Ας πούμε ότι έχεις καταδικαστεί κι ότι μια αμετάκλητη δικαστική απόφαση σε υποχρεώνει να καταβάλεις χρηματική αποζημίωση σε κάποιον. Τι θα γίνει αν γράψεις στα παλιά σου παπούτσια την απόφαση και δεν την εκτελείς; Θα πληρώσεις με το έτσι θέλω φίλε μου, θα κατασχέσουν το μισθό σου. Αν όμως είσαι βουλευτής και δεν την εκτελείς, ούτε γάτα ούτε ζημιά. Γιατί, σε αντίθεση με τον μισθό του απλού πολίτη, η βουλευτική αποζημίωση δεν κατάσχεται.
Ο Δημήτρης Καβαδέλλας, ένας βουλευτής της Ενωσης Κεντρώων που εσύ, έλληνα πολίτη, έχεις βάλει στη Βουλή να σε εκπροσωπεί, έχει μια τέτοια αμετάκλητη, και ανεκτέλεστη, δικαστική απόφαση στην πλάτη του. Την έχει απ’ το 2010 αλλά δεν σου την ανέφερε ποτέ. Ούτε φυσικά σου λέει ότι όσο είναι εκλεγμένος, εκμεταλλεύεται την βουλευτική του ασυλία για να μην εκτελεί μια τελεσίδικη δικαστική απόφαση. Το έμαθες όταν το ανακάλυψαν τα μίντια και το έβγαλαν στη φόρα. Οπως είχαν ανακαλύψει την Porsche προς πώληση που ο κ. Καβαδέλλας πάρκαρε στο πάρκινγκ της Βουλής.
Μόνο που αυτό, το γεγονός ότι ένας βουλευτής κρύβεται πίσω απ’ τη βουλευτική του ασυλία και δεν εκτελεί μια απόφαση δικαστηρίου, είναι απείρως πιο σημαντικό από μια Porche. Με ηθικές προεκτάσεις στις οποίες οφείλουμε να σταθούμε και να μας προβληματίσουν. Πόσο άνετα νιώθεις να σε εκπροσωπούν άνθρωποι οι οποίοι παραβλέπουν δικαστικές αποφάσεις εις βάρος τους επειδή έχουν ασυλία; Θα ψήφιζες τον Καβαδέλλα αν ήξερες ότι θα πράξει έτσι;
Ο τύπος ψηφίζει νόμους, είναι μέλος της νομοθετικής εξουσίας. Είναι προφανές ότι τους ψηφίζει για τους άλλους.
Λογικά, όλα αυτά που αποκαλύφτηκαν για τον εν λόγω κύριο, πρέπει να προβληματίσουν και το κόμμα του. Δεν είναι μια υπόθεση που την περνάς γαργάρα, είναι κάτι για το οποίο οφείλεις να πάρεις θέση και να δώσεις μια εξήγηση στον ψηφοφόρο σου. Εκτός πια αν τον περνάς για γίδι.
Το καλύτερο της υπόθεσης, έτσι για το τέλος. Πετυχαίνω τον κ. Καβαδέλλα στην εκπομπή του Νίκου Ευαγγελάτου, όπου προσπαθεί να απολογηθεί δια τηλεφώνου για τη συγκεκριμένη υπόθεση. Αφού λοιπόν ο παρουσιαστής τον έχει στριμώξει κι ενώ ετοιμάζεται να τον κλείσει, προφανώς γιατί δεν του απαντά με επιχειρήματα, ακούει -και ακούμε- τον κ. Καβαδέλλα να λέει: «Είχα επί δεκατρείς μήνες σπίτι μου εννέα πρόσφυγες. Δεν με πήρατε ποτέ τηλέφωνο να με ρωτήσετε γι’ αυτό»…
Εντάξει τότε κ. Καβαδέλλα, αφού έκανες μια καλή πράξη να σβήσουμε και το χρέος που χρωστάς στο θύμα. Κι άμα πατήσεις και με την Porche κανέναν κακομοίρη, το πρόστιμο να είναι μια δωρεά στο κοινωνικό παντοπωλείο. Νομοθέτησέ το λοιπόν, όταν έχουμε μια ποινή τελεσίδικη απ’ τα δικαστήρια, να μην εκτελείται άμα κάνουμε καλές πράξεις. Λογικό και δίκαιο, ε;
ΥΓ. Είναι που είναι σε κακό χάλι η ελληνική δικαιοσύνη, έχουμε που έχουμε υποθέσεις που δεν εκδικάζονται και φτάνουν στα όρια της αρνησιδικίας, καλό είναι οι καταδικαστικές αποφάσεις τουλάχιστον να εκτελούνται.