«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί καθυστερεί και δεν κλείνει την αξιολόγηση ο κύριος Τσίπρας. Αφού τα έχει δεχτεί όλα». Με αυτά τα λόγια στέλεχος της Ευρωπαΐκής Επιτροπής περιέγραφε την απορία του στους έλληνες δημοσιογράφους που ρωτούσαν να μάθουν αυτή την εβδομάδα πώς πάνε οι διαπραγματεύσεις στις Βρυξέλλες ανάμεσα στον υπουργό Οικονομικών και την τρόικα αυτή την εβδομάδα.
Την ίδια στιγμή στην Αθήνα, συνομιλητές του Πρωθυπουργού και των βασικών υπουργών μετέφεραν (όλο υπερηφάνεια καθότι συνομιλητές οι ίδιοι και όχι κάποιος γνωστός γνωστού) το σχέδιο του Μαξίμου να στεγνώσει (η αλλιώς να «σκοτώσει») τελείως την αγορά για να πληρώσει, ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού, τις λήξεις των ομολόγων του Ιουλίου.
Το κόλπο είναι γνωστό από το 2015. Η κυβέρνηση υποχρηματοδοτεί το κράτος, μαζεύει διαθέσιμα από ασφαλιστικά ταμεία, πανεπιστήμια και φορείς του Δημοσίου και ταυτόχρονα παγώνει την απόδοση των συντάξεων στους νέους δικαιούχους.
Χάρη στα λεφτά που δεν θα πάρουν αυτοί οι συνταξιούχοι και οι εργαζόμενοι στις εταιρείες που προμηθεύουν το Δημόσιο κάποιοι μέσα στην κυβέρνηση (πιστεύουν ότι) θα πληρώσουν τα ομόλογα του Ιουλίου, θα κρατήσουν τις καρέκλες τους ως τον Σεπτέμβριο χωρίς να ψηφίσουν μέτρα και θα κάνουν τη μεγάλη πολιτική διαπραγμάτευση μετά τη νίκη του Μάρτιν Σουλτς επί της Αγκέλα Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που μοίρασαν τον Δεκέμβριο το έκτακτο (ψηφοθηρικό) επίδομα σε 1,6 εκατ. συνταξιούχους αγνοώντας πλήρως τους ανέργους.
Το σύνδρομο της… μεγάλης κίνησης που θα αλλάξει μονομιάς τα δεδομένα και θα δείξει ποιοι είναι οι πραγματικοί παίκτες κατατρύχει το Μαξίμου από το 2015 και φάνηκε και στην επιστολή Τσίπρα στους Ευρωπαίους πριν από τη Σύνοδο της Ρώμης -ευτυχώς το πυροτέχνημα έσβησε γρήγορα.
Πίσω στο θέμα μας. Περιχαρή λοιπόν τα στελέχη αυτά, για το γεγονός ότι λεφτά (για την καρέκλα τουλάχιστον) υπάρχουν τουλάχιστον μέχρι τον Σεπτέμβριο, απορρίπτουν ως υπερβολικούς τους φόβους ότι οι τράπεζες μπορεί να αντιμετωπίσουν προβλήματα από ένα παρατεταμένο διάστημα αβεβαιότητας. «Τι ανάγκη έχουν οι τράπεζες, αφού έχουν capital controls; Το πολύ-πολύ να σφίξουν λίγο τα capital controls» σημείωνε ένας εξ´ αυτών μέσα στην εβδομάδα…
Στο μεταξύ προχωρούν οι αναλύσεις των τάσεων του εκλογικού σώματος που κάνει προς τον Πρωθυπουργό υπουργός που βρίσκεται στο στενό του περιβάλλον και γνωρίζει από αυτά τα θέματα. Το μοντέλο που αναλύει στον κ. Τσίπρα λέει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διατηρήσει ποσοστό 15% ως 20%. Επιστημονικά (και πολιτικά… αν κρίνει κανείς εκ του αποτελέσματος) δεν τον ενδιαφέρουν για παράδειγμα οι ελεύθεροι επαγγελματίες -ξέρει ότι η κυβέρνηση τους έχει χάσει- και εξηγεί στον Πρωθυπουργό ότι το κλειδί είναι να κρατήσει την επιρροή του στους συνταξιούχους και τους δημόσιους υπαλλήλους.
Και οι άνεργοι; Οι άνεργοι δεν συμπεριλαμβάνονται στους συγκεκριμένους πίνακες. Πώς θα μπορούσαν άλλωστε;
Ωστόσο, το σχέδιο για την αναμονή ως τον Σεπτέμβριο για την «καθοριστική πολιτική νίκη στην Ευρώπη», με την οικονομία να καταρρέει βέβαια, έχει δύο τρύπες:
Πρώτον, ότι θα απαιτηθούν μήνες για να σχηματιστεί κυβέρνηση μετά τις γερμανικές εκλογές (μπορεί να φτάσουμε και ως τον Ιανουάριο του 2018).
Δεύτερον, ότι η πληρωμή των υποχρεώσεων του Ιουλίου απαιτεί την συγκατάθεση της ΕΚΤ. Ο λόγος; Αν βρεθούμε ξανά σε περιβάλλον μονομερών κινήσεων τότε θα πρέπει να επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να συνεχίσουν να αγοράζουν έντοκα του Δημοσίου για να λύσουν τα χέρια του ελληνικού δημοσίου και να μπορεί να ρίξει όσα μαζεύει στραγγίζοντας κράτος και οικονομία στα ομόλογα του Ιουλίου. Αν υπάρχει ρήξη στις διαπραγματεύσεις ο Ντράγκι δεν είναι βέβαιο ότι θα δώσει την άδεια για μια ακόμη ζαριά του Μαξίμου…