Να ζήσουμε να το θυμόμαστε, το φετινό Κύπελλο Ελλάδος. Ο αιφνίδιος θάνατός του ανακοινώθηκε χθες το απόγευμα, την ώρα που ο διαιτητής Σιδηρόπουλος είχε ήδη φτάσει στο Ολυμπιακό Στάδιο και αναζητούσε κάποιον από την ΑΕΚ ή τον Ατρόμητο, που σε δυο ώρες θα έπαιζαν στον δεύτερο ημιτελικό. Ούτε μια ματαίωση δεν είμαστε ικανοί να κάνουμε σωστά…
Η απόφαση του Σταύρου Κοντονή για τη διακοπή της διοργάνωσης ήταν αναγκαία, προνοητική, ανώδυνη και τιμωρητική.
Αναγκαία, επειδή η Κυβέρνηση έπρεπε κάπως να δείξει την πυγμή της, μετά τα αίσχη της Τούμπας. Τα οποία ήταν μια ευθεία προσβολή στον «νόμο Κοντονή», που δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη.
Προνοητική, γιατί ήταν πολύ πιθανό να προκριθεί η ΑΕΚ. Σε αυτή την περίπτωση θα είχαμε Τελικό Ολυμπιακού – ΑΕΚ, με οπαδούς και των δυο ομάδων στην εξέδρα. Αν το ματς δεν γινόταν κεκλεισμένων των θυρών -που θα ήταν παγκόσμια πατέντα- θα χρειαζόμασταν 10.000 κυανόκρανους του ΟΗΕ για την επιτήρηση της τάξης.
Ανώδυνη, διότι η μοναδική ομάδα που θίγεται ουσιαστικά, είναι ο Ατρόμητος. Σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ, η κατάκτηση του Κυπέλλου ήταν η μοναδική του ελπίδα για να βγει στην Ευρώπη, την προσεχή σεζόν. Οι δυο «μεγάλοι» απλώς θα διεκδικούσαν έναν τίτλο γοήτρου, τον οποίο δεν είχαν -δα- και στο τσεπάκι τους. Αλλωστε, ζήσαμε χωρίς Κυπελλούχο και στο παρελθόν. Το 1962, όταν ο επεισοδιακός Τελικός Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού είχε διακοπεί στην παράταση. Ακριβώς ένα χρόνο πριν γεννηθεί ο κ. Κοντονής.
Τιμωρητική, επειδή η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία -η οποία είναι μονίμως στα μαχαίρια με τον υφυπουργό Αθλητισμού- θα υποστεί μεγάλη οικονομική ζημιά. Ο ΟΤΕ TV, που έχει αγοράσει τα δικαιώματα τηλεοπτικής μετάδοσης του Κυπέλλου έως το 2019, θα αφαιρέσει από το αντίτιμο ένα σεβαστό ποσό, για τους τρεις ημιτελικούς και τον Τελικό που ματαιώθηκαν.
Γι’ αυτό η ΕΠΟ κάλεσε, ήδη, το ιππικό. Ετρεξε στη «μαμά» UEFA να διαμαρτυρηθεί, που ο κ. Κοντονής τής βούτηξε -πάλι- το παιχνίδι της: το αυτοδιοίκητο. Να, λοιπόν, το πρώτο πρόβλημα. Είναι πολύ πιθανό να ξαναζήσουμε τα γεγονότα του περασμένου καλοκαιριού, με τις απειλές της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας για αποκλεισμό των ελληνικών ομάδων από τα Κύπελλα Ευρώπης. Πέρυσι ήταν ο ίδιος ο Ινφαντίνο, που ήρθε στην Αθήνα για να παραδώσει το τελεσίγραφο. Το νέο αφεντικό του διεθνούς ποδοσφαίρου, τον οποίο η ΕΠΟ ψήφισε στις πρόσφατες εκλογές της FIFA.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι, ότι η διακοπή του Κυπέλλου -δηλαδή, η ματαίωση τεσσάρων αγώνων- απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί αποτελεσματική λύση. Καταργώντας μόνο το Κύπελλο, ο κ. Κοντονής χώρισε τη θάλασσα στα δυο. Λες και στο Πρωτάθλημα παίζεται άλλο ποδόσφαιρο: με άλλες ομάδες, άλλους διαιτητές, άλλους παράγοντες και άλλους οπαδούς. Κάτι ανάλογο είχε κάνει και πέρυσι, τέτοια εποχή. Είχε διατάξει τη διεξαγωγή των αγώνων κεκλεισμένων των θυρών μόνο στο Πρωτάθλημα. Το ξεκαρδιστικό αποτέλεσμα ήταν, να παίζει ο Πλατανιάς με τον Λεβαδειακό χωρίς θεατές, την ώρα που η ΑΕΚ αγωνιζόταν με τον Ολυμπιακό (για το Κύπελλο) μπροστά σε 60.000 κόσμο. Τότε την είχε πληρώσει ο Πλατανιάς, για τα επεισόδια των παναθηναϊκών στη Λεωφόρο. Τώρα τιμωρούνται ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ και ο Ατρόμητος, για όσα έκαναν οι παοκτσήδες στην Τούμπα.
