Στην αρχή δεν είχα δώσει σημασία. Μετά οι ακροατές στον Best άρχισαν να απαιτούν σχολιασμό. Φυσικά και παρακολουθώ Survivor, στο μέτρο του δυνατού. Η τηλεόραση παίζει στη μία γωνία του γραφείου και πότε-πότε σηκώνομαι και κλέβω με φευγαλέες ματιές μερικά πλάνα. Άλλες φορές κάθομαι απέναντι από την οθόνη, σταυρώνω πόδια και παίρνω το τηλεχειριστήριο στο χέρι.
Συχνά ο Σπύρος Σεραφείμ φωνάζει «χαμήλωσε τον μαλάκα!» και εννοεί τον Τανιμανίδη. Δεν έχει κάτι προσωπικό μαζί του, απλώς ο Σπύρος ενοχλείται όταν ο Σάκης καταλαμβάνεται από υπέρμετρο ενθουσιασμό κατά τη διάρκεια των αγωνισμάτων. Βέβαια αρκετές φορές παρασύρεται από το δικό μου ενδιαφέρον και έρχεται να παρακολουθήσει την εξέλιξη της δράσης με τα μάτια του –τα αυτιά δεν μπορούν να στα πουν όλα. Στέκεται όρθιος, με τη στάση που υποδηλώνει το εφήμερο της παραμονής, σαν να ακούς τον σπίκερ να ουρλιάζει και πας για να μη χάσεις το γκολ. Και μετά φεύγει, επιστρέφει στην καρέκλα του, όντας πιο ευσυνείδητος εργαζόμενος από μένα.
«Σπύρο σου αρέσει ο Γιώργος Αγγελόπουλος;» τον ρώτησα πριν από λίγα λεπτά.
«Μου είναι αδιάφορος» απάντησε. Το βρήκα λογικό, τι να του πουν τα μπράτσα και οι ανδρικές πλάτες;
«Ποιος είναι ο αγαπημένος σου παίκτης;» ρώτησα πάλι τον ανυποψίαστο συνάδελφο.
«Η Ευρυδίκη» μου απάντησε. Δεν μπήκε στον κόπο να προσθέσει και το επίθετο. Είναι δυνατόν να μην ξέρεις ποια είναι η Ευρυδίκη; Το βρήκα επίσης λογικό. Η Ευρυδίκη είναι ωραία κοπέλα και συνάδελφος. Εκείνο που βρίσκω άκρως εντυπωσιακό είναι ότι ο Σπύρος ξέρει τα πάντα για το Survivor χωρίς να παρακολουθεί. Μπορεί, βέβαια, να πηγαίνει στο σπίτι του και να το ξενυχτάει με Τανιμανίδη και Σπαλιάρα, αλλά δεν νομίζω. Τον ρώτησα μόλις τώρα.
«Ρε μεγάλε, αφού λες ότι δεν βλέπεις Survivor, πώς είναι δυνατόν να γνωρίζεις τα πάντα για το θέμα;»
«Από αυτά που ακούω, το λίγο που χαζεύω και, κυρίως, από τα social media» απάντησε.
Το Survivor είναι το πρώτο ριάλιτι στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης που έβαλε σε ένα άγονο ως αδιάφορο τηλεοπτικό τοπίο μερικά γνωστά πρόσωπα της show biz που αμέσως παραδόθηκαν στα social media. Ως συνθήκη είναι πρωτόγνωρη για αυτό και απασχολεί ακόμα και ανθρώπους που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα ήταν απολύτως αδιάφοροι. Είναι σημείο των καιρών. Όμως όλα αυτά πηγαίνουν και επικάθονται επάνω σε προτιμήσεις της ελληνικής κοινωνίας που θεωρούνται παραδοσιακές.
Προσέξτε, λοιπόν, τον Γιώργο Αγγελόπουλο, τον επονομαζόμενο και «Ντάνο». Με όνομα που αντιστοιχεί στον μέσο Ελληνα. Ενας νέος, γεροδεμένος άνδρας από την ελληνική επαρχία. Με το πρόσωπο ενός σκληρού που θα επιτρέψει στην ευαισθησία να αναδειχθεί πάνω από τη σιωπή του. Αγωνίζεται για την ομάδα του, αλλά τολμά να βγει μπροστά, να διεκδικήσει ηγετικό ρόλο. Πήγε ως άγνωστος μέσα στους διάσημους και τους βγήκε μπροστά. Κυκλοφορεί με τα μπράτσα και τους κοιλιακούς έξω, όμως βάζει τα κλάματα όταν βλέπει τη μαμά του στην οθόνη. Σκύβει και φιλάει το πρόσωπο της μάνας στην οθόνη της τηλεόρασης. Και τα βράδια, πριν πέσει για ύπνο, κάνει τον σταυρό του. Η μετενσάρκωση του κινηματογραφικού Νίκου Ξανθόπουλου. Το λαϊκό παιδί που κάνει τα κορίτσια, κοριτσόπουλα.
Τελικά κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ. Εχει τεράστιο ενδιαφέρον, ενίοτε και αρκετή πλάκα, να παρακολουθήσετε τη μεταχείριση του Αγγελόπουλου από τα social media και τις μεσημβρινές εκπομπές λαϊκής τηλεθέασης. Απολαμβάνει δημοφιλία λαϊκού ήρωα, είναι λίγο πριν «χτυπηθεί» tattoo σε κοριτσίστικο χέρι.
Το παραδοσιακό ανδρικό πρότυπο αναπαράγεται με σύγχρονα μέσα σε νέο επικοινωνιακό και κοινωνικό περιβάλλον. Μία διασημότητα που κατασκευάζεται με σύγχρονα υλικά. Θα πείτε ότι έχει συμβεί και στο παρελθόν, ας πούμε με τον Τσάκα και τον Πρόδρομο από το πρώτο Big Brother. Δεν είναι ακριβώς το ίδιο. Τότε δεν υπήρχαν social media, παρά μόνο τηλεπεριοδικά.
Αξίζει, λοιπόν, να προσέξουμε την επικοινωνιακή διαχείριση που θα κάνει ο Αγγελόπουλος στον εαυτό του, αλλά και το κοινό προς τον Αγγελόπουλο. Κατά μία εκδοχή, έχει περισσότερο ενδιαφέρον να τον παρατηρήσεις όχι τώρα που είναι στο παιχνίδι, αλλά όταν επιστρέψει και δει τα φώτα να πέφτουν πάνω του. Ενας άνθρωπος άγνωστος που μέσα σε δύο μήνες αποκτά εξωφρενική, για τα μέτρα του, αναγνωρισιμότητα. Προφανώς αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πήγε στο παιχνίδι, για να γίνει διάσημος. Θα καταφέρει να κρατήσει κάτι; Βάζω στοίχημα πως ναι, όχι μόνο θα τα καταφέρει, αλλά θα κάνει τη διασημότητα που κέρδισε να αυγατίσει. Δεν έχει να κάνει με τον ίδιο, έχει να κάνει με την εποχή. Κάπου διάβασα ότι χρειαζόμαστε πολιτικούς σαν τον Γιώργο Αγγελόπουλο. Αυτό είναι ανόητο, αλλά αν τελικά δεις το κριτήριο με το οποίο ψηφίζει ο κόσμος, μπορεί να το πάρεις και στα σοβαρά.