Συμφωνούμε, διαφωνούμε. Σε ένα, δεν μπορεί πια, συμφωνούμε όλοι. Στο σπάταλο κράτος. Στο ότι, όσοι διαχρονικά είχαν πρόσβαση σε δημόσιο χρήμα, το χειρίστηκαν με την ευκολία και την ελαφράδα, που χειρίζονται τα ψηλά της τσέπης τους.
Μας χωρίζουν ελάχιστες μέρες από ένα ακόμα ανέντιμα άμετρο -για τις μέρες μας τουλάχιστον- γεγονός, που απασχόλησε τον τύπο. Δυο κυβερνητικοί άνδρες, ο Νίκος Παππάς και ο Πάνος Καμμένος, προκειμένου να μεταβούν στην Αμερική, καβάλησαν το πρωθυπουργικό αεροσκάφος, έδωσαν εντολή «φουλάρετε καύσιμα» και κίνησαν.
Αραγε, δεν ταιριάζει πια στα γούστα τους, κανένα αεροσκάφος από τόσες και τόσες εταιρείες; Τους μοιάζει ασφυκτική η συνύπαρξη με άλλους συνταξιδιώτες; Τους κάνει «φθηνό» το ταξίδι με «της γραμμής» και είπαν να το πλουτήνουν;
Διέγραψαν με μονοκονδυλιά τη σκηνή, που είχε παίξει σ’ όλα τα μέσα, με το που είχαν αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας μας και που τους έδειχνε να ταξιδεύουν, ούτε ΚΑΝ πρώτη θέση, για να μας υποδείξουν -δήθεν- το στίγμα των νέων ηθών και μέτρων, μιας -δήθεν- νέας εποχής εντίμων και οικονόμων; Δυο χρόνια, όλα κι όλα, πέρασαν! Τόσο γρήγορα έχασαν το μέτρο; Φαντάσου να είχαν στην πλάτη τους, τα χρόνια διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ! Φαντάσου να είχαν, τα τότε ταμεία! Θα μετακινούνταν σπίτι-Βουλή με ελικόπτερο;
Παρακολούθησα συνέντευξη του Ν. Παππά, στην οποία προκαλούσε τους δημοσιογράφους, γιατί ΔΕΝ τον ρώτησαν για την μετακίνησή του με το Πρωθυπουργικό αεροσκάφος.
Αρα υποθέτεις, ότι θα είχε ετοιμάσει μια απάντηση αποστομωτική και κοπτότανε να την πει. Ωστόσο χασκόγελα! Και μόνο χασκόγελα! Με την κοινότοπα μόνιμη κατάληξη, «να σας πω τι έκαναν οι προηγούμενοι;». Με αναίδεια και ζαμανφουτισμό που θα συναντούσες σε γόνους πλουσίου, εποχής χρηματιστηρίου, πατρός που δεν αντιστοιχεί σ’ εκείνον. Τόση απογείωση, σε τόσο ανατριχιαστική εποχή ανώμαλης προσγείωσης, ενός ολόκληρου λαού;
Παρακολουθώ συνεντεύξεις του υπουργού Αμύνης στην τηλεόραση. Ενα σωρό διεθνή θέματα που καίνε και που προφανώς, εκείνος ένοιωσε την ανάγκη να καθαρίσει, με τη γνωστή ορμή του «Αν ζορίσει ο Σόιμπλε, θα ζορίσουμε και μεις… Δεν κατάλαβα δηλαδή!…» και «η Γερμανία φέρεται σαν νταβατζής».
Εδωσε λοιπόν μια συνέντευξη την Παρασκευή στον Νίκο Ευαγγελάτο και μια συνέντευξη το Σάββατο το πρωί στον Γιώργο Αυτιά. Και βέβαια, απλώθηκε πεδίο δόξης λαμπρό, για να βροντοφωνάξει και ο Γ. Αυτιάς τα δημοφιλή του «Θέλουνε αίμα, υπουργέ μου. Και συγγνώμη για τον ενικό. Δεν καταλαβαίνουν τίποτα».
