Ο βρετανός τηλεοπτικός αστέρας Τζακ Φίνκαμ διαφήμισε εντόνως την τουρκική οδοντιατρική | CreativeProtagon
Απόψεις

«Δόντια Τουρκίας» ή το κυνήγι της «τέλειας» οδοντοστοιχίας

Γιατί να θέλει κάποιος κάτασπρα δόντια, ολόισια και τρομαχτικά συμμετρικά; Κι όμως, μια τέτοια οδοντοστοιχία που μοιάζει να έχει σχεδιαστεί με αλφαδιά για κάποιο ρομπότ, είναι ο πόθος μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας του παγκόσμιου πληθυσμού. Λυσσάνε να την αποκτήσουν. Δεν ξέρω πώς έγινε μόδα, αλλά έγινε
Λίλα Σταμπούλογλου

Αν χαζεύεις στο Tik Tok, πιθανόν να έχει περάσει μπροστά σου το #Turkeyteeth. Άλλωστε, μετράει εκατομμύρια προβολές.  Ίσως να το είδες και να προσπέρασες, ίσως όμως και να δελεάστηκες, αν σε διακατέχει η επιθυμία να βελτιώσεις την οδοντοστοιχία σου. Ένα ταξίδι στη γείτονα χώρα και το χολιγουντιανό χαμόγελο των ονείρων σου θα γίνει πραγματικότητα και μάλιστα σε τιμή-ευκαιρία, όπως υπόσχονται διάφορες τούρκικες ιστοσελίδες ιδιωτικών οδοντιατρικών κλινικών.

Αν το δέλεαρ σε οδήγησε σε μια απ’ αυτές, που το απεύχομαι, μάλλον θα το έχεις μετανιώσει. Όπως το μετάνιωσαν εκατοντάδες άνθρωποι που έπεσαν στην παγίδα να εμπιστευθούν τέτοιου είδους καλέσματα, σύμφωνα με όσα παρουσιάζει το νέο ντοκιμαντέρ του BBC «Χαμόγελο ευκαιρίας ή μεγάλο λάθος;». Το ταξίδι στην Τουρκία για μια τέλεια οδοντοστοιχία με φθηνότερο κόστος αλλά ως επί το πλείστον με ολέθρια αποτελέσματα, έγινε τάση στη Βρετανία και το ντοκιμαντέρ παρουσιάζει ιστορίες ανθρώπων που εμπιστεύτηκαν τις κλινικές αυτές και τώρα κατακλύζουν τις κλινικές της Βρετανίας υποφέροντας από πόνους και μολύνσεις.

Τα «δόντια Τουρκίας», όπως έχει ονομαστεί η συγκεκριμένη τάση, έγιναν δημοφιλή από σταρ που τα διαφήμισαν, όπως η Κέιτι Πράις και ο Τζακ Φίνκαμ. Στο ντοκιμαντέρ του BBC, βέβαια, το θέμα παρουσιάζεται στην αληθινή του διάσταση. Ένα όνειρο που καταλήγει σε εφιάλτη, και είναι πάνω-κάτω όπως το περιγράφει η Λίζα Μάρτιν η οποία θέλησε να έχει ένα χολιγουντιανό χαμόγελο για το γάμο του γιου της. Ταξίδεψε στην Τουρκία για να βάλει 26 όψεις πορσελάνης, όπως της είχαν πει, αλλά αντί αυτών της τοποθέτησαν θήκες, μια διαδικασία που απαιτεί δραματική επέμβαση στα δόντια, δηλαδή τρόχισμα του μεγαλύτερου μέρους των φυσικών δοντιών.

Τα προβλήματα φάνηκαν αμέσως μετά τη θεραπεία, όταν άρχισαν οι φρικτοί πόνοι, ενώ ένα απόστημα σχεδόν παρέλυσε το μισό της πρόσωπο. Προφανώς, θα έχει τεχνητή οδοντοστοιχία για την υπόλοιπη ζωή της και θα πληρώσει ακριβά για την αποκατάσταση της ζημιάς. Πολύ ακριβότερα από τα 3.500 ευρώ που της κόστισε το δήθεν, τέλειο χαμόγελο: «Σκέφτηκα ότι μόλις έβαζαν τα νέα δόντια στο στόμα μου, αυτό θα ήταν, δεν θα υπήρχαν πια προβλήματα. Αλλά όχι μόνο πονάω κάθε μέρα, αλλά μου κόστισε και χιλιάδες. Είναι το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου», είπε στο ντοκιμαντέρ.

Εδώ, βέβαια, δεν γίνεται να μην αναρωτηθείς πώς όσοι την έπαθαν όπως η Λίζα, δεν αναλογίστηκαν περισσότερο τους πιθανούς κινδύνους. Δεν ρώτησαν; Δεν το έψαξαν; Οι ιστορίες εξαπάτησης (που βλέπουμε κατά κόρον και στο Netflix τελευταία) δείχνουν ότι μπορεί να συμβεί και στις καλύτερες οικογένειες. Αν σου έχει κολλήσει κάτι, αν σου πασάρουν τη λύση με δελεαστικό τρόπο, αν η σφοδρή και ακατανίκητη επιθυμία σου σε τυφλώσει, μπορεί να πέσεις σε ναρκοπέδιο. Θέλεις το χαμόγελο των σταρ και το θες τώρα. Μπαίνεις στις νάρκες να το πάρεις.

Είναι απορίας άξιο, πάντως, γιατί να το θες. Γιατί να θέλει κάποιος κάτασπρα δόντια, ολόισια και τρομαχτικά συμμετρικά; Κι όμως, μια τέτοια οδοντοστοιχία που μοιάζει να έχει σχεδιαστεί με αλφαδιά για κάποιο ρομπότ, είναι ο πόθος μιας διόλου ευκαταφρόνητης μερίδας του παγκόσμιου πληθυσμού. Λυσσάνε να την αποκτήσουν. Δεν ξέρω πώς έγινε μόδα, αλλά έγινε. Και συνεχίζει ακάθεκτη, και παράγει πανομοιότυπα χαμόγελα.

Τα δόντια αυτά τα ξεχωρίζεις μόλις σου φανερωθούν. Έχουν μια κατασκευαστική τελειότητα που τα κάνει να μοιάζουν αταίριαστα με τα γήινα πρόσωπα. Κι όμως, εκείνοι που τα φέρουν, αισθάνονται περήφανοι και ικανοποιημένοι με το αποτέλεσμα. Έχουν το πιο ψεύτικο χαμόγελο του κόσμου, αλλά είναι ενθουσιασμένοι.

Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, βεβαίως, και ο καθένας όπως θέλει πράττει, αλλά παραμένει μυστήριο το πώς καταλήγουμε οι άνθρωποι να θεωρούμε ελκυστικό κάτι που, αντικειμενικά, δεν είναι και τόσο. Θα μου πείτε, δεν είναι η πρώτη φορά που το παθαίνουμε. Και όντως, δεν είναι.