Τους τελευταίους μήνες ο Μπαράκ Ομπάμα συνηθίζει να λέει το παράπονο του. Μπήκε νέος άνδρας στο Λευκό Οίκο και φεύγει μεσήλικας, με γκρίζα μαλλιά. «Οταν είχα εκλεγεί, μου έλεγαν ότι θα υπάρξουν τηλεφωνήματα που θα με ξυπνήσουν στις τρεις το πρωί. Τώρα ξυπνάω μόνος μου, για να πάω στην τουαλέτα».
Δεν λέει ψέματα ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι η μοίρα των ηγετών. Μέσα σε οκτώ χρόνια λες και χαμήλωσε το φως στο πρόσωπο του. Διατηρεί, βέβαια, τη σιλουέτα του όπως πρέπει, αφού η ημέρα του ξεκινάει πάντα με 45 λεπτά έντονης γυμναστικής.
Βλέποντας τον Ομπάμα, το μυαλό, θέλεις δεν θέλεις, θα εκτραπεί αυτοβούλως και απρεπώς. Θα πάει να κάνει σύγκριση με τα δικά μας, τα μίζερα. Ξέρω ότι θα θυμώσετε, αγαπητοί αναγνώστες. Οποιαδήποτε σύγκριση μεταξύ του Μπαράκ Ομπάμα και του Αλέξη Τσίπρα είναι προσβλητική για τον Αμερικανό και άδικη για τον Ελληνα. Είναι γελοία, όπως και αν τη δεις, από όπου και αν την τραβήξεις.
Ομως να, αναζητώντας τα ίχνη του αντιμνημονιακού Αλέξη Τσίπρα, έφτασα ως την ομιλία που είχε εκφωνήσει τον Φεβρουάριο του 2012, όταν η Βουλή ψήφιζε το δεύτερο μνημόνιο και το PSI. Και ενώ άρχισα να παρακολουθώ το λόγο, το πάθος, την ορμητικότητα του ανδρός, ξαφνικά σταμάτησα να ακούω. Τα λόγια του έγιναν ένα βουητό, σαν σφηκοφωλιά σε ένταση. Εμεινα να κοιτάζω το πρόσωπο. Δείτε το και εσείς.
Τι λέτε; Μα, δεν είναι τόσο, μα τόσο νεανική η μορφή; Ενα παιδί βλέπεις, όχι τον άνδρα που κράτησε στα χέρια του τις τύχες μίας χώρας. Ενα φωτεινό πρόσωπο με τη δροσιά και το θράσος της νιότης. Είναι το πρόσωπο που μας γοήτευσε, ο εθνικός μας κανακάρης. Ομως να, όλα αυτά χάθηκαν σε τέσσερα χρόνια. Και η νιότη και η καθαρότητα. Δεν υπάρχει Ντόριαν Γκρέι, μόνο το πορτρέτο του. Ο Πρωθυπουργός παίρνει τη συμπάθεια μας, ακόμα και αν δεν τη δικαιούται. Εχει πολλούς λόγους να μην μπορεί να δει τον εαυτό του στον καθρέφτη.
Αρχισα πάλι να ακούω τον Αλέξη Τσίπρα του 2012. Το νεαρό αρχηγό με το επιτηδευμένα «φθηνό» ντύσιμο του εισπράκτορα επαρχιακού ΚΤΕΛ. Τι έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας όταν η κυβέρνηση Παπαδήμου εψήφιζε το δεύτερο μνημόνιο;
«Ολα όσα ζητάτε να ψηφιστούν σήμερα η τρόικα και εσείς παραβιάζουν όχι ένα αλλά 8 άρθρα της Χάρτας Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης…»
«Είναι και ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και αυτός δεν είναι– ο οποίος κατάφερε, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, να διανύσει τεράστια απόσταση και από αντιμνημονιακός να γίνει συνεγγυητής του μνημονίου και σήμερα ο βασικός εγγυητής του μνημονίου.»
«Πρέπει τώρα να προχωρήσουμε σε αναστολή πληρωμών για όσο χρειαστεί και να διεκδικήσουμε τα διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, χωρίς μνημόνια λιτότητας»
«Δε θα γίνει αυτός ο λαός πειραματόζωο, δε θα ξηλώσουν την ιστορία και το μέλλον αυτού του λαού ούτε η κυρία Μέρκελ, ούτε κανένας άλλος. Αυτός ο λαός θα νικήσει.»
Λέξεις που δεν τις διαβάζουμε όλοι κάτω από κοινό θυμικό. Κάποιοι θα θυμώσουν, άλλοι θα γελάσουν δυνατά και, οι πιο ψύχραιμοι, θα επιβεβαιώσουν το προφανές. Ολοι, όμως, θυμούνται πώς όποιος τότε τολμούσε να εγκαλέσει τον κ. Τσίπρα για λαϊκισμό, αυτομάτως ελέγχετο ως προς τον πατριωτισμό του. Η αμφισβήτηση των όσων έλεγε ο κ. Τσίπρας αποτελούσε παραπεμπτικό προς την πυρά των δοσιλόγων και των γερμανοτσολιάδων.
