Ανήκω στην κατηγορία εκείνων που δεν έχουν ποτέ ακούσει το 10% από τις αγγλικές λέξεις που έχουν διαβάσει. Είτε επειδή είναι λόγιες, είτε από σύμπτωση. Εχοντας το συγκεκριμένο κενό μπορώ να διαβεβαιώσω ότι οι δυνατότητες λάθους στην προφορά είναι ατελείωτες. Οσο τα πιμπλς της παραλίας.
«Πιμπλς» πρόφερα τα βότσαλα. Μέχρι που μια Αμερικανίδα από το Μπρονξστις αρχές της δεκαετίας του ’70 να διορθώσει ότι τo pebbles προφέρεται «πεμπλς».
Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν ένας διαρκής αγώνας ανάμεσα σε σγουόρντς που έκοβαν φρούιτς. Μέχρι να μάθω ότι αντίθετα με το word που προφέρεται «γουέρντ», το sword λέγεται «σορντ», τα fruits «φρουτς» και ο δρόμος προς τα σωστά αγγλικά είναι γεμάτος παγίδες. «Φακ!», θα πεις. Αν και στην Βόρεια Αγγλία θα έπρεπε να το πεις «φουκ!».
Είναι όμως ένα πράγμα να λες τα βότσαλα «πιμπλς» σε γκόμενα στο Μπρονξ και άλλο το copy paste «κόπι-πάστε» στην Ολομέλεια της Βουλής. Είναι η διαφορά που η κυβερνητική παράταξη συστηματικά προσπαθεί να εκμηδενίσει. Με το «πάστε» του Πολάκη, τον Φίλη σαν μικρός από συνεργείο που τον έστειλε ο μάστορης θέλημα, να μπαίνει με την πλαστική σακούλα με τις τυρόπιττες στην αίθουσα και τη Βαγενά να έχει ξαπλώσει στον πάγκο του διαδρόμου σαν να επιστρέφει με τη «Μυρτιδιώτισσα» από την Τήνο, η κυβέρνηση περνάει ένα μήνυμα: «Δεν έγινε και τίποτα που είμαστε στην Βουλή». Μορφωτικά, ενδυματολογικά και σε συμπεριφορά, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχει μεταφέρει την είσοδο του πανεπιστημίου, την αίθουσα των συνδικαλιστών και την αυλή του κατειλημμένου λυκείου στην αίθουσα της Βουλής.
Υπάρχει η άποψη ότι ο Πολάκης εσκεμμένα είπε το «κόπι-πάστε». Οτι ο Πολάκης ανακάλυψε ότι το λάθος πουλάει και ότι το λάθος του στο paste όπως και όλη του η συμπεριφορά στέλνει το μήνυμα στους ψηφοφόρους του, ότι παιδιά είμαι ένας από εσάς.
Κάτι δηλαδή σαν Αντζελα Δημητρίου της Αριστεράς, που ποτέ δεν είσαι βέβαιος αν τα λάθη γίνονται από άγνοια ή από πρόθεση. Αν τίθεται τέτοιο θέμα δεν το τίθω εγώ, που θα έλεγε και η Αντζελα. Εκτός αν υπάρχει κάποιος να πιστεύει ότι ο Πολάκης σπίτι μιλάει αγγλικά με προφορά Αλεκ Γκίνες, ο Πολάκης έτσι τα ξέρει έτσι τα λέει. Και δεν βρίσκει κάποιο λόγο να τα μάθει αλλιώς.
Η διαφορά ανάμεσα σε ετούτους και εκείνους είναι το γκολφ. Στην εξορία του στο Παρίσι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έμαθε γκολφ. Δεν ξέρω καν αν και πόσο του άρεσε. Είμαι βέβαιος ότι πίστευε ότι αν ένας πρωθυπουργός κάνει ένα σπορ, το γκολφ είναι ένα από αυτά που του επιτρέπεται.
Σε αντίστοιχη περίπτωση για τον Αλέξη Τσίπρα το μόνο που μπορώ να σκεφτώ είναι να βελτιώνει το πλακωτό στο τάβλι.
«Oh, East is East, and West is West, and never the twain shall meet» που είχε γράψει στα «Barrack-room ballads» ο Ράντγιαρντ Κίπλινγκ. Ή ακόμα καλύτερα «Δεν γίνεται από τη μία να αλείφουμε με βούτυρο και την άλλη με μέλι» που είπε η Λέιντι Ντι.