Περίμενα αυτό το μοτίβο, το «δεν καταλαβαίνουν τίποτα οι αιμοσταγείς ξένοι», να ξεσύρει σε αμφότερους τους δημοσιογράφους και ένα ερώτημα προς τον υπουργό: «Εσείς αγαπητέ, καταλαβαίνετε τίποτα; Έχοντας γνώση του ελληνικού δράματος, της ανεργίας, της καταστροφής της επιχειρηματικότητας, της μη ύπαρξης οξυγόνου σε κανέναν τομέα, τον πόνο και το αδιέξοδο όλων των κοινωνικών τάξεων, τη φτώχεια, την κατάντια… Εχοντας γνώση της συγκινητικής διαδρομής προσαρμογής του έλληνα πολίτη, διαδρομή όμως χωρίς τελειωμό και στόχο… Εσείς, πώς είναι δυνατόν να νοιώθετε εντάξει με τη συνείδησή σας, όταν για ένα σας και μόνο ταξίδι, επιλέγετε τον πλέον ακριβό τρόπο μετακίνησης; Θα πληρώσετε από την τσέπη σας; Θα καλύψει το έξοδο ο συνταξιδιώτης κύριος Παππάς;».
Υπέθεσα η αφελής, ότι οι δημοσιογράφοι θα γράπωναν την ευκαιρία να στρέψουν, τον «ανακριτικό φακό» του επαγγέλματός τους, πέραν της αβάντας για «αιμοσταγείς ξένους» και στα καθ΄ημάς «μερακλώματα». Προ λίγων ημερών έγιναν, διάολε! Ωστόσο, άκρα του τάφου σιωπή.
Αν μελετήσουμε διαχρονικά πώς φτάσαμε ως εδώ, αποκλείεται να μην βρεθούμε -ανάμεσα σε άλλα- και αντιμέτωποι με μια αλληλουχία γεγονότων…
Το γεγονός, ότι ο καθένας θεωρούσε απολύτως φυσιολογικό, να έχει στην διάθεσή του ένα «αεροπλάνο», που τα «καύσιμά» του όμως, θα τα πλήρωναν οι άλλοι.
Το γεγονός, ότι ουδείς δεν ένοιωθε υπόλογος απέναντι στα συνήθη υποζύγια, που μονίμως πλήρωναν τα «αεροπλάνα» τους.
Το γεγονός, ότι αν κάποιος ρωτούσε τους μερακλήδες, των κάθε λογής «πτήσεων», αν έχουν αίσθηση του κακού που πράττουν, θα του απαντούσαν χωρίς ντροπή: «Εμένα βρήκες; Αυτό έκαναν και οι άλλοι».
Το γεγονός, ότι μάθαμε να λειτουργούμε με δυο μέρες -το πολύ- σαματά ως αντίδραση κοινωνίας και μετά όλα σβήνουν, λες και δεν έγιναν ποτέ.
Το γεγονός, ότι αενάως μας συνέφερε να καταγγέλλουμε τους «ξένους» και ποτέ τους εαυτούς μας.
Το γεγονός, ότι τα πρόσωπα στα κέντρα αποφάσεων χρησιμοποιούν πληθυντικό αριθμό για την έννοια αυτοκριτική, «κάναμε την αυτοκριτική μας» και ποτέ ενικό «έκανα την αυτοκριτική μου».
Το γεγονός, ότι σ’ αυτή τη θλιβερή αλληλουχία έβαζε και βάζει το χεράκι της, σημαντική μερίδα του τύπου και βέβαια αρκετοί δημοσιογράφοι. «Θέλουνε αίμα υπουργέ μου. Και συγγνώμη για τον ενικό»…
Σωπάτε καλέ! Πώς το έλεγε στο τραγούδι του ο Κώστας Χατζής; «Οταν κοιτάς από ψηλά, μοιάζει η κόσμος ζωγραφιά και συ τον πήρες σοβαρά (δις) Και συ τον πήρες σοβαρά»… Διαχρονικά, τίποτα δεν παίρνουμε στα σοβαρά. Είναι θέμα ύψους. Ετούτοι τράβηξαν ένα μπόι!… Πόσο μάλλον, εν πτήση…. Με αεροπλάνο πριβέ!
Υ.Γ.: Κυριακάτικες δηλώσεις Φλαμπουράρη: «Εγώ δεν βλέπω πια ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια» και «βλέπω μέσα στο 2017 μια ανάπτυξη που θα τρίβετε τα μάτια σας!». Να, αυτά που σας έγραψα. Ακόμα μια πριβέ πτήση! Σε άλλα ύψη! Για ρεκόρ Γκίνες!