Στις 25 Ιανουαρίου 2015 ο σοφός λαός έδωσε, δια της ψήφου του, εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Αλέξη Τσίπρα, συνεπικουρούμενο από τον Πάνο Καμμένο. Το δεξιό συμπλήρωμα των ΑΝΕΛ δεν αλλοίωσε την ουσία. Είχαμε για πρώτη φορά Αριστερά. Σύμφωνα με την κυρίαρχη εκδοχή, ο ελληνικός λαός, κουρασμένος, απελπισμένος, σε καθεστώς ανθρωπιστικής κρίσης, αποφάσισε να τιμωρήσει το παλαιό κατεστημένο, στέλνοντας, παράλληλα, ένα μήνυμα ανατροπής στην Ευρώπη. Κατά την κυνική προσέγγιση, οι πολίτες απλώς πήραν το ασυναγώνιστο πακέτο παροχών που προσέφερε ο ΣΥΡΙΖΑ: κατάργηση ΕΝΦΙΑ, κατώτατος μισθός στα 751 ευρώ, χορήγηση 13ης σύνταξης και εφαρμογή του γενναιόδωρου προγράμματος της Θεσσαλονίκης.
Ολα ήταν νέα, αλλά και τα πάντα έδειχναν, ταυτοχρόνως, παλιά. Στην Ελλάδα το καινούργιο, για να γίνει αποδεκτό, συχνά πρέπει να φαίνεται παλιό. Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως εικόνα, τα κάλυπτε όλα αυτά. Για κάποιους ήταν η δικαίωση της «ευκαιρίας που χάθηκε το ’44», για άλλους ήταν, απλώς, το νέο, το καινοτόμο στην πολιτική ζωή της χώρας και στο ψηφιδωτό της Ευρώπης. «Σκέφτομαι να πρωτοτυπήσω και να μείνω συνεπής στις δεσμεύσεις μου» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στον Γερούν Ντάισελμπλουμ, όταν τον επισκέφθηκε, αμέσως μετά την εγκατάστασή του στο Μαξίμου. Το υπονόησε και όταν άφησε ένα λουλούδι στο μνημείο των πεσόντων στην Καισαριανή: τιμή στους αγώνες κατά των Γερμανών, συνέπεια μνήμης προς τη μαχόμενη Αριστερά. Ο Πρωθυπουργός, εκτός από «συνεπής», υποσχέθηκε να είναι και «κάθε λέξη του Συντάγματος». Δυστυχώς για μας και για την ιστορική του παρακαταθήκη, δεν ήταν τίποτα από αυτά. Δεν έχουν σημασία οι προθέσεις -όλοι διατηρούν πάντα τις καλύτερες- αλλά η πραγματικότητα. Και ο Αλέξης Τσίπρας συμβιβάστηκε μαζί της όταν ο καιροσκοπισμός υπερέβη τα όρια της ιστορικής ευθύνης.
Εναν χρόνο μετά την πρώτη εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να μετρήσουμε αν η χώρα είναι σε καλύτερη ή σε χειρότερη κατάσταση από τότε. Δεν χωράει αμφιβολία. Η Ελλάδα βρέθηκε στην πόρτα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, υφιστάμενη τις συνέπειες των capital controls, επιστρέφοντας στην ύφεση με το δείκτη εμπιστοσύνης να παραμένει καχεκτικός. Η διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Τσίπρα οδήγησε σε ένα τρίτο Μνημόνιο με το οποίο πληρώσαμε το τέλος του λαϊκίστικου ευδαιμονισμού των πάντων. Τουλάχιστον κάτι κερδίσαμε, εκτός, φυσικά, από την αξιοπρέπεια μας…
Για τον χρονογράφο του παρόντος και τον ιστορικό του μέλλοντος αυτός ο χρόνος ήταν μεγαλύτερος, λες και φούσκωσε από γεγονότα, νέα πρόσωπα και καταστάσεις. Χρειάστηκε, πιστέψτε με, κόπος για μία διαλογή των κυριότερων στιγμών που θα καταγραφούν με bold γράμματα. Ιδού, λοιπόν!
Κάθε λέξη του Συντάγματος
Φεβρουάριος 2015. Ο Αλέξης Τσίπρας, εμφανώς συγκινημένος, λέει κατά την ομιλία του επί των προγραμματικών δηλώσεων, ότι η κυβέρνηση και οι βουλευτές του θα είναι «κάθε λέξη του Συντάγματος»
«Ουάου»
Θα μπορούσε να είναι η νέα πολεμική ιαχή των Ελλήνων, αφού υιοθετήθηκε, από τον Γιάνη Βαρουφάκη όταν κήρυξε τον πόλεμο κατά της Τρόικας που έχασε το όνομα της. Πώς προέκυψε το «Ουάου»; Ο μύθος λέει ότι το εκστόμισε ο Γιάνης Βαρουφάκης όταν ο ο Γερούν Ντάισελμπλουμ του είπε: «Μόλις σκότωσες την Τρόικα.» Πάντως από το περιβάλλον του Ολλανδού επισημάνθηκε ότι η φράση περιελάμβανε και μία διαπίστωση: «κάνεις κακό στην πατρίδα σου». Πάλι «Ουάου».
