Θυμάμαι τις δηλώσεις του Ομπάμα λέξη προς λέξη.
«Πιστεύω ότι ο Ντόναλντ Τραμπ δεν θα γίνει πρόεδρος. Και το λέω επειδή έχω βαθιά πίστη στον αμερικανικό λαό».
«Ναι, ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων είναι ακατάλληλος για πρόεδρος».
«Η άγνοιά του για τα διεθνή θέματα είναι τεράστια, είναι επικίνδυνη».
«Ποιος μπορεί να του εμπιστευτεί τους κωδικούς των πυρηνικών όπλων;»
Μπα, είναι πάρα πολλές οι αναφορές θα κουραστείτε. Μπορώ να προσθέσω άλλες εκατό. Και μετά το δούλεμα. Η λοιδορία. Υπήρξαν στιγμές που ο σαρκασμός έφτανε στα όρια του εξευτελισμού. «Ολοι γελάμε με τον Τραμπ» είπε στην τελευταία τηλεοπτική του συνέντευξη. «Σοβαρά; Είναι δυνατόν να σκέφτεστε να ψηφίσετε αυτόν τον τύπο;» έλεγε στις προεκλογικές συγκεντρώσεις της Κλίντον. Μόνο φασίστα και ναζί δεν τον αποκάλεσε.
Την Πέμπτη ο Μπαράκ Ομπάμα θα υποδεχθεί στο Oβαλ Gραφείο τον Ντόναλντ Τραμπ. Τον άνθρωπο που ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα αμφισβητώντας τη νομιμότητα εκλογής του, ισχυριζόμενος ότι ο πρόεδρος δεν γεννήθηκε στις ΗΠΑ. Στις δηλώσεις του, ο Ομπάμα, είπε ότι και ο ίδιος είχε διαφορές με τον Τζορτζ Μπους, αλλά η μετάβαση έγινε ομαλά. Φυσικά, αλλά με τον Μπους δεν ξεκατινιάστηκε. Με τον Μπους η αντιπαράθεση ήταν πολιτική. Με τον Τραμπ έγινε προσωπική. «Θα φύγει ως ο χειρότερος πρόεδρος στην Ιστορία» είχε γράψει ο Τραμπ στο twitter. «Ναι, αλλά εγώ θα φύγω ως πρόεδρος» απάντησε ο Ομπάμα. Και δεν σβήνονται αυτά, πανάθεμά τα…
Πρέπει να ζει μία τραγωδία. Οχι μόνο επειδή θα δώσει τα κλειδιά του Λευκού Οίκου στον Τραμπ, αλλά επειδή ρίχθηκε με νύχια και με δόντια, προσωπικά και οικογενειακώς, στην καμπάνια για την εκλογή της Χίλαρι. Και ένα κομμάτι από την Αμερική που είχε γοητεύσει, τώρα του γύρισε την πλάτη. Ηθελε να αφήσει το Obamacare ως τη σημαντικότερη πράξη της οκταετίας του και τώρα έρχεται ο Τραμπ για να το καταργήσει με ένα νόμο και ένα άρθρο. Το ίδιο θα κάνει και με άλλες πτυχές της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής του. Ξήλωμα. Την άνοιξη τον ρώτησαν αν αισθάνεται υπεύθυνος για το φαινόμενο Τραμπ. Γέλασε και είπε ότι το βρίσκει πρωτότυπο να τον κατηγορούν οι Ρεπουμπλικάνοι ακόμα και για τον υποψήφιο που επιλέγουν. Μετά πρόσθεσε ότι ίσως η πόλωση στην πολιτική ζωή να ευνόησε τον Τραμπ. Λογικό.
Εχει, άραγε, ο Ομπάμα ευθύνες για το αποτέλεσμα; Ασφαλώς, στο βαθμό που οι ψηφοφόροι αισθάνθηκαν δυσαρεστημένοι από τη διακυβέρνηση του. Ομως όσο και αν ευθύνεται, δεν του αξίζει η εικόνα που θα δούμε το μεσημέρι της 20ης Ιανουαρίου. Nα φεύγει με τη Μισέλ και τα κορίτσια από το Λευκό Οίκο και πίσω από την πλάτη τους ο Ντόναλντ Τραμπ να κουνάει το χέρι. Bye bye…