Το ατέλειωτο τρολάρισμα στα κοινωνικά δίκτυα για το μέγεθος της σχολικής μάσκας κρύβει και «διαμαντάκια». Σταχυολογώντας μερικά: «Μα είναι δυνατόν να μην τις δοκίμασαν πριν τις παραλάβουν;» γράφει ο ένας. «Αν τα λεφτά τα έβαζε ιδιώτης, δεν θα γινόταν ποτέ κάτι τέτοιο» αποφαίνεται η άλλη. «Θέλει πολύ μυαλό για να δουν ότι έβγαιναν τεράστιες;» απορεί τρίτος. Εύλογες απορίες που φέρνουν στην επιφάνεια ένα μεγάλο πρόβλημα: το Δημόσιο, που έχει θωρακιστεί με τρόπο ώστε στην άκρη της αλυσίδας μιας οποιασδήποτε δράσης να υπάρχει το κενό.
Πού πάει η ευθύνη; Λιάζεται και στο τέλος εξαφανίζεται, για να θυμηθούμε μια έκφραση της Τασίας Χριστοδουλοπούλου που πέρασε στην ιστορία.
Πολύπλοκες δομές, επικαλυπτόμενες δομές, πολυπλόκαμες δομές. Ολα οδηγούν σε ένα επιδιωκόμενο αποτέλεσμα: να λιαστεί η ευθύνη.
Ποιος φταίει για τις μεγάλες μάσκες; Αυτός που τις κατασκεύασε και δεν ειδοποίησε; Αυτός που ανέλαβε να βγάλει τις προδιαγραφές; Αυτός που έδωσε την εντολή να γίνουν; Αυτός που αποφάσισε να δοθούν μάσκες στους μαθητές; Στην τελική θα βγάλουμε ότι φταίει ο ίδιος Κυριάκος Μητσοτάκης που δεν ανέλαβε την πολιτική ευθύνη να δοκιμάσει ο ίδιος τις μάσκες για να δει αν το μέγεθος είναι σωστό. Αλλωστε, αυτός δεν άναψε το «πράσινο» φως στον Θεοδωρικάκο να δώσει τα λεφτά στην ΚΕΔΕ, δηλαδή στον πρόεδρό της, τον Παπαστεργίου, που μπορεί να έβαλε λεωφορεία χωρίς οδηγό να κυκλοφορούν στα Τρίκαλα, αλλά απέτυχε οικτρά να φτιάξει παιδικές μάσκες, να τα λέμε κι αυτά;. Ο Χαρδαλιάς; Τι έκανε ο Χαρδαλιάς; Για να μη σου πω και ο Τσιόδρας, που πρέπει να κοιμόταν όρθιος όταν το εργοστάσιο έβαλε μπρος τις μάσκες για τους μαθητές.
Λίγο πριν υποβληθεί αίτημα για πρόωρες εκλογές, ας σοβαρευτούμε. Από τη στιγμή που ως κοινωνία έχουμε αποφασίσει να μην απολύονται για κανέναν λόγο οι δημόσιοι υπάλληλοι, ό,τι κι αν κάνουν ή δεν κάνουν, ας δούμε τι μπορούμε. Μπορούμε να αξιολογήσουμε; Δύσκολο, αλλά αναγκαίο.
Μπορούμε όμως να βάλουμε την έννοια της ευθύνης, όχι θεωρητικά. Απτά. Με κυρώσεις. Κάποιος στην τελική πρέπει να πάρει την ευθύνη. Για χιλιάδες μικρές και μεγαλύτερες πράξεις που γίνονται και πίσω τους κρύβουν το πιθάρι που λέγεται χρήμα των φορολογουμένων. Ευθύνη, υπογραφή και διαφάνεια. Σε πιέζει, κύριε ανώτερε υπάλληλε του Δημοσίου –που παίρνεις και «επίδομα ευθύνης» (τρομάρα μας)–, η πολιτική ηγεσία για να βγάλεις, για παράδειγμα, λάθος μάσκες για τους μαθητές;
Μην υπογράψεις ποτέ. Βλέπεις ότι είναι λάθος η προδιαγραφή για τη μάσκα;
Ελλιπής προκήρυξη; Σου φέρνουν δείγματα και είναι λάθος; Μην υπογράψεις. Η υπογραφή θα πρέπει να συνεπάγεται ευθύνη. Η μονιμότητα συνεπάγεται ευθύνη. Η ανάληψη ευθύνης γεννά σεβασμό. Εχεις ευθύνη να ελέγξεις τις μάσκες. Τις έλεγξες; Εκανες λάθος; Το κουβαδάκι σου και σε άλλο πόστο, συν μείωση μισθού για ένα διάστημα. Βάζε σφραγίδες. Δεν είσαι για θέση ευθύνης.
Η θέσπιση μόνιμου γενικού γραμματέα υπουργείου που θα φέρει ευθύνη υπογραφής και απόφασης, σχεδιάζεται από την παρούσα κυβέρνηση και είναι σε θετική κατεύθυνση. Φυσικά δεν αρκεί.