Οπως γνωρίζουμε και συμφωνούμε όλοι τώρα, ο κ. Τσίπρας εκστόμιζε χυδαία ψεύδη. Αν τα έλεγε εν γνώσει του, είναι αδίστακτος. Αν τα πίστευε, είναι αφελής. Και στις δύο περιπτώσεις, τοποθετείται σε απόσταση από το ύψος του αξιώματός του.
Το δικό του μνημόνιο
Και, να λοιπόν, που το επόμενο μνημόνιο ήταν το δικό του. Ναι, πήρε και αυτός τον γνωστό δρόμο των προκατόχων του, κάνοντας τις ίδιες στάσεις. Με μία θεμελιώδη διαφορά. Οι προηγούμενοι, όταν έπαιρναν μέτρα, έλεγαν ότι κάνουν μία σκληρή επιλογή προς το συμφέρον της χώρας. Πείτε τη φθηνή δικαιολογία ή αναπόφευκτη υπεκφυγή. Ο Τσίπρας δεν κάνει ούτε αυτό. Ο Τσίπρας ισχυρίζεται ότι παίρνει θετικά μέτρα, νομοθετεί για να φτιάξουν τα πράγματα. Μαζί με τον Κατρούγκαλο δε, ισχυρίζεται ότι αποκαθιστά αδικίες. Αυτό, πραγματικά, δεν χρειάζεται θράσος για να το κάνεις. Χρειάζεται ως και μαγκιά ή άγνοια κινδύνου.
Τι είπε ο Αλέξης Τσίπρας την Παρασκευή ενώπιον των βουλευτών του; Περιέγραψε μια άλλη πραγματικότητα.
«Τολμήσαμε να βγάλουμε το φίδι από την τρύπα»
«Η μεταρρύθμιση ξαναφέρνει σε ράγες βιωσιμότητας το Ασφαλιστικό χωρίς να μειωθούν οι κύριες συντάξεις. Χωρίς να περικοπεί ούτε ευρώ από τη συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων».
«Είχαμε βούληση να προστατεύσουμε τους χαμηλοσυνταξιούχους και είχαμε την επιλογή το βάρος να το μοιράσουμε δίκαια»
«Δουλέψαμε σκληρά για να φέρουμε μία μεταρρύθμιση που συνδυάζει βιωσιμότητα και κοινωνική δικαιοσύνη.»
«Το 61% των φορολογουμένων θα πληρώσει μικρότερο φόρο. Οι φορολογούμενοι σε ποσοστό έως 98% θα έχουν μικρή επιβάρυνση ή ελάφρυνση.»
«Είναι μύθος ότι η διαπραγμάτευση κατέστρεψε τη χώρα και την οικονομία.»
«Στη μεγάλη μάχη θα είμαστε μόνοι. Απέναντι στα νέα των χρεοκοπημένων καναλιών, στα πρωτοσέλιδα της αντιδραστικής προπαγάνδας. Τιμή και παράσημο τόσα πολλά συμφέροντα να συνασπίζονται απέναντί μας. Σύμμαχός μας ο ελληνικός λαός.»
Ειδικά το τελευταίο, το «Σύμμαχός μας ο ελληνικός λαός» θυμίζει τόσο, μα τόσο, το βασιλικό «Ισχύς μου η αγάπη του λαού»… Τα έχουμε ξανακούσει με τα ίδια ή με άλλα λόγια. Εμπεδώσαμε δε πλήρως τη διάθεση του Πρωθυπουργού να κατασκευάσει εχθρούς προκειμένου να διεκδικήσει συσπειρώσεις εντός του φθίνοντος πολιτικού του ακροατηρίου. Ο Αλέξης Τσίπρας εισάγει πια την κατασκευή μίας νέας πραγματικότητας. Δεν έχουμε μία ασφαλιστική κτηνωδία ούτε ένα χαλάζι φόρων. Οχι, αυτά τα λέει η διαπλοκή. Εκείνο που έχουμε είναι μία κυβέρνηση που βγάζει το φίδι από την τρύπα και κάνει μεταρρυθμίσεις υπέρ των ασθενέστερων. Με έναν πρωθυπουργό που, όπως και ο Ομπάμα, έχει αλλάξει. Πάχυνε, έκοψε τα μαλλιά, φόρεσε ακριβό κουστούμι. Και αν το 2012 φαινόταν τολμηρός, σήμερα δείχνει ως ένας άνθρωπος που δύσκολα διστάζει.
Οι βουλευτές του τον χειροκρότησαν φυσικά. Ορισμένοι εξ αυτών, τον Νοέμβριο του 2012, άπλωσαν το πανό στη Βουλή. «Καταστρέφετε τη χώρα. Φύγετε τώρα.» Τελικώς έφυγαν κάποιοι από αυτούς. Να θυμηθείτε τους. Και πείτε μας τι αισθάνεστε όταν βλέπετε τον Θοδωρή Δρίτσα να τραγουδά το «Πότε θα κάνει ξαστεριά».