Αν κάποιος επιδιώκει κατά τη διαπραγμάτευση να εξασφαλίσει προνόμια στους εύπορους, είναι νεοφιλελεύθερος και εχθρός των φτωχών. Λογικό και το ισχυρίζεται το ΥΠΟΙΚ με διαρροές στον χθεσινό Τύπο. Περιγράφει έτσι το διαχρονικό εχθρό, το ΔΝΤ, που κατά το ΥΠΟΙΚ είναι, επιπροσθέτως, και ιδεοληπτικό, στερείται σοβαρότητας και επάρκειας στην οικονομική επιστήμη. Και τώρα κατηγορείται ότι ζητά μείωση του αφορολογήτου για όλους. Και για τα υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια με εισοδήματα άνω των 40.000€.
Γράφει η Αυγή για το ΔΝΤ εδώ: «Υποστηρίζουν ότι αν το αφορολόγητο μειωθεί πολύ για όλους, ακόμη και για όσους έχουν εισόδημα πάνω από 40.000 ευρώ, τότε βοηθάμε τους φτωχούς, όχι τους πλούσιους!»
Ας αφήσουμε, παρακαλώ, στην άκρη την… τεχνική λεπτομέρεια ότι δεν απολαμβάνουν αφορολόγητο τα υψηλά, άνω των 42.000€, εισοδηματικά κλιμάκια. Aρα, το ΔΝΤ ζητά το αδύνατο: να μειωθεί το ανύπαρκτο αφορολόγητο των πλουσίων! Παραμερίζοντας τα λογικά κενά, ας εστιάσουμε στην ουσία. Σύμφωνα με τις διαρροές του ΥΠΟΙΚ το ΔΝΤ ζητά το μειωμένο αφορολόγητο να ισχύσει για όλους τους μισθωτούς και συνταξιούχους ανεξαρτήτως εισοδηματικών κριτηρίων, ενώ εδώ και 4 χρόνια όσοι έχουν εισοδήματα άνω των 42.000€ δεν δικαιούνται αφορολόγητο. Κάτι τέτοιο αποτελεί ένα προκλητικό δωράκι προς τους πιο εύπορους της κοινωνίας και πολύ σωστά εξανίσταται το υπουργείο μας. Δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που οι δανειστές ζητούν περισσότερες θυσίες, που οι πολίτες στενάζουν από τη λιτότητα και τους φόρους των μνημονίων, κι ενώ η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ, πολλάκις μάλιστα, έχει στηλιτεύσει την Ελλάδα για αμέλεια στη φορολόγηση των πλουσίων, ε, δεν είναι αποδεκτό να προσπαθεί τώρα το ΔΝΤ να μειώσει τους φόρους για τους πιο εύπορους.
Ξαφνιάστηκα λοιπόν, όταν πρωτοδιάβασα αυτές τις διαρροές. Γιατί ζητάει το ΔΝΤ αφορολόγητο για τους υψηλόμισθους;
Αφού η επιλεκτική εφαρμογή του αφορολόγητου ήταν δικό του μέτρο. Oταν μπήκε το ΔΝΤ στη ζωή μας, έπαψε το αφορολόγητο να είναι καθολικό, για όλους, και θεσπίστηκαν εισοδηματικά κριτήρια. Πριν από το ΔΝΤ, πριν από τα μνημόνια, το αφορολόγητο ήταν δικαίωμα όλων, ανεξαρτήτως ύψους εισοδήματος. Εξάλλου για έναν υψηλόμισθο το όφελος του αφορολόγητου είναι μικρό σχετικά. Είναι σαν να του προσφέρεις μείωση του συντελεστή της εισφοράς αλληλεγγύης από 10% σε 8% ή σαν να βάζεις τον υψηλό συντελεστή αντί για 50% στο 48%. Θέλω να πω ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να μειώσεις τη φορολογική επιβάρυνση των υψηλόμισθων χωρίς να γίνεις προκλητικός.
Δεν είναι δυνατόν την ίδια στιγμή που οι δανειστές ζητούν περισσότερες θυσίες κι ενώ η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ έχει στηλιτεύσει την Ελλάδα για αμέλεια στη φορολόγηση των πλουσίων να προσπαθεί τώρα το ΔΝΤ να μειώσει τους φόρους για τους πιο εύπορους. Κάτι δεν πάει καλά!
