρα Τζάκρη, είχαν ψηφίσει και τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με αυτούς που πήραν χαρτοφυλάκιο είχαν και τέσσερις βουλευτές: Γιάννης Μιχελογιαννάκης, Μάρκος Μπόλαρης, Θεόδωρος Παραστατίδης, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά. Η παρέα έχει θέση για ακόμα έναν, τον Πάνο Καμμένο που, ως βουλευτής ΝΔ, είχε ψηφίσει τον νόμο Διαμαντοπούλου. Ομως δεν ήταν στη Βουλή για να ψηφίσει και τον νόμο Γαβρόγλου. Προφανώς η εθνική άμυνα τον κράτησε στις επάλξεις.
Πώς μπορούν και το κάνουν αυτό; Μπορούν. Επειδή δεν το αντιμετωπίζουν όπως εμείς. Για αυτούς είναι κομμάτι της δουλειάς. Οπως ο Νεϊμάρ θα βάλει γκολ στη Μπαρτσελόνα και θα κάνει την τούμπα στον αέρα, ο Κουρουμπλής δεν έχει πρόβλημα να κάνει διπλή κωλοτούμπα και να αναιρέσει ακόμα και την ψήφο που είχε δώσει παλαιότερα. Και σιγά το πρόβλημα, δηλαδή. Αν κανείς του θέσει το θέμα, το πολύ να βγάλει αφρούς, να πει ότι εξαπατήθηκε από τη Διαμαντοπούλου και, τέλος πάντων, οι συνθήκες άλλαξαν και καλό είναι να μην του κάνουν παρατηρήσεις αυτοί που έφεραν τη χώρα ως εδώ. Λησμονεί, βέβαια, ότι έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια από τότε που ο ίδιος ανέλαβε να σώσει τη χώρα. Αν την παρέλαβε στα γόνατα, τώρα την έχει στα τέσσερα, που θα έλεγε και ο Πάνος. Aλλά όχι, κανένας δεν μπορεί να κρίνει τον Παναγιώτη Κουρουμπλή. Κανένας πλην του λαού.
Τζάκρη και Κουρουμπλής, δύο πολιτικοί που απόλαυσαν καρέκλες και από τις δύο πλευρές του φράχτη, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η πολιτική είναι κατά βάση ένα παζάρι. Αδειάζεις στο τραπέζι του αρχηγού το σακί με τους σταυρούς και διαπραγματεύεσαι το κομμάτι που θα πάρεις από τα λάφυρα της εξουσίας.
Οχι, δεν είναι αυτοί αναξιοπρεπείς. Σε καμία περίπτωση. Εσείς δεν ξέρετε από πολιτική. Μιλάμε για πολιτικά πλάσματα που αξίζει να τα παρατηρείς με δέος και θαυμασμό. Μεταλλάσσονται όταν οι ανάγκες το απαιτούν και προσαρμόζονται ταχύτατα στις συνθήκες. Ο οργανισμός τους έχει απίστευτες δυνατότητες. Μπορούν να αλλάζουν δέρμα, πρόσωπο, χρώμα, τα πάντα εκτός από νύχια και από δόντια.