Μια πονεμένη ιστορία σέρνεται εδώ κι μερικά χρόνια από τις σελίδες των Μνημονίων και τις αντιπαραθέσεις στη Βουλή μέχρι τις δικαστικές αίθουσες. Είναι η υπόθεση του ελλείμματος του 2009, το οποίο (υποτίθεται ότι) «φούσκωσε» ο τότε επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου και έτσι, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, «μπήκαμε στα Μνημόνια».
Όμως, η θεωρία αυτή μπάζει από παντού και διακινείται πολιτικά-τι θράσος!- από αυτούς που εκτόξευσαν το έλλειμμα στα ουράνια. Ο Γεωργίου αθωώνεται στα δικαστήρια και η κυβέρνηση (όχι των Σαμαροβενιζέλων, η σημερινή!) ανέλαβε δέσμευση να του ζητήσει συγγνώμη και (πρωτοφανές!) να τον αποζημιώσει ακόμα και για τα δικαστικά έξοδα που έκανε! (εδώ). Το απαίτησε η Τρόικα για να εκταμιεύσει τη δόση και το αποδέχτηκε το υπουργείο Οικονομικών. Τι να έκανε, άλλωστε, αφού νωρίτερα είχε αποδεχθεί, όπως και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι το έλλειμμα του 2009 ήταν αυτό που αποκάλυψε η τότε ΕΛΣΤΑΤ (δηλαδή 15,6%) και όχι αυτό που έλεγε η κυβέρνηση που το δημιούργησε, δηλαδή 6% (εδώ).
Κι ενώ τα πράγματα είναι πλέον καθαρά εμφανίζεται το φαινόμενο του «θιγμένου» βουλευτή, ο οποίος δεν μπορεί να αποδεχθεί αυτά που αποδέχθηκε ο υπουργός Οικονομικών. Στο ρόλο αυτό ο βουλευτής της ΝΔ Νικήτας Κακλαμάνης, εκ των διαπρεπών αστέρων της καραμανλικής διακυβέρνησης, υπουργός Υγείας την περίοδο 2004-2006. Ο οποίος, φυσικά, δεν γνωρίζει τίποτα για το πώς συνετελέσθη το έγκλημα του ελλείμματος το 2009 και ψέγει, ερωτώντας, τον υπουργό Οικονομικών, επειδή αποδέχθηκε να αποζημιώσει τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ.
Στα ερωτήματα που θέτει ο βουλευτής Νικήτας υπάρχει μια και μοναδική απάντηση:
Δεν θα υπήρχε καμιά ανάγκη να ζητήσει η ελληνική Πολιτεία συγγνώμη ούτε να καταβάλει αποζημίωση στον Γεωργίου, αν η δική του κυβέρνηση(του Κακλαμάνη) δεν είχε τινάξει τη μπάνκα στον αέρα τη διετία 2007-2009. Αν δεν έκρυβε το έλλειμμα μέχρι εκείνο να γίνει διψήφιο ομολογημένο από τα πιο υπεύθυνα χείλη (εδώ) και να καταλήξει στο 15,6%.
Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο οποίος καλείται να απαντήσει στον ερωτώντα βουλευτή. Θα μπορούσε να του απαντήσει ως εξής: «Αν η δική σας κυβέρνηση δεν είχε αφήσει το έλλειμμα να πάει στο Θεό, δεν θα έτρεχα εγώ σήμερα να ζητώ συγγνώμη και να δίνω αποζημίωση. Γι’ αυτό, Νικήτα, μην παριστάνεις τον ανίδεο ούτε την αθώα περιστερά. Δεν είσαι τίποτα από τα δύο, ούτε εσύ ούτε οι τότε συγκυβερνήτες σου».
Εμπρός, λοιπόν, Ευκλείδη. Θαρσείν χρή…