Το ότι στην κυβέρνηση βρίσκονται σε απελπισία φαίνεται από πολλά στοιχεία: είτε από την βροχή των επιθετικών και εξυπνακίστικων non papers, είτε από την νευρικότητα του Αλ. Τσίπρα στις δημόσιες εμφανίσεις του, είτε από το ότι ο Τσακαλώτος καυγαδίζει δημοσίως με τον Βούτση, ή ο Μπαλάφας φέρεται σκαιώς σε κάποιον πολίτη που του λέει (κοσμιότατα} τον πόνο του…
Πίσω από όλα αυτά βρίσκονται φυσικά τα αδιέξοδα και τα νέα διλήμματα – που είναι τα ίδια με τα παλιά, με μία διαφορά: την ανάδειξη του ψεύδους και της ανεπάρκειας σε όλα τα πεδία.
Ομως η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και άλλωστε, κατά την «Αυγή», η ελπίδα παραμένει Αριστερά.
Επειδή αυτά πιστεύουν, στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να γίνεται μία ύστατη και δραματική προσπάθεια, μήπως και ξεκινήσει να γράφεται ένα νέο «παραμύθι», πέσει πάλι για λίγο στάχτη στα μάτια όσων δεν τηρούν αποστάσεις ασφαλείας και κερδηθεί λίγος χρόνος παραμονής στην εξουσία.
Η προσπάθεια αυτή για την συγγραφή του νέου παραμυθιού φέρει τον τίτλο –κρατηθείτε: «στροφή στην σοσιαλδημοκρατία»…
Στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο από άλλη μία απόπειρα παραπλάνησης κάποιων, βασισμένη σε μία λάθος ανάγνωση της πραγματικότητας στην Ελλάδα και την Ευρώπη
Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει μεταξύ άλλων ο Νίκος Φίλης, αυτήν την περίοδο είναι περίπου αναγκαστικό για τον ΣΥΡΙΖΑ να απευθύνει μία ανοιχτή πρόσκληση προς το ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχει στην κυβέρνηση και να σχηματιστεί μία νέα πλειοψηφία στην Βουλή. Κατά την άποψη αυτή, μία τέτοια εξέλιξη θα έστελνε ένα άλλο μήνυμα στην Ευρώπη και θα μπορούσε να αλλάξει κάποια δεδομένα.
Προφανώς πρόκειται για συζήτηση που κάποιοι έχουν κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να είναι όμως γνωστό αν ο Τσίπρας έχει τη δυνατότητα να πάρει πάνω του μία τέτοια πρόταση, όταν όπου βρεθεί και όπου σταθεί εκτοξεύει ύβρεις κατά πάντων – μεταξύ αυτών και του ΠΑΣΟΚ – ή όταν απορρίπτει, φερ’ ειπείν, μία πρόταση όπως αυτή της Φώφης Γεννηματά για τη διακομματική επιτροπή για την σωτηρία των ΜΜΕ.
Ισως όμως είναι και κάτι άλλο που έχει κάνει πολλούς στην κυβέρνηση να ξεθαρρεύουν. Βλέπουν κάτι δημοσκοπήσεις στην Γερμανία που λένε ότι ο Σουλτς κερδίζει την Μέρκελ, όπως και ότι ο δεξιός Φιγιόν, έχοντας δεχθεί πλήγμα μετά τις αποκαλύψεις για την αργομισθία της συζύγου του, μάλλον χάνει την είσοδο στον β’ γύρο των προεδρικών εκλογών της Γαλλίας, από τον μετριοπαθή κεντρο(αριστερούλη) Μακρόν. Ακούν τις προάλλες και τον Θεοχαρόπουλο να υιοθετεί γραμμή Λεβέντη για κυβέρνηση εθνικής ενότητας χωρίς εκλογές και αρχίζουν να κάνουν σκέψεις και αναλύσεις.
Αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ ερμηνεύονται περίπου ως: «η Ευρώπη στρίβει αριστερά». Το πρόβλημα, πέραν πολλών άλλων είναι ότι Αριστερά στην Ευρώπη θεωρούνται πλέον τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, τα οποία αγωνιούν να επαναπροσδιοριστούν έπειτα από τα «πέτρινα χρόνια» που ακολούθησαν τις διακυβερνήσεις Μπλερ, Σρέντερ, κλπ.
Αυτό όμως που ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί Αριστερά για τον εαυτό του, βρίσκεται σε άλλη κατηγορία, αυτή των αδίστακτων λαϊκιστών.
Με αυτούς τους όρους, μία πρόταση για κυβερνητική συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ θα είχε πράγματι ενδιαφέρον, ίσως και να προκαλούσε και κάποιο γέλιο.
Γιατί ποιος θα φανταζόταν ότι η Φώφη στην προσπάθειά της να αποτινάξει την ρετσινιά των προηγούμενων μνημονίων, θα συνεργαζόταν με τον Τσίπρα ώστε να τον βοηθήσει να προχωρήσει με το δικό του;
Με λίγα λόγια, κάποιοι στην απελπισία τους φαίνεται πως «ψάχνουν για…». Και αν η απόπειρα προχωρήσει στο επόμενο στάδιο, θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι.