Εντάξει! Σάκης! Μάλλον «ΣακηηηηηήΗ!». Χαμόγελο τεράστιο, ωραίο, καθαρό. Ταλέντο. Μα, σε πόσες γενιές τραγουδιστών τάχθηκε να μεταλαμπαδεύσει την κίνηση «Σάκης», ήτοι, σήκωμα ενός ποδιού ως στιγμιαία πελεκάνος, γοφοί-αεορογαμίας, σιγούρεμα πλειστάκις, ότι το «όργανο» είναι στη θέση του -το λες και το ντέρτι του σύγχρονου καλλιτέχνη- Σάκης! Εν τέλει, ένας καλλιτέχνης που αφεντεύει τη σκηνή και τον εαυτό του, χωρίς σκανδαλάκια, μετρημένος, πατέρας τεσσάρων παιδιών αλλά συγχρόνως κι ένας, που δεν «το είχε» ποτέ, με τον λόγο.
Οι παλαιότεροι θα το θυμόμαστε τραυματικά από την πρώτη συνέντευξη του στην Ελλη Στάη, που είχε συμπεριφερθεί ως Αλέξης Τσίπρας σε Κλίντον. Χαμόγελο και χαχαχα. Λέξη, ουσία καμία. Θα τολμήσω μια χρονική πιρουέτα. Αιώνας! Παρακολούθησα φέτος τον Σάκη Ρουβά στην τηλεοπτική εκπομπή ταλέντων μαζί με Μουζουράκη – Παπαρίζου (εκεί να δεις θέμα με τον λόγο), Μαραβέγια (να είναι καλά ο άνθρωπος, που ως εξαίρεση, κατόρθωσε να μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε για να συνεννοούμαστε). Και σκέφτηκα, ότι στα χρόνια, το θέμα του Σάκη με τον λόγο, έγινε χειρότερο.
Γιατί επικάθησε σε πεποίθηση της γοητείας που εξασκεί. Τι τα θες; Ουδείς τέλειος.
Χθες είδα στην τηλεόραση, τον Σάκη Ρουβά πάνω σε ένα τρακτέρ και αμέσως μετά σε μια αίθουσα με Καρδιτσιώτες, να τους αναπτύσσει τα επαγγελματικά του πλάνα. «Ενα όνειρό μου αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα, με οδηγό την πίστη μου στις δυνατότητες της ελληνικής γης, να παράγει οικολογικά βιώσιμη ανάπτυξη». Μίλησε για μια έκταση 37 στρεμμάτων, όπου θα κατασκευαστεί μια υπερσύγχρονη μονάδα, πρότυπο πράσινης ενέργειας, για την παραγωγή ρεύματος από βιοαέριο. Σε επόμενο στάδιο θα κατασκευαστούν θερμποκήπια για παραγωγή βιολογικών προϊόντων, που θα θερμαίνονται με την ενέργεια που θα παράγει. Αλλά μίλησε ακόμα και για τις σκέψεις του για μια κτηνοτροφική μονάδα στην ίδια περιοχή, αναγνωρίζοντας την έλλειψη που υπάρχει. Ο Σάκης!
Πριν πολλά πολλά χρόνια, είχα επισκεφτεί με την μεγάλη δωρήτρια Αλίκη Περρωτή, (μια γυναίκα μαγευτική και απολύτως low profile) την Αμερικάνικη Γεωργική Σχολή στη Θεσσαλονίκη καθώς θα τη βράβευαν για μια (ακόμα) δωρεά της. Θυμάμαι πόσο είχα εντυπωσιαστεί από τον επαγγελματισμό, τη σοβαρότητα, το «μέλλον μπροστά στα μάτια μου», την έκταση της σχολής, τις εγκαταστάσεις, τους καθηγητές, τους σπουδαστές. Ιδίως τους σπουδαστές. Βεβαίως υπήρχαν Ελληνάκια αλλά κυρίως (τότε) ήταν παιδιά από Αλβανία, Βουλγαρία, Ρουμανία κ.λ.π που στόχευαν στην ενασχόληση με τη γη.
Επιστρέφοντας ενθουσιασμένη, ούτε ξέρω πόσες μάνες, προβληματισμένες για το τι να σπουδάσουν τα παιδιά τους, παρακίνησα. Ούτε ξέρω, σε πόσα νέα παιδιά μίλησα. Η κατάληξη πάντα ίδια… «Εντάξει, μωρέ. Ολα καλά. Αλλά γεωργός;». Χρόνια χρηματιστηρίου. Χρόνια, Λονδίνο για Business και μάστερ μονοκοπανιά. Χρόνια, που την απρονοησία τους την κουβαλάμε και θα την κουβαλάμε στην πλάτη μας. Να σας δώσω ένα και μόνο στοιχείο για το αποτέλεσμα; Οι Ολλανδοί πετυχαίνουν απόδοση περίπου 1.700 ευρώ ανά καλλιεργημένο στρέμμα, οι Ισραηλινοί περίπου 1.300 ευρώ ανά στρέμμα και η χώρα μας αποκομίζει μόλις 190 ευρώ ανά στρέμμα. Τι άλλο να λέμε;
Χθες παρακολούθησα στην τηλεόραση τον Σάκη Ρουβά να μιλάει για το μέλλον. Για τη γη. Να γίνεται παράδειγμα, επενδύοντας χρήματα, όνειρα και δυνάμεις. Τον καμάρωσα. Να παροτρύνει με τον δικό του τρόπο για ένα ευεργετικό αύριο, που η «τύχη» μας, θα «κτίζεται» από τα δικά μας χέρια. Που θα τιμάμε επιτέλους τις δυνατότητες που μας δίνει το «θείο» κλίμα μας. Που θα δείχνουμε εμπράκτως το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μας στη ευλογημένη ελληνική γη.
Σάκης Ρουβάς λοιπόν σε τρακτέρ. Και χίλια μπράβο του! Ο Σάκης σκέφτεται ωραία.