Yπάρχει Ζωή πριν από τον θάνατο;
Για ποιο λόγο ο πρωθυπουργός έδωσε την προεδρία της Βουλής στην κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου; Υπάρχουν πολλές εκδοχές, αλλά η πιο «ελκυστική» είναι εκείνη που λέει ότι το έκανε επειδή δεν έδωσε στον μπαμπά της την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ποια στιγμή θα συγκρατήσουμε από την παρουσία της κυρίας Κωνσταντοπούλου στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα; Είναι δύσκολο. Επιλέξαμε, λοιπόν, εντελώς συμβολικά και συμβατικά, μία αντιπαράθεσή της με τον Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Και φυσικά τη φωτογραφία που θα μείνει για πάντα χαραγμένη στη μνήμη μας.
Η ζωή με τους ΑΝΕΛ
Εδώ οι λέξεις αδυνατούν μπροστά στη δύναμη της είκονας. Στην αρχή η συμπόρευση των δύο κομμάτων ξένισε όσους παρακολούθησαν το πολιτικό τους ζευγάρωμα. Αργότερα, βέβαια, όλα εξηγήθηκαν με σαφήνεια…
Ο θερμός εναγκαλισμός μεταξύ Παύλου Χαϊκάλη και Νίκου Παππά επιβεβαιώνει τους στενούς δεσμούς μεταξύ κομμάτων και προσώπων, πάντα στο πλαίσιο ενός παρεΐστικου χαβαλέ που μετατρέπεται σε κοινή βουλιμία για την εξουσία. Το «κρατάω μία καυτή πατάτα» που είπε, ως υφυπουργός, ο κ. Χαϊκάλης έμεινε ως μνήμη και παρακαταθήκη του έργου του. Ο πρωθυπουργός του είχε αναθέσει το Ασφαλιστικό…
Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας τιμά τους Σαλαμινομάχους με τρόπο που, σίγουρα, θα «φορεθεί» κατά τη θερινή περίοδο στη Μύκονο. Μπαίνεις στη θάλασσα με κόκκινο χαλί, συνοδευόμενος από ναύτες. Στα πιο σοβαρά, απείλησε τους εταίρους με «Κούγκι» (ασχέτως αν δεν γνωρίζουν τι είναι) και με την αποστολή τζιχαντιστών στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Ε, εντάξει, μια ελαφρότητα είπαμε για να περάσει η ώρα.
We are the world
H διεθνικιστική εξωτερική πολιτική μας, αποτυπώνεται στη συμμετοχή του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά σε μία, αυθορμήτως σχηματισθείσα, διπλωματική χορωδία.
«Δεν υπάρχουν μετανάστες στο κέντρο, απλώς λιάζονται. Μετά εξαφανίζονται.» Τασία Χριστοδουλοπούλου, υπουργός αρμόδια για τη μεταναστευτική πολιτική
ΕΡΤ και καθαρίστριες
Το άνοιγμα της ΕΡΤ, με την επαναπρόσληψη των περισσοτέρων υπαλλήλων και η αποκατάσταση των καθαριστριών ήταν δύο εμβληματικές πράξεις του πρώτου χρόνου διακυβέρνησης. Το πρόβλημα είναι ότι η ΕΡΤ δεν κατάφερε να ανακτήσει το παλαιό της κύρος, ενώ, ελέγχεται, πλέον για μεροληπτική κάλυψη των γεγονότων υπέρ της κυβέρνησης, όπως άλλωστε γινόταν και παλαιά. Και οι καθαρίστριες; Αντί, τελικά, να αποτελέσουν σύμβολο αποκατάστασης μίας αδικίας, έγιναν μέτρο δημοσιοϋπαλληλικής τρέλας με την τοποθέτησή τους σε άσχετες, με το αντικείμενο, θέσεις.
…αλλά και συγγενείς και φίλοι
Η «έκρηξη» του γραμματέα της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ Ιάσονα Σχινά μετά την αποκάλυψη των διορισμών συγγενών του, ήταν η κορυφαία στιγμή στη διαχείριση της κριτικής για τη δημιουργία κυβερνητικού μηχανισμού ρουσφετιών. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς, κατά τον πρώτο χρόνο του βίου της, επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο στην τακτοποίηση προσώπων σε θέσεις του κρατικού και κυβερνητικού μηχανισμού. Αλλά έτσι δεν γινόταν πάντα; Ναι, πλην όμως η Αριστερά συνεχίζει να επικαλείται το ηθικό της πλεονέκτημα…
«Θα ξημερώσει μία πολύ όμορφη μέρα…»
H κυβέρνηση αποφασίζει να πάει σε δημοψήφισμα και ο υπουργός Επικρατείας είναι βέβαιος ότι «θα ξημερώσει μία πολύ όμορφη μέρα».