Κάποια στιγμή πρέπει να αφήσουμε τις μπαλωθιές και να πυροβολήσουμε το τέρας. Αυτό που κατά καιρούς ονομάζουμε «παράγκα», «κατεστημένο», «παρακράτος του ποδοσφαίρου», «Koriopolis», «εγκληματική οργάνωση» ή «αθηναϊκό ποδόσφαιρο», που λέει και ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτό το βρώμικο κύκλωμα που ρίχνει λάδι στη φωτιά της βίας εδώ και δεκαετίες. Ιδίως από τότε που το αναθεματισμένο Champions League, με τα εκατομμύρια που μοιράζει στον Πρωταθλητή, έχει καταστήσει την κατάκτηση του τίτλου στην Ελλάδα ζήτημα ζωής και θανάτου. Αλλά και από την ημέρα που το αθώο ΠΡΟ-ΠΟ έγινε Στοίχημα -νόμιμο και παράνομο- στο οποίο ποντάρονται ιλιγγιώδη ποσά.
Στην ανακοίνωση της διακοπής του Κυπέλλου, ο υφυπουργός Αθλητισμού παραδέχεται -για πρώτη φορά- ότι η βία στα γήπεδα έχει μάνα: την ανισονομία και την αναξιοπιστία. Δείχνει να αντιλαμβάνεται, επιτέλους, ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα. Και χρεώνει αυτές τις «διαχρονικές παθογένειες», όπως τις χαρακτηρίζει, στις πρακτικές της ΕΠΟ. Φτάνουμε, λοιπόν, στην ερώτηση του εκατομμυρίου. Φταίει -πράγματι- η διοίκηση της Ομοσπονδίας, για όλα αυτά που συμβαίνουν;
Στη λογική της αντικειμενικής ευθύνης, φταίει 100%. Διότι κρατάει στα χέρια της τα κλειδιά των πιο καθοριστικών αποφάσεων στο ποδόσφαιρο, εντός και εκτός γηπέδων: τη διαιτησία και την αθλητική δικαιοσύνη (στον ανώτατο βαθμό). Θα ήταν παράλογο να δεχτούμε ότι ο Αλαφούζος ή ο Σαββίδης είναι υπεύθυνοι για 100 αρκουδόμαγκες που πήδησαν στο τερέν και το έκαναν καλοκαιρινό, ενώ ο Γιώργος Γκιρτζίκης (ο πρόεδρος της ΕΠΟ) δεν έχει την παραμικρή ευθύνη για τα διαιτητικά όργια ή τις κωμικοτραγικές αποφάσεις των αθλητικών δικαστών που ήταν διορισμένοι από την Ομοσπονδία.
Για τα «εγκλήματα» που έχουν γίνει -όλα αυτά τα χρόνια- υπό την αιγίδα της ΕΠΟ, μπορείς να γράψεις βιβλίο. Για το πώς ορίζονται οι διαιτητές στους αγώνες, πώς (και από ποιούς) αξιολογούνται και τιμωρούνται ή γίνονται διεθνείς. Για τις «χάρες» (αυτή είναι η ορολογία) που ζητούν όσοι παράγοντες διαθέτουν προσβάσεις στην ΚΕΔ (Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας). Για τον γεμάτο παραθυράκια Κανονισμό Αγώνων, με τον οποίο δικάζονται πρόσωπα και ΠΑΕ σύμφωνα με το άρθρο που βολεύει. Αλλά ο πρόεδρος δεν ξέρει τίποτα για το «έργο».
Ρώτησαν τον κ. Γκιρτζίκη, γιατί η ΚΕΔ όρισε σε ένα ματς τέτοιας σημασίας και επικινδυνότητας (στο ΠΑΟΚ – Ολυμπιακός) έναν ρέφερι που πριν από λίγο καιρό η ίδια η ΕΠΟ τού είχε αφαιρέσει το σήμα του διεθνούς διαιτητή. Απάντησε ότι δεν ανακατεύεται στους ορισμούς διαιτητών.
Ρωτήθηκε, επίσης, γιατί στον άλλον ημιτελικό (ΑΕΚ – Ατρόμητος) ορίστηκε ως παρατηρητής ένας άνθρωπος ο οποίος την 1η Ιουλίου 2016 πρόκειται να δικαστεί για πλαστογραφία μετά χρήσεως – και μάλιστα σε βάρος της ΕΠΟ. Απάντησε ότι δεν ασχολείται με τους ορισμούς των παρατηρητών.
