Διαβάζοντας εν τάχει τα «Πόθεν Εσχες» των πολιτικών μού ήρθε στο νου μια παλιά εικόνα, με έναν πρώην υπουργό Οικονομικών να προσπαθεί να εξηγήσει τα, φαινομενικά, ανεξήγητα: πώς γίνεται ένας υπουργός, που πασχίζει να πείσει ότι η οικονομία της χώρας είναι άξια εμπιστοσύνης, να αισθάνεται την ανάγκη να βγάλει λεφτά στο εξωτερικό; Οι εντυπώσεις ήταν συντριπτικές, το ίδιο και οι αντιδράσεις (εδώ).
Ο καιρός πέρασε, ήρθαν άλλοι υπουργοί με άλλη πολιτική προέλευση και διαφορετικές διακηρύξεις. Κοιτάζοντας, λοιπόν, τις Δηλώσεις Περιουσιακής Κατάστασης που έκαναν, διαπιστώνεις εύκολα τα εξής:
1. Σχεδόν όλοι είναι ευκατάστατοι και ορισμένοι πλούσιοι. Κανένα πρόβλημα. Δεν είμαι υποστηρικτής της θεωρίας ότι οι αριστεροί πρέπει σώνει και καλά να είναι φτωχοί. Επ’ αυτού ασπάζομαι την απάντηση που είχε δώσει ο (αριστερός) γάλλος ηθοποιός Ιβ Μοντάν (εδώ).
2. Αρκετοί υπουργοί έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό. Ορισμένοι πολύ υψηλές. Κι εδώ κανένα πρόβλημα. Ιδιαίτερα αν τις είχαν πριν γίνουν υπουργοί. Κι ακόμα καλύτερα αν τις είχαν από επαγγελματική δραστηριότητα εκεί (ένα παράδειγμα εδώ).
3. Ο Πρωθυπουργός, οι περισσότεροι υπουργοί και πολιτικοί αρχηγοί ΔΕΝ έχουν καταθέσεις στο εξωτερικό.
Ολα ωραία και καλά; Οχι ακριβώς. Εξηγούμεθα. Σήμερα η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας έχει σταθεροποιηθεί, η παρουσία της στο ευρωνόμισμα δεν αμφισβητείται, δεν υπάρχει πρόβλημα καταθέσεων, εκτός από τα capital controls. Oι τράπεζες πασχίζουν να μαζέψουν λεφτά και οι υπουργοί να φέρουν επενδυτές, δηλαδή πάλι λεφτά.
Αναρωτιέμαι: αν υπουργοί, που έχουν ακόμα λεφτά στο εξωτερικό, ανακοίνωναν ότι, σήμερα κιόλας, μεταφέρουν τις καταθέσεις τους σε ελληνικές τράπεζες και θα τις κρατήσουν σ’ αυτές όσο θα κατέχουν το αξίωμά τους, πόσο θα βοηθούσαν στην αποκατάσταση της πλήρους εμπιστοσύνης;
Οταν οι πολίτες βλέπουν οικονομικούς υπουργούς να δηλώνουν ότι έχουν τα λεφτά τους έξω, γιατί θα σηκώσουν τα δικά τους από τα στρώματα; (Αντίστοιχο είναι και το θέμα να θέλουμε ξένους επενδυτές, όταν έλληνες συνάδελφοί τους μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους σε άλλες χώρες).
Είναι πολύ εύκολο να αναπτύσσεις οικονομικές θεωρίες περί επιστροφής στο εθνικό νόμισμα ή περί παράλληλου νομίσματος, όταν εσύ έχεις τα λεφτά σου σε δολάρια ή λίρες.
Κι επειδή ο κ. Τσίπρας αρέσκεται σε ηθικοπλαστικά κηρύγματα ή σε δήθεν αυστηρές προειδοποιήσεις, ας κάνει μια απλή κίνηση: να ζητήσει τουλάχιστον από τους υπουργούς και οπωσδήποτε από τους οικονομικούς να φέρουν τα λεφτά τους μέσα. Τουλάχιστον όσο θα είναι υπουργοί και μετά ας κάνουν ό,τι θέλουν.
«Εργω κ’ ουκέτι μύθω», που έγραψε ο Αισχύλος («με πράξεις κι όχι με λόγια).