Το βάζω τίτλο με κεφαλαία τονισμένα, το βλέπω, το ξαναβλέπω, το μετρώ, το εννοώ αλλά δεν το κατανοώ. Ναι, την 23η Νοεμβρίου του 1946, σε Ανω –πού αλλού;–Πόλη (στον Άγιο Παύλο της Θεσσαλονίκης) γεννήθηκε ο εκπρόσωπος στα μέρη μας της ποδοσφαιρικής φινέτσας, της ιδιοφυούς επινόησης, του φαντεζί απρόβλεπτου και της πανοραμικής γηπεδικής θέασης, ο Γιώργος Κούδας.
Ο Γιώργος Κούδας σήμερα γίνεται εβδομήντα ετών κι είμαστε υποχρεωμένοι να το πιστέψουμε —το λέει το ημερολόγιο, η απλή αριθμητική κι όλα τα «Σαν σήμερα…» των Μέσων Ενημέρωσης. Ο χρόνος όμως μετρά αλλιώς γι’ αυτόν και διαφορετικά για μας, εκεί στην κερκίδα. Γερνά η φαντασία, η ιδιοφυία, ο μύθος;
Στην εθνική μας μνήμη ο Κούδας, όσα χρόνια κι αν περάσουν, φορά πάντα το νούμερο 10 και σορτσάκι, πετά τη χαίτη πίσω κι εφορμά με τον πλησιέστερο σε καλπασμό καθαρόαιμου διασκελισμό που κατάφερε ποτέ άνθρωπος μετά ή μάλλον την ίδια εποχή με τον Γιόχαν Κρόιφ. Δεν βρίσκει πάντα ευθυβολία και στόχο αλλά εκεί είναι η δύναμη του ανδρός και της προσωπικότητας του: η ικανότητά του να ντριπλάρει ακόμη και τις αντιφάσεις του.
Ο Γιώργος Κούδας υπερίσχυσε των αντιφάσεων και συνδύασε τα ετερώνυμα. Αυτός, ο προικισμένος αθλητής αλλά συνάμα και ο μανιώδης καπνιστής, ο καλπάζων μάγος του πλήθους με την ευγενή αποστασιοποίηση από τη βουή του δρόμου, ο αριστερός των πέτρινων χρόνων και συνάμα το εξώφυλλο και το λαϊκό είδωλο ευρείας κατανάλωσης, ο κοσμικός ζεν πρεμιέ ολκής που όμως σεμνύνεται, ο σολίστας που ανέδειξε σαν σολίστες και την υπόλοιπη ομάδα, ο μόνος ποδοσφαιριστής, που έγινε ακόμη και μεγάλο λαϊκό σουξέ.
Το μέγιστο κατόρθωμα του Κούδα όμως είναι και εξωποδοσφαιρικό: κατάφερε να ντριμπλάρει το απεχθέστερο της φυλής, τον διχασμό. Από μήλο της έριδας Βορρά-Νότου, με το ταλέντο του και την μετριοπάθειά του επιβίωσε της διαίρεσης και της αποκαθήλωσής του κι έγινε το δέκα το καλό όλων των Ελλήνων.
Ο Γιώργος Κούδας σήμερα γίνεται εβδομήντα ετών αλλά παραμένει επίμονα «αεί παις» και μεγαλώνει επιτυχώς, τι κι αν η χαίτη δεν ανεμίζει πια, τι κι αν ο διασκελισμός δεν υπάρχει παρά μόνο σε παλιά βίντεο και φωτογραφίες. Ο Γιώργος Κούδας σήμερα γίνεται εβδομήντα ετών αλλά οι σπουδαίοι κλασικοί δεν έχουν ηλικία. Το κοινό των Ελλήνων βίωσε, θαύμασε και θαυμάζει ακόμη τον επελαύνοντα μεγαλοφυή. Τα πληθωρικά δείγματα ήθους και σπάνιου ταλέντου, εντός και κυρίως εκτός γηπέδων, που μας χάρισε, μεγαλώνουν και μυθοποιούνται κι αυτά μαζί του, από μέρα σε μέρα, από γενιά σε γενιά, επαληθεύοντας το αξίωμα πως το ιδιοφυές νικάει τον χρόνο.