Οσο παρακολουθώ το talent show του ΣΚΑΙ σκέφτομαι διάφορα. Παρακολουθώ τις κινήσεις των «δασκάλων», των «μαθητών» και των «γονιών» τους. Γιατί είναι φανερό πως όλο το concept βασίζεται στο σενάριο της «παιδαγωγικής».
Σε σύγκριση με άλλα shows, είναι πιο προσεγμένο. Αν όλα αυτά τα έβλεπε κανείς σε studio ή ωδείο και όχι στην τηλεόραση, θα εισέπραττε έναν επαγγελματισμό από τους μεγάλους και πολύ ταλέντο από τα μικρά παιδιά.
Φέρνοντας στον νου, κάποια ασπρόμαυρα πλάνα από τα πρώτα χρόνια του τηλεοπτικού ρεπορτάζ στο δρόμο, είναι εντυπωσιακή η διαφορά με την οποία αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι την κάμερα. Πώς άλλαξε η αίσθηση της έκθεσης στο δημόσιο θέαμα! Τότε όλοι ένιωθαν τρακ και τώρα, και τα μικρά παιδιά μοιάζουν έτοιμα από καιρό να παίξουν όλους τους «ρόλους»…
Τέχνη είναι αυτό που βλέπω ή θέαμα; Κι αν κάποιο παιδί δεν σκέφτεται το θέαμα, γιατί να κάνει σοβαρά τέχνη; Σε έναν κόσμο που πληρώνει ακριβά το θέαμα, ποιες είναι εγγυήσεις για τα αγνά κίνητρα των παιδιών και των γονιών τους που τα πάνε στην τηλεόραση; Bρε μήπως είναι πονηροί οι γονείς και θέλουν να τα κονομήσουν από τα παιδιά τους; Αλλά κι αυτοί που ξενυχτάνε μαζί τους για τους βαθμούς, δεν κάνουν το ίδιο; Αν είχε talent show για καλούς μαθητές δεν θα έκαναν το ίδιο;
Κάποια πιτσιρίκια είναι φανερό ότι έχουν χάσει από καιρό, την αθωότητά τους. Τι στιλ, τι αυτοπεποίθηση! Πόσο άνετα βγαίνουν στο γυαλί και πώς συγκινούνται σαν έτοιμα από καιρό να συγκινηθούν. Με τι ύφος άνετης ντίβας θα πάνε αύριο στο σχολείο… Και οι μαμάδες παίζουν στα καμαρίνια τον δικό τους ρόλο. Προετοιμασμένες χωρίς παραινέσεις, να παίξουν με τους κανόνες του παιχνιδιού.
Ο Συνήγορος του Παιδιού από το 2014, έκανε την πρώτη παρέμβαση, σε συνεργασία με το ΕΣΡ. Διαπίστωσαν κενά νόμου, επικαλέστηκαν ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και άλλους πολλούς. Άλλος κόσμος! Ποια κενά και ποιοι ψυχολόγοι; Σε μια κοινωνία που μπαινοβγαίνουν στο σαλόνι μας και στα κινητά μας, ένα σωρό πολύχρωμοι ήρωες, δεν υπάρχουν κενά. Μόνο χρώματα, αρώματα και ανεξέλεγκτα δικαιώματα…
Είναι καλό να έχεις πολύ ταλέντο, από μικρός; Οι γονείς θέλουν να έχουν ένα παιδί θαύμα για να το περιφέρουν στα πανηγύρια; Το ταλέντο θα χαθεί αν δεν βγει στην τηλεόραση; Με το ωδείο και τις σπουδές, δεν θα καλλιεργηθεί; Μπα, κάτι άλλο θα έχουν στον νου τους οι μεγάλοι και στις ψυχές τους τα μικρά…
Τελικά η γνώμη των άλλων και το κοινό είναι απαραίτητο. Κι αφού δεν υπάρχει αλλού – στο σχολείο για παράδειγμα- το δίνει η τηλεόραση. Αλλιώς θα ήταν στην κοινότητα βέβαια, το κοινό κι αλλιώς στην απρόσωπη μαύρη τρύπα της τηλεόρασης.
Τέλος πάντων, αυτό που σε μένα φαίνεται απάτη, σε άλλους – στους περισσότερους- είναι φυσιολογικό. Kαι στο κάτω κάτω, σε έναν κόσμο που πέφτουν τα κάστρα των αντιστάσεων για τους άλλους, ποιος σε βεβαιώνει ότι κρατάς όρθιο το δικό σου; Εσύ μάλλον, ζεις ανάμεσά τους και όχι αυτοί δίπλα σου…