Από την χρονιά που μπήκαμε στα Μνημόνια -για την ακρίβεια και πριν από αυτήν, αλλά για χάρη της συζήτησης ας ξεκινήσουμε με το 2010 ως annus horribilis- έχουμε ακούσει όποια θεωρία συνωμοσίας μπορεί να φανταστεί κανείς: ψεκασμοί, Ρότσιλντ, μασόνοι, αρχιμασόνοι, Εβραίοι, γερμανοτσολιάδες, υπονομευτές του ξανθού γένους, άθεοι διανοούμενοι, εχθροί της Ορθοδοξίας, φραγκολεβαντίνοι, όλοι έχουν συμβάλει για να κοπούν οι συντάξεις. Είναι τόσοι οι «κακοί» πλέον, που πόσους να χωρέσουν τα πρωτοσέλιδα της «Ελεύθερης Ωρας»; Ετσι φαίνεται ότι τέτοιες ιστορίες βρίσκουν πλέον φιλόξενο έδαφος και σε άλλες καθημερινές εφημερίδες.
Τη Δευτέρα, μια εφημερίδα ανακάλυψε μυστικό δείπνο Αντώνη Σαμαρά, Βαγγέλη Βενιζέλου, Μιχάλη Σάλλα για να φτιάξουν νέο κόμμα. Και μάλιστα ήταν, λέει, το δεύτερο τέτοιο δείπνο, με σκοπό τη δημιουργία κόμματος! Στο πρώτο μάζεμα ήταν, λέει, και ο Γιάννης Στουρνάρας. Που φαίνεται δεν του άρεσε τόσο το φαγητό και απουσίαζε από το δεύτερο.
Το ερώτημα όμως δεν είναι αν έγινε τέτοια συνάντηση ή πού και τι έφαγαν, αλλά πόσο πια θα πουλάνε τέτοιες φανταστικές ιστορίες ως μια εναλλακτική στην πραγματικότητα. Πόσο οι κατασκευές εχθρών, οι φαντασιώσεις περί νέων Φιλικών Εταιρειών, μυστικών δείπνων και πολιτικών συνωμοσιών αλλά και η δαιμονοποίηση πολιτικών και οικονομικών παραγόντων θα προσφέρουν μια ψυχολογική ανακούφιση απέναντι στις κυβερνητικές αστοχίες και στο φαντασιακό του περήφανου λαού, που ως γνωστόν διατρέχει όλο το φάσμα, από τον κυβερνώντα ΣΥΡΙΖΑ ως την καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ;
Πόσο θα πουλάει ο μύθος, μεταξύ άλλων, ότι ο Βενιζέλος, ο Σαμαράς και οι τραπεζίτες ετοιμάζονται να υφαρπάξουν την εξουσία από τον λαό; Ως πότε θα βλέπεις λιγότερα λεφτά στο ΑΤΜ και θα λες ανακουφισμένος «ευτυχώς που μου τα κόβουν γιατί αλλιώς θα είχα τον Βενιζέλο και τον Σαμαρά να τρωγοπίνουν με τους τραπεζίτες»; Θα μου πείτε, εδώ δύο στους τρεις Ελληνες πιστεύουν στο κακό μάτι και ένας στους τέσσερις ότι μας ψεκάζουν, δεν θα πιστεύουν στο ότι κάποιοι μοιράζουν την εξουσία σε «μυστικά δείπνα»;
Για την ιστορία και για το τυπικό του πράγματος, πηγές από την πλευρά του Μιχάλη Σάλλα διεμήνυαν τα αυτονόητα: ότι «είναι επιχειρηματίας και τέτοιος σκοπεύει να παραμείνει» και ότι «η πολιτική και η ιδιότητα του πολιτικού δεν περιλαμβάνονται με κανένα τρόπο στις τρέχουσες ή στις μελλοντικές του επιδιώξεις». Οι ίδιες πηγές συνέχιζαν λέγοντας ότι μόλις προχθές, η Lyktos Participations, εταιρeία ειδικού σκοπού της οποίας ο κ. Σάλλας είναι πρόεδρος, έλαβε το πράσινο φως να συμμετέχει με την ιδιότητα του Στρατηγικού Επενδυτή στην Παγκρήτια Τράπεζα.
Με βάση τα νέα αυτά δεδομένα, έλεγαν, μία είναι η πολιτική επιδίωξη του Μιχάλη Σάλλα: η ανάπτυξη μέσα από νέα έργα, νέες θέσεις εργασίας, τόνωση της τοπικής οικονομίας. Αυτός ο καινούριος κύκλος βρίσκει το γνωστό τραπεζίτη πολύ πρόθυμο να παλέψει τις πραγματικές αντιξοότητες που δεν είναι και λίγες και να παραβλέψει τους «λίγους και τα λίγα» φωτίζοντας ωστόσο την αλήθεια, σε ότι τον αφορά.
Και από την πλευρά του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος απέδιδαν τα δημοσιεύματα στις… «ζέστες που ενέσκηψαν νωρίς». Ή όπως ανέφεραν χαρακτηριστικά, «μπορεί πάλι να φταίνε οι επιθυμίες ορισμένων Κλουζό της δημοσιογραφίας, που εμφανίζουν τους εφιάλτες τους ως πραγματικότητα». Οι ίδιες πηγές από την ΤτΕ έκαναν λόγο για σενάρια επιστημονικής φαντασίας που εμπλέκουν τον διοικητή της και τον εμφανίζουν ως ομοτράπεζο σε κρυφό γεύμα πολιτικών και τραπεζιτών σε δήθεν προετοιμασίες δήθεν νέου πολιτικού φορέα.
Εντάξει στις διαψεύσεις δεν το έχουν οι οικονομικοί παράγοντες, τεχνοκράτες είναι οι άνθρωποι, όχι τρολ. Διότι σε τέτοιες περιπτώσεις μάλλον αυτό που αρμόζει είναι μια εικόνα ενός μυστικού δείπνου με κεριά και τον χάρτη της Ελλάδας. Να ταιριάζει και με το κασέ της αποκαλυπτικής εφημερίδας.