O κοινοβουλευτισμός είναι σαν το ποδόσφαιρο: καλύτερα να βλέπεις Αγγλία. Αλλος πολιτισμός και μεγαλύτερο μπάτζετ, θα πείτε. Ε, ναι. Βολεύει και ο τρόπος του παιχνιδιού που, εν προκειμένω, δεν παραπέμπει στο ποδόσφαιρο, αλλά στο τένις. Ο ένας απέναντι από τον άλλο, με τις κοινοβουλευτικές ομάδες να λειτουργούν υποστηρικτικά, περίπου όπως το κοινό στα τηλεοπτικά show. Ναι, είπαμε, η Δημοκρατία γεννήθηκε στην Αθήνα, όμως πάνε αιώνες που έφυγε και ζει στο Λονδίνο.
Στην πατρίδα μας ο κοινοβουλευτισμός υποβαθμίζεται συνεχώς ως προς την παραγωγή πολιτικού λόγου. Μπορεί να αναβαθμίζεται, βέβαια, ως θέαμα, ταϊζοντας τα ένστικτα του τηλεθεατή όπως το αίμα που έθρεφε τις κερκίδες του Κολοσσαίου. Τα επιχειρήματα υποχωρούν έναντι της ατάκας. Η εκφορά του λόγου προσαρμόζεται στις απαιτήσεις του twitter, τα επιχειρήματα καλό είναι να χωρούν μέσα σε ένα SMS. Όταν, λοιπόν, η κοινοβουλευτική ρητορική προσαρμόζεται στο twitter, η ποιότητα του λόγου θα εκπέσει σε αντίστοιχο επίπεδο. Κάπως έτσι, είδαμε και ακούσαμε έναν Πρωθυπουργό να αποδομεί ως και τα επιχειρήματα του με το κουτσαβάκικο ύφος της ομιλίας του. Μετά ο αρχηγός της αντιπολίτευσης του είπε πως πρέπει να ντρέπεται και πως δεν αξίζει στη χώρα, η Φώφη τον αποκάλεσε «τζάμπα μάγκα» και μετά βγήκε ο Καμμένος, χωρίς όμως το σήμα για τη γονική συναίνεση. Είναι θέμα χρόνου να αρχίζουν να απευθύνονται ο ένας στον άλλον στον ενικό, να πέσουν μπινελίκια, ίσως και καμιά σφαλιάρα στα ορεινά.
Τι μάθαμε από αυτή τη συζήτηση; Μάθαμε ότι η πολιτική ζωή τείνει να αποκτήσει χαρακτηριστικά παιχνιδιού εκβιασμών. Ναι, έτσι ωμά. Ενας ανίδεος παρατηρητής, ο τηλεθεατής του καφενείου μπορεί και να κατάλαβε ότι ο Τσίπρας κρατάει περισσότερα χαρτιά για τους άλλους από όσα όλοι οι άλλοι κρατούν για αυτόν. Και πώς θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Αμαρτίες σαράντα χρόνων σέρνουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα λερώνει τα χέρια του. Και σιγά μην κάθονται στο καφενείο να κάνουν συγκρίσεις βάζοντας τα έσοδα από τις τηλεοπτικές άδειες δίπλα στα έσοδα που θα χαθούν από το κλείσιμο σταθμών. Ο Τσίπρας τους κοίμισε σε ράντζα και τους πήρε και 250 εκατομμύρια. Τα υπόλοιπα είναι λεπτομέρειες και, κυρίως, δεν μπορούν να εξηγηθούν μέσα σε ένα tweet. Όμως αυτά που δεν μάθαμε είναι περισσότερα από αυτά που μάθαμε ή θυμηθήκαμε. Να, μερικές από τις απορίες που έμειναν χωρίς απάντηση.
Ποιες πρωτοβουλίες έχει αναλάβει η κυβέρνηση για τη διαφάνεια στο δημόσιο βίο και την εξάλειψη της διαπλοκής;
Tελικά υπήρξε περίοδος κατά την οποία η Δικαιοσύνη ήταν απολύτως ανεξάρτητη;
Tι γίνεται με τα υπέρογκα δάνεια που πήραν στο παρελθόν το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία; Πώς εξυπηρετούνται αυτά τα δάνεια; Μιλάμε για, σχεδόν, 400 εκατομμύρια ευρώ. Και, αλήθεια, πώς βρέθηκαν 15 εκατ. μετρητά στο χρηματοκιβώτιο του ΠΑΣΟΚ;
Ποια ήταν, σε επίπεδο προσώπων, η διείσδυση της Siemens στο πολιτικό σύστημα της χώρας; Και γιατί η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν σπεύδει να αποκαλύψει το μέγεθος του αποστήματος;
Είναι όντως 27.000 οι άνθρωποι που διορίστηκαν στο δημόσιο επί ΣΥΡΙΖΑ;
Πόσους μεγάλους φοροφυγάδες έχουν σύρει στη Δικαιοσύνη οι ελεγκτικές αρχές τον τελευταίο χρόνο; Και πόσους λαθρέμπορους;
Γιατί δεν αποκαλύπτεται σε ποιους ανήκει η κυπριακή εταιρεία που συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο της «Αυγής»;
Τι απαντάνε οι αρμόδιοι στις καταγγελίες για τις προμήθειες σχετικά με τη σίτιση των προσφύγων;
Μέχρι πού μπορεί να φτάσει, προς τα κάτω, ο Πάνος ο Καμμένος;