Ο χορός του «Οχι»
Πολίτες χορεύουν στην πλατεία Συντάγματος, πανηγυρίζοντας το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, που αποτέλεσε τη δεύτερη μεγάλη πολιτική νίκη για τον Αλέξη Τσίπρα, μέσα στην ίδια χρονιά. Θα είχε, βέβαια, ενδιαφέρον να μάθουμε τι πιστεύουν σήμερα οι ίδιοι πολίτες για την εξέλιξη των πραγμάτων.
Capital controls
Ο Γιάνης Βαρουφάκης παραδέχεται ότι η κυβέρνηση γνώριζε πώς η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος θα προκαλούσε κλείσιμο των τραπεζών. Η κυβέρνηση αποδίδει στους δανειστές την ευθύνη για τον έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων.
Το τρίτο μνημόνιο ψηφίστηκε τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου 2015. Στην ομιλία του ο Αλέξης Τσίπρας παραδέχθηκε ότι δεν υπήρχε άλλη διέξοδος…
«Νομισματοκοπείο, κύριε»
Εχουν σχέση με την πραγματικότητα τα σενάρια περί εισβολής στο Νομισματοκοπείο; Από τον Παναγιώτη Λαφαζάνη διαψεύδονται κατηγορηματικά. Από την άλλη το Μαξίμου δείχνει σαν να μη θέλει να τα διαψεύσει αφού ρίχνουν μομφή στο πρόσωπο των πρώην συντρόφων. Ο ΣΥΡΙΖΑ διασπάστηκε, αλλά άντεξε.
Δεύτερη φορά Αριστερά (με ολίγη Δεξιά)
Στις 20 Σεπτεμβρίου ο Αλέξης Τσίπρας μετά του Πάνου Καμμένου, ανανέωσε τη σχέση εμπιστοσύνης με το εκλογικό σώμα. Δεύτερη φορά Αριστερά αν και πλέον το «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» έχει καθιερωθεί στην καθομιλουμένη.
Come to Greece
Η συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον Μπιλ Κλίντον στη Νέα Υόρκη δεν είχε αίσιο αποτέλεσμα. Τόσο αυτά που είπε ο πρωθυπουργός, όσο και ο τρόπος που τα είπε, προκάλεσαν σχόλια και θυμηδία, εντός και εκτός αίθουσας…
Πώς ντύνεσαι όταν υποδέχεσαι τον πρόεδρο της Γαλλίας;
Η αριστερή στιλιστική προσέγγιση αποκλείει τη γραβάτα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας ήρθε στη χώρα μας, πλην όμως μόνο ένας εκ των τριων πολιτειακών αρχόντων φορούσε γραβάτα. Ο Πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Βουλής έμειναν πιστοί στον ενδυματολογικό κώδικα που τους εκφράζει.
Επιτέλους, τόλμησαν
H κυβέρνηση της Αριστεράς αγνόησε αναστολές, εμμονές και αν αναχρονιστικές αγκυλώσεις. Ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης ομοφύλων και, έστω σε ένα βαθμό, ανέκτησε την επαφή της χώρας με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Τα φιλιά μεταξύ μελών ομοφυλοφιλικών οργανώσεων, ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες εικόνες που είδαμε τελευταία στη Βουλή.
Νέα πρόσωπα στον δρόμο
Αν μη τι άλλο, η κυβέρνηση της Αριστεράς εμπλούτισε το λεύκωμα των προσώπων που βλέπουμε να διαδηλώνουν στους δρόμους. Το Ασφαλιστικό έβγαλε στη διαδήλωση επαγγελματικές κατηγορίες που συνήθιζαν να βρίσκονται εκεί μόνο για να κοιτάξουν βιτρίνες.
«Πρώτη φορά Αριστερά», το τραγούδι
Λόγια βγαλμένα από τα χείλη σου θα πιω,
Μου ‘πες να έρθω, να ‘μαι δίπλα σου και εγώ,
και πως θα αλλάξουμε του κόσμου την τροχιά,
πρώτη φορά, πρώτη φορά αριστερά.
Μου είπες λόγια μαγικά, να σ’ αγαπήσω,
μου είπες λόγια μαγικά, τα πήρες πίσω,
με πήγες βόλτα μια βραδιά, στη Σαλονίκη,
και τώρα δεν έχω λεφτά ούτε για νοίκι.