Τα γήπεδα θα ηρεμήσουν όταν κάποιος ή κάτι υποχρεώσει τους ιδιοκτήτες των πιο ισχυρών συλλόγων της χώρας να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν ότι προέχει να σώσουν το προϊόν που τα μαγαζιά τους πουλάνε
Τον ρώτησαν, βεβαίως, και για τα γεγονότα της Τούμπας. Απάντησε, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, ότι δεν είδε το παιχνίδι. Ούτε στην τηλεόραση. Το παιχνίδι που η δική του Ομοσπονδία διοργάνωνε… Ανάμεσα στην υπερβολή του Αλαφούζου -που θεωρεί ότι η ΕΠΟ φταίει ακόμη και για την ομίχλη στα Γιάννενα- και τις παιδικές δικαιολογίες του Γκιρτζίκη, η μαύρη αλήθεια είναι ότι πολλά παράξενα έχουν συμβεί πίσω από τις κλειστές πόρτες της. Για τα οποία, με πρόσχημα το αυτοδιοίκητο, ποτέ κανείς δεν έδωσε εξηγήσεις.
Το επόμενο ερώτημα είναι απόρροια του πρώτου: Δηλαδή, αν φύγει αυτή η διοίκηση και έρθει μια άλλη, το λύσαμε το πρόβλημα; Και βέβαια, όχι. Εξαρτάται, ποιοί θα έρθουν – και ποιοί θα τους φέρουν. Και με ποιο σκοπό. Την εξυγίανση του ποδοσφαίρου ή την απόκτηση του ελέγχου της Ομοσπονδίας; Διότι όλοι οι παράγοντες στην Ελλάδα, εδώ και δεκαετίες, αυτό το όνειρο έχουν: να κουμαντάρουν τη διαιτησία και την αθλητική δικαιοσύνη. Στη λογική της σοφής συμβουλής που -κάποτε- είχε ακολουθήσει ένας νεόκοπος (τότε) ιδιοκτήτης μεγάλης ΠΑΕ, ο οποίος όλο ξόδευε και τίτλο δεν σταύρωνε: «Τι τις θες τις μετεγγραφές; Την ΕΠΟ να πάρεις, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο».
Μακάρι τα πράγματα να ήταν τόσο απλά όσο πιστεύει ο Ιβάν Σαββίδης, που είπε ότι «ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ θα είναι από τη Θεσσαλονίκη». Ισως δεν γνωρίζει, ότι ο Γκιρτζίκης δεν είναι αθηναίος. Στην Ξάνθη γεννήθηκε. Ο προηγούμενος, ο Γιώργος Σαρρής, στη Χίο. Και ο Βασίλης Γκαγκάτσης είναι θεσσαλονικιός, γέννημα – θρέμμα. Αραγε, του έχουν εξηγήσει, του κ. Σαββίδη, τι συνέβαινε στο ποδόσφαιρο επί των ημερών του;
Το πρόβλημα δεν είναι ο κ. Γκιρτζίκης και η ΠΑΕ που σήμερα τον επηρεάζει. Είναι ο εκάστοτε πρόεδρος της ΕΠΟ που κάποιος παράγοντας μπορεί να ελέγχει. Αυτή τη στιγμή, ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και Παναθηναϊκός συνασπίζονται εναντίον του. Αύριο, που εκείνος θα φύγει, ο κ. Σαββίδης θα θέλει πρόεδρο σαλονικιό, ο κ. Μελισσανίδης νεοφιλαδελφειώτη, και ο κ. Αλαφούζος κάποιον που μεγάλωσε στους Αμπελόκηπους. Και, τότε, η συμμαχία τους θα γίνει έχθρα.
Τα γήπεδα θα ηρεμήσουν όταν κάποιος ή κάτι υποχρεώσει τους ιδιοκτήτες των πιο ισχυρών συλλόγων της χώρας να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι και να συμφωνήσουν ότι προέχει να σώσουν το προϊόν που τα μαγαζιά τους πουλάνε. Οτι δεν θέλουν υπόδικους στα κέντρα των αποφάσεων, διαιτητές ανίκανους ή σε διατεταγμένη υπηρεσία, κανονισμούς που διαβάζονται και έτσι και αλλιώς, χαϊδεμένους στρατούς οργανωμένων οπαδών και μια ΕΠΟ χρωματιστή: κόκκινη, πράσινη ή κίτρινη.
Αυτός ο «κάποιος» θα μπορούσε να είναι ο κ. Κοντονής. Εχασε, όμως, τη μεγάλη ευκαιρία. Διότι αυτό το «κάτι» δεν μπορεί να είναι απλώς ένα Κύπελλο που κανένας δεν κατέκτησε. Χρειαζόταν ένα γερό σοκ. Ενα ξεκάθαρο μήνυμα ότι τα ψέματα τελείωσαν: η διακοπή του Πρωταθλήματος. Επ’ αόριστον. Μέχρι οι ΠΑΕ να συμφωνήσουν να ζουν σε έναν καλύτερο ποδοσφαιρικό κόσμο ή να πεθάνουν. Να ξαναγίνει το ποδόσφαιρο ερασιτεχνικό. Κι αν έρθει κάποιος «προστάτης» από την UEFA να πουλήσει αγριάδα, ο υφυπουργός να τον στείλει στον αγύριστο. Ετσι κι αλλιώς, ούτε Εθνική ομάδα έχουμε πια…