Οσοι εξακολουθούν να παραξενεύονται με την κωλυσιεργία της κυβέρνησης, την καρκινοβασία της αξιολόγησης και την αναποτελεσματικότητα σε όλα τα επίπεδα άσκησης εξουσίας, θα πρέπει να σκεφθούν κάτι που ίσως και να σοκάρει:
Η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου έχει σχέδιο.
Για την ακρίβεια, έχει ένα και μοναδικό σχέδιο, κάτι σαν colpo grosso, το οποίο μέχρι στιγμής ομολογείται σε κάποιες συζητήσεις, μόνο με «κωδικούς».
Είναι αυτό που ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης αναφέρει ως «πολιτικό και κοινωνικό αποτύπωμα», το οποίο ακόμη δεν μπορεί να καταγραφεί και που μόνο όταν συμβεί αυτό, θα ανοίξει ο δρόμος προς τις κάλπες.
Το τι σημαίνει κοινωνικό αποτύπωμα μπορεί να καταλάβει κάποιος αν παρακολουθήσει την πρόσφατη μονομερή ενέργεια της χορήγησης της 13ης σύνταξης: Η κυβέρνηση μοίρασε δήθεν γενναιόδωρα περίπου 600 εκατ. από το δήθεν πλεόνασμα, σε κάποιους δήθεν δικαιούχους.
Στην πραγματικότητα ήταν μία πρόβα, για όσα πρόκειται να συμβούν τον επόμενο ενάμισι χρόνο – σύμφωνα τουλάχιστον με τις κυβερνητικές επιδιώξεις.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα; Οι κυβερνητικοί εγκέφαλοι θέτουν σταθερά υψηλούς δημοσιονομικούς στόχους, οι οποίοι εξυπηρετούνται από την υπερφορολόγηση (την ονομάζουν «υπεραπόδοση» εσόδων και προς γενική κατάπληξη πανηγυρίζουν γι’ αυτήν). Σωρεύει πλασματικά πλεονάσματα στραγγαλίζοντας οικονομικά τον ιδιωτικό τομέα, προς τον οποίο δεν επιστρέφει τις υποχρεώσεις του Δημοσίου, ώστε στη συνέχεια να εμφανιστεί και να «μοιράσει» το «πλεόνασμα» στις «ευπαθείς ομάδες», που θεωρεί εκλογική της πελατεία. Οι οικονομικά στραγγαλισμένοι θα γίνουν απελπισμένοι, ο μηδενισμός θα ριζώνει στην ελληνική κοινωνία, το νεο-λούμπεν στοιχείο στην σκέψη και την δράση θα εξαπλώνεται…
Αυτό ονομάζουν «κοινωνικό και πολιτικό αποτύπωμα» και με γνώμονα αυτό το στοιχείο, το 2018 έχει την σημασία του για έναν πολύ απλό λόγο: τότε τελειώνει το Μνημόνιο και τότε θα εμφανιστεί ο Τσίπρας ως απελευθερωτής και εθνικά υπερήφανος να μοιράζει τα δήθεν πλεονάσματα στον ερειπιώνα της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Σύμφωνα με το σχέδιό του, τουλάχιστον…
Είναι κάτι που επισήμανε την Κυριακή ο Βαγγέλης Βενιζέλος, σε μία ομιλία από την οποία οι περισσότεροι περίμεναν να ακούσουν τι θα έλεγε για τον Παπανδρέου και δεν έδωσαν σημασία σε τίποτε άλλο. Οπως αυτό: «Η εξέλιξη δεν θα είναι ούτε απλή, ούτε ανώδυνη, ούτε γραμμική. Δεν θα γίνουν εκλογές συμβατικές, δημοκρατικής εναλλαγής όπως ξέραμε πριν το 2009, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας κ.ο.κ. Τη στιγμή του απόλυτου αδιεξόδου, η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία θα γίνει από την κυβέρνηση αναγκαστικά, αλλά μετωπικά, διλημματικά, συγκρουσιακά, πάνω στο υπόστρωμα της απογοήτευσης, πάνω στο υπόστρωμα της απονομιμοποίησης της ευρωπαϊκής ιδέας και του ευρώ, στη συνείδηση όσων πιστεύουν ότι δεν έχουν τίποτα να χάσουν, ενώ είναι αυτοί που έχουν να χάσουν τα περισσότερα».
Στην πραγματικότητα, με αυτό το σενάριο και με στόχο την αποτροπή του, θα όφειλε η αντιπολίτευση, μείζων και ελλάσων (βλ. «Κεντροαριστερά») να ορίσει την δράση της και την στρατηγική της. Αλλιώς, όλα τα υπόλοιπα δεν θα έχουν σημασία και η περαιτέρω αδράνεια απλώς θα λειτουργεί ως ευγενική χορηγία στα σχέδια του Τσίπρα.
Το αν το σχέδιο θα επιτύχει, δεν μπορεί να προεξοφληθεί σήμερα. Ομως η επιδίωξη είναι αυτή και πάντως υπάρχουν τόσες αστάθμητες παράμετροι, που όλα μπορεί να είναι διαφορετικά σε λίγους μήνες, δεδομένων των εκλογών στην Ολλανδία, την Γαλλία και την Γερμανία.
Ποιος μπορεί άλλωστε να αποκλείσει ότι σε αυτές τις αναμετρήσεις θα έχουμε αποτελέσματα που θα συμβάλλουν στην εικόνα αποσύνθεσης της Ενωσης; Κάτι που ο Τσίπρας προφανώς και θα χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα και θα υποστηρίξει απευθυνόμενους στους «λειτουργικά αναλφάβητους» πολίτες, που «καλά κάνουν και δεν διαβάζουν εφημερίδες»: «εγώ σας τα ‘λεγα»…