Είπε ο Πρωθυπουργός: «Οι ειδήσεις είναι καλές όχι μόνο για την πορεία της χώρας αλλά κυρίως για την ελληνική κοινωνία που δικαιούται μετά τον ορυμαγδό της ύφεσης να κοιτάξει ξανά το μέλλον με αισιοδοξία.»
Και αν κάνει λάθος; Αν είναι η αυταπάτη που πλανεύει τον «άμυαλο Κεμάλ»; Εδώ είχε εκτιμήσει ότι θα αλλάξει την Ευρώπη, πώς είμαστε τώρα βέβαιοι ότι ξέρει που πατάει αυτός και πού πηγαίνει η χώρα;
Ας υποθέσουμε ότι αυτή τη φορά ο Αλέξης Τσίπρας διατηρεί καλή επαφή με την πραγματικότητα και, απλώς, λέει ψέματα. Είναι, άλλωστε, κομμάτι αυτής της δουλειάς. Ψέματα έλεγαν και οι προκάτοχοί του. Όμως ο Πρωθυπουργός κάνει κάτι πρωτόγνωρα μοναδικό. Κατασκευάζει μία άλλη πραγματικότητα εντελώς ξένη με τον αληθινό κόσμο. Φτιάχνει σκηνικό. Στήνει ψεύτικους φοίνικες κάτω από τον ήλιο. Ας μοιραστούμε τον ίδιο ίσκιο.
Α, μισό λεπτό! Μιλώντας προς τους υπουργούς του, ο κ. Τσίπρας, υπέπεσε σε μία ιστορική αντίφαση. Είπε πώς δικαιώνεται η διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνησης αν και δεν διευκρίνισε από ποιο σημείο και μετά. Αν αναφέρεται στο σύνολο της διαπραγμάτευσης, από τότε που μας ξημέρωσε η Πρώτη Φορά Αριστερά, τότε οφείλει να αποδώσει εύσημα και στον Γιάνη, τον οποίο, σε άλλο επεισόδιο, χαρακτήρισε βλάκα. Τέλος πάντων, είπαμε, καθόμαστε κάτω από τον ίδιο φοίνικα. Πανηγυρίζουμε, γελάμε, αν και δεν έχουμε καταλάβει το αστείο.
Ο Πρωθυπουργός αποκλείει, δια της αποσιώπησης, το ενδεχόμενο ενεργοποίησης του «κόφτη» δαπανών. Κατά την πανηγυρική αφήγηση της κυβέρνησης, ο κόφτης δεν θα ενεργοποιηθεί αφού όλα θα πάνε καλά, τα μέτρα θα είναι αποτελεσματικά, θα δώσει η Παναγιά. Επίσης, ναι, θα κινηθεί και το θέμα του χρέους. Η θηλιά μας έγινε γραβάτα και ας είναι γούστου Καμμένου. Αρκεί, βέβαια, να πιάνουμε συνεχώς πρωτογενή πλεονάσματα του 3%. Ελα όμως που, πριν από λίγους μήνες, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός θεωρούσε ανέφικτο το ποσοστό. Πιθανότατα δε, είχε και δίκαιο. Τέλος πάντων, το γιορτάζουμε, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας;
Ο Πρωθυπουργός λέει ότι η ελληνική οικονομία είναι ένα ελατήριο σε πίεση. Αν το αφήσεις, θα εκτιναχθεί. Ελα όμως που πάνω του έχει κάτσει ολόκληρο κράτος.
Υπάρχουν, όμως, δύο μικρές ακίδες που, όπως και να το κάνεις, γρατζουνάνε. Ας πούμε ότι τα πράγματα δεν εξελίσσονται όπως τα περίμενε η κυβέρνηση. Οι δαπάνες ξεφεύγουν και οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Θα ενεργοποιηθεί ο «κόφτης» που, παρά τα όσα λέει ο Γιώργος Κατρούγκαλος, αρχικά θα πάει να πέσει επάνω σε μισθούς και συντάξεις, καθώς πρόκειται για τους μεγαλύτερους λογαριασμούς του Δημοσίου. Αυτό θα συμβεί σε πρώτο επίπεδο, ως αυτοματισμός. Όμως, όπως πάλι λέει ο Γιώργος Κατρούγκαλος, η κυβέρνηση μπορεί να πάει να βάλει φόρους και να αυξήσει τις εισφορές, προκειμένου να μην κάνει μειώσεις μισθών και συντάξεων. Εδώ η παραδοχή είναι κυνική: η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα προστατεύσει τη βασική εκλογική πελατεία της. Οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι να πληρώνονται και όλοι οι άλλα να πάνε να… Πόσο πιο καθαρά να το πει; Ο Πρωθυπουργός λέει ότι η ελληνική οικονομία είναι ένα ελατήριο σε πίεση. Αν το αφήσεις, θα εκτιναχθεί. Ελα όμως που πάνω του έχει κάτσει ολόκληρο κράτος.
Στον πανηγυρικό της ημέρας φωτίζεται η έξοδος της χώρας στα εύφορα λιβάδια της ανάπτυξης. Δουλευόμαστε, έτσι; Πέρα από την, εντελώς θεωρητική, απομάκρυνση του Grexit, πού ακριβώς εδράζεται η κυβερνητική αισιοδοξία; Κοινώς για ποιο λόγο να βάλει κάποιος τα χρήματα του στην ελληνική αγορά; Αν ήδη το έχει κάνει, τώρα προσπαθεί να γλιτώσει τους φόρους, αναζητώντας έδρα στο εξωτερικό. Αντε και αυξάνεται η ρευστότητα των τραπεζών. Βλέπετε να ανέρχεται ο δείκτης εμπιστοσύνης προς την ελληνική οικονομία; Ας δοκιμάσει η κυβέρνηση να άρει τα capital controls. Η καταστροφή της Σμύρνης θα γίνει.
Τι έχει, συμβεί, λοιπόν; Αγοράσαμε με τα ρέστα μας μία πολιτική διευθέτηση του θέματος μας. Βολική για όλους. Η Ευρώπη θα ασχοληθεί με το βρετανικό δημοψήφισμα, η Λαγκάρντ θα έχει κάτι να πει στο διοικητικό της συμβούλιο και η κυβέρνηση φεύγει για καλοκαίρι σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας. Ολοι γνωρίζουμε πώς Μάη μήνα η Ελλάδα έχει την εντύπωση πώς το καλοκαίρι θα διαρκέσει μία αιωνιότητα.