Εβλεπα τι προάλλες στο κανάλι « Έψιλον» ένα φιλμ βγαλμένο από τις πιο μαύρες σελίδες της χουντικής αντικομμουνιστικής προπαγάνδας, που λεγόταν «Στα Σύνορα της Προδοσίας». Ένα χοντροκομμένο κατασκεύασμα του Τζέιμς Πάρις, με άθλιο σενάριο, γελοία σκηνοθεσία και κακές ερμηνείες, μια προχειροδουλειά που μόνο στόχο είχε να υπηρετήσει τη βιομηχανία εθνικής διαπαιδαγώγησης που είχε στήσει η χούντα στα χρόνια της.
Το σενάριο πάνω κάτω προέβλεπε την αποστολή στην Ελλάδα διαφόρων μελών του ΚΚΕ από κάποια ανατολική κομμουνιστική χώρα που θα έκαναν κατασκοπία εις βάρος της χώρας μας (κάτι φωτογραφίες έβγαζαν δηλαδή, μη νομίζετε περίπλοκα πράγματα). Ο πιο ωραίος από τους κατασκόπους, που ήταν και ο πρωταγωνιστής, πάνω στη δράση ερωτεύτηκε την αδελφή κάποιου ταγματάρχη του Ελληνικού Στρατού και με κάποιο τρόπο επηρεάστηκε (δε το είδα και όλο για να ξέρω λεπτομέρειες) και είδε το εθνικό φως το αληθινό. Την επιχείρηση εξουδετέρωσαν οι ηρωικές εθνικές δυνάμεις και οι υπόλοιποι σύντροφοί του φυσικά σκοτώθηκαν. Στο τέλος ο πρωταγωνιστής συγκινημένος και κρατώντας ένα ελληνικό σημαιάκι στα χέρια του παρακολουθούσε τη στρατιωτική παρέλαση όπου παρήλαυνε και ο μέλλων κουνιάδος του.
Το έργο δεν το έβλεπα πρώτη φορά. Μας είχαν πάει να το δούμε με το σχολείο μια βροχερή μέρα του ΄69 με εντολή του χουντικού υπουργείου και το συζητήσαμε μετά στην τάξη. Πήγαινα Δημοτικό, δεν καταλάβαινα πολλά πράγματα, ο φουκαράς ο δάσκαλος, εκών άκων έλεγε κάτι γενικότητες , κάποια παιδιά πιο ξεβγαλμένα από μένα έλεγαν ότι οι κομμουνιστές θέλουν να μας σκλαβώσουν, πάντως στο τέλος είχα πειστεί ότι ο Στρατός είχε σώσει τη χώρα από κάποιους εχθρούς κομμουνιστές (νομίζω άκουγα πρώτη φορά τη λέξη).
Σκέφτομαι, τι οπισθοδρόμηση και τι ειρωνεία. Οπισθοδρόμηση, γιατί σαν κάτι απόλυτα φυσιολογικό σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου ένα έργο ωμής ψυχροπολεμικής προπαγάνδας χουντικής κοπής και αισθητικής, που νόμιζες ότι όμοιό του δεν θα ξανάβλεπες ποτέ. Τώρα η χυδαία εμφυλιοπολεμική προπαγάνδα έχει γίνει φτηνή ψυχαγωγία αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν κάνει τη δουλειά της. Κάποια τωρινά παιδιά θα συλλάβουν εξ ίσου μανιχαϊστικά τα πάθη της πρόσφατης ιστορίας μας και θα τα επικαιροποιήσουν ανάλογα. Και καταλαβαίνεις ότι είναι κι αυτό ένα σύμπτωμα της διολίσθησής μας στην περιοχή της λήθης, της απάθειας, της αμάθειας και των μειωμένων δημοκρατικών αντανακλαστικών. Και αίφνης από τέτοια μικρά σημάδια συνειδητοποιείς γιατί έχει φουντώσει η Χρυσή Αυγή, γιατί την καλούν στα πάνελ, γιατί την ψηφίζουν άνθρωποι απρόσμενοι, γιατί περιβάλλεται από συνθήκη κανονικότητας.
Ειρωνεία, γιατί το κανάλι που πρόβαλλε την ταινία είχε αγοράσει μετά από μεγάλη φασαρία και με αμφίβολη νομιμότητα τη συχνότητά του από το ΚΚΕ. Ισως οι καπιταλιστές μας δώσουν τα όπλα να το πολεμήσουμε, προς το παρόν πάντως συμβαίνει το αντίθετο.