Τι έκανε στα παλιά λημέρια η κυρία Θάνου; Και μάλιστα χωρίς να τηρήσει ούτε τα προσχήματα; | Nikos Libertas / SOOC
Απόψεις

Επιασε δουλειά η κυρία Θάνου…

Φυσικά και προξενεί σχόλια η επίσκεψη της κυρίας Θάνου στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται. Σου λέει, κάτι πήγε να κάνει εκεί. Κάτι μαγειρεύει πάλι. Δεν τη χωράει ο τόπος και πήρε τους δρόμους. Σπίτι δεν έχει να πιει καφέ;
Ανδρέας Ζαμπούκας

Πραγματικά δεν ξέρω πως γίνεται. Τι συνηθίζεται δηλαδή, με τις συναντήσεις υψηλόβαθμων δικαστικών. Ανταλλάσσουν επισκέψεις μεταξύ τους; Μαζεύονται για καφέ και λένε τον πόνο τους; «Συμβουλεύει» ο ένας τον άλλον για τις υποθέσεις με τους ογκώδεις φακέλους. Ιδέα δεν έχω!

Τι να πεις; Τίποτε πιο ανθρώπινο από μία συνάντηση της τέως προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου, νυν Προϊσταμένης του Νομικού Γραφείου του Πρωθυπουργού, με την εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ξένη Δημητρίου. Βρέθηκαν στο γραφείο της τελευταίας και είναι ο πρώτος καφές, μετά την συνταξιοδότηση της κ. Θάνου.

Οι πληροφορίες λένε ότι συζητήθηκαν ζητήματα της επικαιρότητας αλλά και θέματα που έχουν να κάνουν με τα νέα καθήκοντα που έχει αναλάβει η κ. Θάνου, στο Μαξίμου.

Και γιατί προξενεί εντύπωση και πολλά σχόλια, αυτή η συνάντηση; Δεν είναι πολύ φυσικό παλιές γνώριμες, εκπρόσωποι θεσμών και υψηλόβαθμων δημόσιων «θέσεων» να συνομιλούν μεταξύ τους; Κανένα ζήτημα δεν θα υπήρχε αν δεν είχαν προηγηθεί τόσες πολλές συζητήσεις για την κ. Θάνου. Αν δεν την είχε πιάσει ο κόσμος στο στόμα της δηλαδή. Αν δεν είχε γίνει «σούσουρο» στο «χωριό» για κάποιες «υπερβάσεις» της. Αν τέλος πάντων, ρε παιδί μου, δεν είχε δώσει «δικαιώματα» στη γειτονιά με τις «τσαχπινιές» της…

Ανεξάρτητα, από τους ανθρώπους, η ακεραιότητα και το κύρος των θεσμών είναι μεγάλη υπόθεση. Και γι αυτό, τα πρόσωπα που τους υπηρετούν θα πρέπει να πασχίζουν για την προστασία τους. Έχουν υποχρέωση να κατανοούν τη μεγάλη ευθύνη που αναλαμβάνουν για τους διαχρονικούς και πάγιους αξιολογικούς προσανατολισμούς της κοινωνίας. Για κάτι δηλαδή, διαρκές ενώ οι ίδιοι παραμένουν περιστασιακοί στην αποστολή τους.

Ε, δε το κάνουν όλοι. Κάποιοι ξεφεύγουν. Πες το αφέλεια πες το κακή εκτίμηση, ανασφάλεια, μικρή εμβέλεια στην διανοητική επεξεργασία των αντιθέσεων. Όπως και να το δεις, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Ο κόσμος δεν τους εμπιστεύεται. Σου λέει, κάτι πήγε να κάνει εκεί. Κάτι μαγειρεύει πάλι. Δεν τη χωράει ο τόπος και πήρε τους δρόμους. Σπίτι δεν έχει να πιει καφέ;

Άντε όμως, τώρα να βρεις ποιος είναι κατάλληλος να υπηρετήσει σοβαρά, έναν θεσμό. Το πολιτικό σύστημα δεν τους διαλέγει; Aρχίζω να πιστεύω ότι όσο σοβαρό είναι το πολιτικό σύστημα άλλο τόσο είναι και οι θεσμοί. Και βέβαια, όσο σοβαρός είναι και ο κόσμος που το στηρίζει.

Μπάχαλο μου φαίνεται η κατάσταση. Ούτε εμπιστοσύνη ούτε σεβασμό στη λειτουργία του κράτους. Ούτε και στον διπλανό μας δεν έχουμε.

Για όλα όμως, φταίνε οι «άλλοι». Αν δεν υπήρχαν οι «άλλοι», δεν θα είχαμε και τις «συναντήσεις». Όλα θα ήταν διαφορετικά αν δεν υπήρχαν αυτοί οι καταχθόνιοι, πονηροί και πάντα αντίπαλοι «άλλοι». Οι Δεξιοί, οι Αριστεροί, οι από πάνω, οι από κάτω, οι άντρες, οι γυναίκες, οι πρώην και οι επόμενοι «εχθροί» μας.

Πέστε μου τώρα. Δεν πληρώνατε όσο όσο να ακούσετε τι είπαν χθες, η Βασιλική με την Ξένη, στο γραφείο της;