Οταν η κυβέρνηση εγκαλεί τους αντιπάλους της για «νεοφιλελευθερισμό», λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς εννοεί. Ούτως ή άλλως η έννοια του φιλελευθερισμού έχει απαξιωθεί στην Ελλάδα από την εποχή που το πρώιμο ΠΑΣΟΚ έβγαζε μεροκάματο αντιπολιτευόμενο τη… Μάργκαρετ Θάτσερ. Ηρθε και μετά η «φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία» του πρώτου Μητσοτάκη και η Σχολή του Σικάγο συνετρίβη στα ελληνικά αμφιθέατρα.
Στην πραγματικότητα λίγοι από όσους κυνηγούν φιλελεύθερους και λοιδορούν «φιλελέ», ξέρουν περί τίνος πρόκειται. Ωστόσο η κυβέρνηση είναι συνεπής όταν μέμφεται τον φιλελευθερισμό. Και το αποδεικνύει εμπράκτως. Οι φιλελεύθεροι απεχθάνονται τους φόρους. Από το να αυξάνουν τη φορολογία, προτιμούν να μειώνουν το κράτος και τις δαπάνες του.
Ορθώς, λοιπόν, η κυβερνώσα Αριστερά βγαίνει με το δρεπάνι και θερίζει φόρους. Το περίεργο, βέβαια, είναι ότι ακριβώς το ίδιο έκαναν και όσοι μας συστήθηκαν ως φιλελεύθεροι. Αύξησαν τους φόρους, δεν μείωσαν το κράτος και συντήρησαν όλα όσα αφορίζουν σήμερα.
Tα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης θα είναι συνολικού ύψους 3,6 δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα μισά θα προέλθουν από αύξηση της έμμεσης φορολογίας και τα άλλα μισά από την επιβάρυνση στην άμεση. Ας λέει ό,τι θέλει ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν Ντομπρόβσκις που υπενθυμίζει ότι οι φόροι φέρνουν ύφεση. Στην Ελλάδα οι φόροι στέκονται πάνω σε ισχυρό άλλοθι. Οι έμμεσοι, υποτίθεται, υπηρετούν την κοινωνική δικαιοσύνη. Οι άμεσοι, επιβάλλονται από το ΔΝΤ. Εν προκειμένω η κυβέρνηση είναι ικανή να επιβάλλει τα μέτρα και στη συνέχεια να καλέσει σε συγκεντρώσεις κατά του ΔΝΤ. Ούτως ή άλλως δεν πρόκειται ακριβώς για κυβέρνηση. Περισσότερο πρόκειται για ένα ιδιόμορφο αντάρτικο κατά του ΔΝΤ.
Στην Ελλάδα οι φόροι στέκονται πάνω σε ισχυρό άλλοθι. Οι έμμεσοι, υποτίθεται, υπηρετούν την κοινωνική δικαιοσύνη. Οι άμεσοι, επιβάλλονται από το ΔΝΤ.
Η αύξηση της άμεσης φορολογίας υποτίθεται ότι διαθέτει κοινωνικό έρεισμα. Επιβαρύνονται, λέει, οι προνομιούχοι. Βέβαια όταν θεωρείς προνομιούχο εκείνον που βγάζει πάνω από 1.500 ευρώ το μήνα, είσαι πολιτικά αδίστακτος και οικονομικά αφελής – κοροϊδεύεις το ακροατήριο και ταυτοχρόνως έχεις απαιτήσεις για κίνηση της αγοράς και της οικονομίας. Η έμμεση φορολογία είναι, βέβαια, η πιο άδικη. Αλλά συχνά πέφτει στο κεφάλι με παραμύθιασμα – υποτίθεται ότι και εδώ επιβαρύνονται προνομιούχοι ή πολυτελείς συμπεριφορές.
Ασφαλώς όλοι ξέρουμε για ποιους λόγους όλοι θα πληρώσουμε περισσότερους φόρους.
Θα πληρώσουμε επειδή ούτε αυτή η κυβέρνηση κατάφερε να πατάξει τη φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο.
Θα πληρώσουμε επειδή παρά τα όσα λέγονται, ο έλεγχος που γίνεται στις πάσης φύσεως λίστες, σέρνεται λόγω καθυστερήσεων.
Θα πληρώσουμε επειδή και αυτή η κυβέρνηση αρνείται να περικόψει το κράτος προκειμένου να μη χάσει το πεδίο της εξουσίας της.
Θα πληρώσουμε επειδή και αυτή η κυβέρνηση αρνείται να κάνει αποκρατικοποιήσεις, ισχυριζόμενη ότι δήθεν δεν συναινεί στο «ξεπούλημα».
Εν τέλει θα πληρώσουμε τη νύφη του ακριβού, ιδεοληπτικού, ερασιτεχνικού τσαμπουκά που παρακολουθήσαμε πέρσι και ίσως ξαναδούμε και φέτος. Τουλάχιστον να μαθαίναμε για ποιο λόγο έγινε αυτή η τρύπα στο νερό με το ΔΝΤ…