Τέλειωσε λοιπόν η πιο μεγάλη γιορτή του αθλητισμού στη βραζιλιάνικη εκδοχή της. Στον ολυμπιακό Όλυμπο (ε ναι, έτσι το είπε ο «κλείσε φωνή, μόνον εικόνα»), πλήρεις τιμών απ’ όλους μας, η (πετώ και χαμογελώ) Κατερίνα Στεφανίδου, η (ΠΑΟΚ με κρύο χέρι είσαι) Άννα Κορακάκη, ο (ποτέ δεν είναι αργά) Σπύρος Γιαννιώτης, ο (καταργώ τη βαρύτητα) Λευτέρης Πετρούνιας και οι (φύσα αεράκι φύσα με) Μάντης και Καγιαλής.
Τα φώτα κι οι προβολείς δικαιολογημένα έπεσαν επάνω τους και μακάρι να υπάρξουν ευκολίες και μέσα, για να συνεχίσουν το έργο και τη ζωή τους απερίσπαστα και χωρίς εμπόδια. Η αφοσίωση, η αυτοπειθαρχία, το μέτρο, η ταπεινότητα και η σκληρή προσπάθεια είναι αρετές δυσεύρετες στην ελληνική χλωροπανίδα κι αν κάποιες και κάποιοι μας τις θυμίζουν ότι υπάρχουν, αξίζουν να προβάλλονται και να επιβραβεύονται γι’ αυτό.
Με το ίδιο οπλοστάσιο αρετών και προσπάθειας συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γύρω τριγύρω –ίσως στο παραδίπλα δωμάτιο του ολυμπιακού χωριού με τους δαφνοστεφανωμένους– και άλλες και άλλοι αθλήτριες και αθλητές. Με τους ίδιους περίπου κόπους, με την ίδια περίπου προσπάθεια, με την ίδια προσήλωση αλλά ίσως με λιγότερο ταλέντο, με λιγότερα ενδεχομένως μέσα, με λιγότερη τύχη και δεν τα κατάφεραν – ναι, απέτυχαν.
Δεν ξέρω αν και ποιος τους υποδέχτηκε στο αεροδρόμιο, αν έφυγαν βουβοί κι από την πίσω πόρτα, πώς είναι σήμερα, πώς θα ξαναμπούν στο στάδιο, στο γυμναστήριο, στο κολυμβητήριο. Εκείνη η από χρόνια ξεχαρβαλωμένη τάχα «χαρά της συμμετοχής», όταν έχει προηγηθεί τέτοια και τόση αφιέρωση, πόσο μπορεί να διαλύσει την πίκρα και να εμπνεύσει μια νέα αρχή;
Σ’ αυτές κι αυτούς, που έδωσαν το πολύ του εαυτού τους αλλά δεν μπόρεσαν, δε τα κατάφεραν, δεν κατόρθωσαν αξίζει μια σκέψη συμπαράστασης, μια χαραμάδα φωτός. Κι αν θα ‘πρεπε ν’ ανακαλέσω στη μνήμη την εικόνα που για μένα δε σβήνει από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, χωρίς διάθεση ν’ αδικήσω τον θρίαμβο κανενός, εκείνη τη γενναιότητα αποκάλυψης και το εκ βάθους αναφιλητό μπροστά στην κάμερα της αθλήτριας του επτάθλου Σοφίας Υφαντίδου θα κρατούσα. Η αποτυχία είναι εξίσου ιερή στιγμή με την επιτυχία και οι εκπεσόντες άγγελοι είναι οι πιο γοητευτικοί, οι μόνοι πραγματικοί.