Ο Αλέξης Τσίπρας είναι από τους τυχερότερους Πρωθυπουργούς. Φυσικά, όχι διότι έφτασε σε αυτό το αξίωμα σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της Μεταπολίτευσης. Αυτό το επέλεξε ο ίδιος. Είναι τυχερός διότι ευεργετήθηκε τουλάχιστον δυο φορές από τους πολιτικούς αντιπάλους του.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ένα ικανό ποσοστό δεξιόστροφων ψηφοφόρων κατέληξε στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ. Μεταξύ αυτών δεν ήταν μόνο πληγέντες από την πολιτική της (θεωρητικά δικής τους) κυβέρνησης Σαμαρά. Ηταν και κλασικοί ψηφοφόροι της ΝΔ, οι λεγόμενοι καραμανλικοί, οι οποίοι το έκαναν για δύο λόγους: και «τιμώρησαν» το κόμμα τους (για την κυβερνητική συμμαχία με το άλλοτε μισητό ΠΑΣΟΚ κτλ) και «παρασύρθηκαν» από την εντόνως φημολογούμενη από τότε άτυπη συμμαχία Τσίπρα-Καραμανλή. Η συμμαχία αυτή, άλλωστε, επιβεβαιώθηκε με την επιλογή του Προκόπη Παυλόπουλου στο αξίωμα του Πρόεδρου της Δημοκρατίας.
Το καλοκαίρι του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου «διασώθηκε» από σύσσωμη την «ευρωπαϊκή» αντιπολίτευση, όταν ο μισός ΣΥΡΙΖΑ καταψήφιζε το τρίτο (αριστερό αυτή τη φορά) Μνημόνιο. Ετσι έπρεπε να γίνει, για να μην καταρρεύσει η χώρα. Αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι (δι)έσωσαν και τον κ. Τσίπρα, την ώρα που οι σύντροφοί του τούς λοιδορούσαν ως «τρόικα εσωτερικού» και (αργότερα) ως «ΜενουμεΕυρωπαίους». Αν η αντιπολίτευση φερόταν όπως φέρθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ τον Δεκέμβριο του 2014, η χώρα θα είχε πάει στη δραχμή και ο κ. Τσίπρας για (αριστερές)βρούβες. Πώς να μην είναι, λοιπόν, τυχερός;
Τώρα πλέον οι «δανεικοί» ψηφοφόροι που το 2015 πήγαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρίνουν από τις υποσχέσεις και τα ωραία λόγια
Η φημολογία για συμμαχία Τσίπρα-Καραμανλή με ενδιάμεσο τον Παυλόπουλο δεν είναι σημερινή (εδώ). Δεν είναι μόνο φημολογία, αλλά δεν έχει και τις διαστάσεις που της προσδίδουν τα αυγουστιάτικα σενάρια. Και, ανεξαρτήτως αυτών, δεν είναι ικανή να διασώσει ξανά τον κ. Τσίπρα. Διότι τώρα πλέον οι «δανεικοί» ψηφοφόροι που το 2015 πήγαν στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ δεν κρίνουν από τις υποσχέσεις και τα ωραία λόγια. Εχουν μπροστά τους χειροπιαστό έργο. Με άλλα λόγια ο «τσιπροκαραμανλισμός» μπορεί μεν να θέσει πολιτικά εμπόδια στη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά δεν είναι σε θέση να αποτρέψει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την ήττα. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον πολιτικό τοξικό προϊόν και καμιά συμμαχία κορυφής δεν μπορεί να τον διασώσει.
Αλλωστε, αυτή η συμμαχία δεν θα είναι καθόλου εύκολο να συντηρηθεί ανοιχτά. Ο Καραμανλής θα έχει πολύ μεγάλη δυσκολία να ξαναπεί, έστω δι’ αντιπροσώπων, «καλά τα πάει ο μικρός» (Αλέξης), διότι (βλέπει ότι) δεν τα πάει. Και κάτι τέτοιο, αν αποτολμηθεί, θα αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τον κόσμο της ΝΔ. Επιπλέον, ακόμα και όσοι «καραμανλικοί» δοκίμασαν πέρσι την κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί παρά να είναι κοψοχέρηδες. Διότι, ενώ πίστευαν ότι θα γλιτώσουν από τα μνημονιακά μέτρα Σαμαρά –Βενιζέλου, τους ήρθαν κατακέφαλα τα αντίστοιχα Τσίπρα-Καμμένου. Θα πρέπει να είναι, λοιπόν, πολύ μαζοχιστές για να τους επιβραβεύσουν και πάλι.
Οσα κάνουν (πχ αλλαγές στον εκλογικό νόμο) και όσα σχεδιάζουν (πχ αλλαγές στον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας) ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ είναι τεχνάσματα για να δυσκολέψουν τους αντιπάλους τους. Ομως, δεν είναι ικανά να αποτρέψουν την ήττα τους. Γι΄αυτό, άλλωστε, ούτε ο ίδιοι έχουν αυταπάτες. Αν είχαν, δεν θα κατέφευγαν σε πονηριές και κόλπα.
Επιμύθιον: αυτή τη φορά δεν μπορεί να τους σώσει κανένας Καραμανλής και κανένας Παυλόπουλος. Θα χρειαστεί ο κ. Τσίπρας να διαψεύσει την ευαγγελική περικοπή «…εαυτόν ου δύναται σώσαι»