Ακόμα και αν δεν έχεις πάει ποτέ στο Παρίσι ξέρεις ότι είναι πανέμορφο κάθε εποχή του χρόνου, το τραγουδάει και η Ελα Φιτζέραλντ στο «I love Paris». Πήγε λοιπόν και ο Πρωθυπουργός μας στις αρχές της εβδομάδας. Στα κλεφτά όπως τον κατηγορεί η αντιπολίτευση και μάλιστα με την οικογένειά του κάνοντας χρήση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους, όπως επιμένει να φωνάζει ο Αδωνις Γεωργιάδης. Μα στο Παρίσι χειμωνιάτικα; «I love Paris in the winter, when it drizzles» θα σου απαντήσει η Ελα.
Με την ιστορία αυτή για το ξαφνικό ταξίδι του Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι, προφανώς έχει ακόμα να κυλήσει πολύ νερό στον Σηκουάνα, μέχρι να μάθουμε τα πώς, με ποιους και τα γιατί.
Κάποια βέβαια μας τα ξεκαθάρισε το κυβερνητικό non paper, αυτή η ασπόνδυλη μορφή επικοινωνίας, ένα είδος επίσημου «είπα, αλλά δεν είπα», που είναι όμως κυρίαρχο σε αυτή τη διετία της πρώτης φοράς Αριστερά. Πήγε να δει ο κ. Τσίπρας τον πρόεδρο της L’ Oreal που θέλει να κάνει επενδύσεις στη χώρα μας και συναντήθηκε και με εκπροσώπους της επενδυτικής τράπεζας Rothschild για να προετοιμάσει την έξοδο της Ελλάδας στις αγορές. Και καλά έκανε.
Κατά τα άλλα, βέβαια, το κυβερνητικό σημείωμα βρίθει άλλων στοιχείων για τον κ. Γεωργιάδη και τη ΝΔ: «σπέκουλα», «συκοφάντες», «αυτοεξευτελισμός», και άλλα τέτοια όμορφα για όσους τόλμησαν να βάλουν στο στόμα τους τον Πρωθυπουργό, ο οποίος κατά το non paper δεν προλαβαίνει να ξεκουραστεί ούτε στο σπίτι του.
Στον κόσμο του κυβερνητικού ρεπορτάζ, το non paper του Μαξίμου συνιστά ένα τοτέμ της πολιτικής επικοινωνίας: γύρω του θα στρατευτούν όλοι οι διαπιστευμένοι και μη ρεπόρτερ για να μεταδώσουν στο έθνος τις σκέψεις της κυβέρνησης. Αλλοι θα το κάνουν με επαγγελματικό στόμφο, άλλοι με επαναστατικό οίστρο, άλλοι λιγότερο πρόθυμα, αλλά όλοι θα το διαβάσουν αποδίδοντάς το, έτσι για το ξεκάρφωμα, σε «κυβερνητικές πηγές» ή «κύκλους του Μαξίμου», αν και τελευταία πλέον το απαγγέλλουν ως επίσημη ανακοίνωση.
Είναι τέτοια η σημασία του, που στο Μαξίμου υπάρχουν αρμόδιοι για τη σύνταξη των non papers, αυτά άλλωστε θα δώσουν τη γραμμή για να βγουν έπειτα τα πρωτοσέλιδα στον φιλοκυβερνητικό Τύπο και να πουν το ποίημα οι καλεσμένοι στις πρωινές ενημερωτικές εκπομπές της τηλεόρασης και του ραδιοφώνου.
Γι’ αυτό και στο τελευταίο non paper υπήρχαν και οι έτοιμες ατάκες, για «πανικόβλητα στελέχη της ΝΔ» τα οποία «θα ήταν προτιμότερο να σιωπούν αν θέλουν να αποφύγουν τον αυτοεξευτελισμό τους».
Η αλήθεια του κυβερνητικού σημειώματος είναι αδιαμφισβήτητη. Αν την αμφισβητήσεις δεν αποφεύγεις τον αυτοεξευτελισμό, σε προειδοποιεί.
Επτά γραμμές πιο πάνω, άλλωστε, ο συντάκτης του σημειώματος παραθέτει τα στοιχεία για την αλήθεια του ταξιδιού του κ. Τσίπρα: ο Πρωθυπουργός «επέστρεψε στην Αθήνα τη Δευτέρα 30 Ιανουαρίου. Την Τρίτη 1η Φεβρουαρίου αναχώρσε από την Αθήνα για τη Σερβία, ενώ την Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου μίλησε στην Ολομέλεια της Βουλής».
Στη μία και μοναδική αλήθεια του επικοινωνιακού μηχανισμού του Μαξίμου, ο Ιανουάριος του 2017 έχασε μια ημέρα, η 31η Ιανουαρίου (ημέρα Τρίτη για όλους εμάς τους υπόλοιπους) δεν υπήρξε ποτέ.
Είναι αυτή μια εκδοχή των ελληνικών alternative facts; Διότι δεν τολμώ να σκεφτώ ότι οι σύμβουλοι του Πρωθυπουργού δεν μπορούν να διαβάσουν καν το ημερολόγιο που έχουν στο γραφείο τους.