Στη Θεσσαλονίκη δείχνουν το τουρκικό προξενείο ως το σπίτι όπου γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ. Αυτό είναι ένα μικρό λάθος που διευκολύνει την ιστορική αφήγηση. Ο Κεμάλ γεννήθηκε λίγο πιο έξω από την πόλη, στον Λαγκαδά, αλλά μεγάλωσε στο σπίτι της Αποστόλου Παύλου, που τότε την έλεγαν Ισλαχάνε.
Για λόγους που μόνο η ζωή και η μοίρα γνωρίζουν, το αμέσως πιο γνωστό τέκνο του Λαγκαδά είναι ο Αντώνης Ρέμος. Υποθέτω δε ότι το σπίτι που γεννήθηκε ο Ρέμος μπορεί να είναι και πιο γνωστό από το σημείο όπου ο Μουσταφά Κεμάλ πήρε την πρώτη του ανάσα.
Ο Ρέμος δουλεύει χωρίς ανάσα μήπως και ξοφλήσει τα χρέη που φορτώθηκε όταν είπε να κάνει τον πρόεδρο του Ηρακλή. Και ευτυχώς, ο άνθρωπος, βγάζει μεροκάματο και στις δύο πλευρές του Αιγαίου. Εδωσε, λοιπόν, μία συνέντευξη στη «Χουριέτ» και έκανε τη δήλωση που προκάλεσε τσουνάμι στη δική μας πλευρά του πελάγους: «Δεν είμαι μόνο συμπολίτης του Κεμάλ, αλλά και συγχωριανός του. Όπως ξέρετε, στη Θεσσαλονίκη υπάρχει το σπίτι όπου μεγάλωσε ο Ατατούρκ. Υπάρχει όμως και το σπίτι στο οποίο γεννήθηκε, σε ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, τον Λαγκαδά. Από εκεί είναι η οικογένειά μου. Είμαστε περήφανοι που στο χωριό μας γεννήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους παγκόσμιους ηγέτες»
Αυτές είναι ωραίες δηλώσεις γιατί προσφέρουν υπέροχο θέαμα και έχουμε κάτι να ασχολούμαστε για δύο ημέρες. Οι λέξεις τους γίνονται βροχή και οι αντιδράσεις φυτρώνουν σαν πολύχρωμα μανιτάρια. Η Αγία Σοφία σείεται, ένα υπόγειο ρεύμα οργής διασχίζει αστραπιαία το Αιγαίο, ανοίγει τα τιμημένα ελληνικά χώματα και βγάζει από μέσα ανακοινώσεις, δηλώσεις θυμού, μουστάκια και φουστανέλες των προγόνων και τεντωμένα δάχτυλα κριτών που δείχνουν όλα τον Αντώνη Ρέμο. Από τον Φαήλο Κρανιδιώτη ως το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού. Και εντάξει ο Φαήλος, βλέπει κάτι στο δίκτυο και κάνει ένα tweet. To Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού; Επαιρνε ο Πόντιος από το Σικάγο και ξυπνούσε τον Πόντιο στη Μελβούρνη για να βγάλουν ανακοίνωση κατά του Ρέμου; Χαλαρώστε. Το θέμα γίνεται trend, τα social media προσπαθούν να καταλήξουν σε ετυμηγορία και ο Ρέμος διευκρινίζει ότι δεν το είπε ακριβώς έτσι.
Λοιπόν τους έχω άσχημα νέα. Πρώτον, αν κάποτε πούμε να ορίσουμε τον πιο διάσημο Σαλονικιό όλων των εποχών, δεν υπάρχει άλλη επιλογή πέρα από τον Κεμάλ, εκτός και αν ψηφίσουμε μόνο ΠΑΟΚτσήδες που και εκεί θα σκοτωθούμε μεταξύ μας. Δεύτερον, όταν ο εκάστοτε έλληνας πρωθυπουργός επισκέπτεται επισήμως την Αγκυρα, το πρώτο που κάνει είναι να καταθέτει στεφάνι στο μαυσωλείο του Κεμάλ και να γράφει στο βιβλίο των υψηλών επισκεπτών δύο λόγια για τον άνδρα και τη φιλία των δύο λαών. Τρίτον, τα ιστορικά θέματα που τίθενται τώρα προς… τον Ρέμο, τα έλυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος είχε προτείνει τον Κεμάλ για Νομπέλ Ειρήνης. Και τέταρτον, επειδή άρχισαν και τα χρυσαυγιτόπουλα να βγάζουν αφρούς, το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη αγοράστηκε με εντολή του Ιωάννη Μεταξά και στη συνέχεια έγινε δωρεά προς την Τουρκία.
Εννοείται ότι η ελληνική ιστορική αποτίμηση του Κεμάλ μεταφέρει τη φόρτιση της Σμύρνης και του Πόντου. Αυτό όμως δεν καταργεί την αίγλη του ανδρός που, αναμφισβήτητα, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ηγέτες του 20ου αιώνα στον οποίο «οφείλουμε» και εμείς, ως γείτονες, τον κοσμικό χαρακτήρα του τουρκικού κράτους. Εχουν περάσει εκατό χρόνια από τότε. Η Πόντια η γιαγιά έβλεπε τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή και είχε αγωνία αν θα πάρει τη Βιέννη. Αφήστε τους νεκρούς να ησυχάσουν και τους ζωντανούς να πορευτούν εν ειρήνη, εν ανάγκη με σουξέ του Ρέμου στα αυτιά.