Τι νόημα έχει, λοιπόν, να προσφέρεις αφορολόγητο στον υψηλόμισθο, όταν με τους νέους φορολογικούς συντελεστές τον επιβαρύνεις στο πολλαπλάσιο; Το απάντησε βέβαια εμμέσως το ΥΠΟΙΚ, ότι δεν σκαμπάζουν από οικονομικά, αλλά μπορεί να είναι τόσο ανόητοι οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ που να μην καταλαβαίνουν ότι αυτό το μέτρο και επικοινωνιακά είναι επιζήμιο και οικονομικά δεν αποφέρει; Πώς πάνε σε κατά μέτωπον αντιπαράθεση με την κοινωνία, τη λογική, προηγούμενες δικές τους αποφάσεις αλλά και την ίδια την… οικονομική θεωρία, όπως λέει και το ΥΠΟΙΚ;
Μ΄ αυτές τις σκέψεις -το ομολογώ- αμφέβαλλα για μια στιγμή για την αλήθεια της είδησης, αν πράγματι το ΔΝΤ έχει αυτό το μέτρο στην ατζέντα του.
Ομως η διαρρέουσα είδηση επιμένει, αναδημοσιεύτηκε παντού. Και απ’ όσο θυμάμαι, στους 14 μήνες που η κυβέρνησή μας διαπραγματεύεται με τους θεσμούς ποτέ δεν υπήρξαν ανακριβείς διαρροές, ποτέ δεν φιλοτέχνησε λάθος εικόνα, έδινε πάντα την πραγματική. Οπότε και η διαρροή αυτή είναι ακριβής, συμπεραίνω. Αλλωστε, γιατί να θέλει η κυβέρνηση να κατασκευάσει εχθρούς; Πότε το έκανε αυτό για να το κάνει και τώρα; Αργά το βράδυ φίλος γιατρός μού εξηγούσε πόσο σωτήριο είναι για την υγεία το χιούμορ. Και τότε ξαφνικά, κατάλαβα τι έχει γίνει. Το ΔΝΤ κάνει χιούμορ!
Οι τεχνοκράτες «υπαλληλίσκοι» του ΔΝΤ πριν από μήνες μπήκαν σε διαπραγμάτευση για το Ασφαλιστικό με έναν κομμουνιστή υπουργό. Κόκκινος ο ίδιος, με πολλές κόκκινες γραμμές, και από τις πιο κόκκινες ήταν πως η εθνική σύνταξη, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο (Σχέδιο Κατρούγκαλου άρθρο 6.2 εδώ) «αποσκοπεί στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και δεν χρηματοδοτείται από ασφαλιστικές εισφορές, αλλά απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό» θα χορηγείται σε όλους, χωρίς εισοδηματικά ή άλλα κριτήρια.
Δηλαδή, η βαθιά κόκκινη γραμμή του κομμουνιστή υπουργού μας είναι πως μια παροχή προνοιακού χαρακτήρα που χορηγεί το κράτος για την αντιμετώπιση της φτώχειας, είναι δικαίωμα όλων ανεξαιρέτως των πολιτών. Και δίνει μάχη σφοδρή έναντι του ΔΝΤ, για να εξασφαλίσει ότι στην παροχή αυτή θα έχουν ίσα δικαιώματα και πρόσβαση, και ο εργάτης με μοναδικό εισόδημα τη χαμηλή σύνταξη του ΙΚΑ και εκείνος που διαθέτει μεγάλη κινητή και ακίνητη περιουσία και εισοδήματα από άλλες πηγές.
Παραφράζοντας το ΥΠΟΙΚ εδώ: «με αυτή την πρωτότυπη άποψη -για την οποία Ανταμ Σμιθ, Τζον Μέιναρντ Κέινς, Μίλτον Φρίντμαν και άλλοι αντίστοιχοι οικονομολόγοι θα είχαν υπαρξιακό πρόβλημα…- είναι φανερό ότι ο… παραδοσιακός υποστηριχτής των φτωχών της Ελλάδας, ο κομμουνιστής υπουργός δηλαδή, μάλλον δεν διαπραγματεύεται με την ανάλογη σοβαρότητα!» παίρνουμε μια ιδέα από τις εντυπώσεις των υπαλλήλων του ΔΝΤ.
Είπαν λοιπόν οι «ανίδεοι υπαλληλίσκοι» να κάνουν μια πλάκα, να ζητήσουν και εκείνοι στη διαπραγμάτευση ένα Φορολογικό ανάλογο της κομμουνιστικής αντίληψης στην αντιμετώπιση της φτώχειας στο Ασφαλιστικό. Και ζήτησαν μια φορολογική ελάφρυνση που αποσκοπεί στην ανακούφιση των πιο αδύναμων από τα φορολογικά βάρη, να εφαρμοστεί για όλους χωρίς κριτήρια.
Και συμπερασματικά επιμένω: το χιούμορ είναι η τελευταία καταφυγή της λογικής, με πολλά οφέλη για την υγεία μας.