Οι ασχολούμενοι με τον αθλητισμό γνωρίζουν τον Ζινεντίν Ζιντάν ως μια από τις σπάνιες ποδοσφαιρικές ιδιοφυίες όλων των εποχών. Μπορεί να μην κατατάσσεται στο επίπεδο του Πελέ, του Μαραντόνα, του Κρόιφ ή του Μέσι, αλλά δεν έχει σημασία. Κάποιοι δύσκολα θα ξεχάσουμε ενέργειές του σαν αυτές.
Επίσης, κάποιοι-κι εγώ μαζί τους- δύσκολα θα ξεχάσουν μια άλλη ενέργειά του, η οποία (θεωρήθηκε τότε ότι) αμαύρωσε την καριέρα του. Όμως, όταν έγινε γνωστό γιατί το έκανε, είδα με άλλο μάτι αυτόν τον χορευτή των γηπέδων. Όταν σού βρίζουν τα ιερά και τα όσια, μια κουτουλιά συγχωρείται. Λίγο μετά σταμάτησε να αγωνίζεται.
Είχε προηγηθεί, όμως, το Μουντιάλ του 1998. Τότε που ο Ζιζού, 26 χρονών παιδί, πήρε μέρος σε βίντεο κατά του ρατσισμού και του πατρός Λεπέν. Ο οποίος τέσσερα χρόνια αργότερα (2002) έφτασε στο δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Η ντροπή της Γαλλίας. Ο Ζιντάν, 30 ετών και σχεδόν στο απόγειο της καριέρας του, δεν σιώπησε ούτε τότε. Δεν έκατσε πάνω στη φήμη του και στα λεφτά του. Είπε γιατί το Εθνικό (Μαύρο) Μέτωπο του Λεπέν «δεν ανταποκρίνεται στις αξίες της Γαλλίας».
Πώς θα μπορούσε ο Ζιντάν να σιωπήσει σήμερα; Φτασμένος προπονητής (Ρεάλ Μαδρίτης), πρέσβης καλής θελήσεως των Ηνωμένων Εθνών για την ανάπτυξη, οργανωτής φιλανθρωπικών εκδηλώσεων, δεν κρύφτηκε πίσω από διατυπώσεις του τύπου «άλλο αθλητισμός, άλλο πολιτική». Τον ρώτησαν μετά από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα και είπε το πολύ απλό: «μακριά από αυτούς» (την Μαρίν και τους ομοίους της).
Ομολογώ ότι δεν μου φτάνει. Θα ήθελα να αφήσει για μια μέρα την Ρεάλ και να πάει αυτή τη βδομάδα στην πατρίδα του. Να επιδιώξει να συναντήσει τον τυχοδιώκτη Ζαν Λυκ Μελανσόν και να του πει (και μέσω αυτών στο 40% των συμπατριωτών του) τι σημαίνει να γοητεύεσαι τώρα στα γεράματα, εσύ ο πρώην σοσιαλιστής και νυν «ανυπότακτος», από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία των Λεπέν.
Και, στο τέλος, να του τραβήξει και μια (συμβολική) κουτουλιά από αυτές που μόνο εκείνος ξέρει. Για να ξεγυμνώσει εντελώς τον τυχοδιωκτισμό του Μελανσόν και να ταρακουνήσει όσους περισσότερους Γάλλους μπορέσει.
Άϊντε, ρε Ζιζού!