Αν οι δημοσκοπήσεις είναι ακριβείς, τότε η κυβέρνηση ξεπέρασε τον σκόπελο των υποκλοπών ή, τέλος πάντων, υπέστη μικρή φθορά. Και αυτό δεν αποδίδεται πρωτίστως στην αδιαφορία της κοινής γνώμης, αλλά στη συμπεριφορά ενός ολόκληρου συστημικού σύμπαντος που βοήθησε στην υποβάθμιση, αν όχι στο κλείσιμο του θέματος. Ομοίως δεν φαίνεται να αφήνει αποτύπωμα η υπόθεση Πάτση. Ούτε οι καταγγελίες για απευθείας αναθέσεις.
Σε αυτό συνέβαλε και το ύφος της άλλης πλευράς που είχε την ευκαιρία να βάλει γκολ και έπεσε κάτω ζητώντας πέναλτι. Οταν η κουβέντα για τις υποκλοπές τροφοδοτείται κυρίως από τον γνωστό εκδότη, είναι εύκολος ο ελιγμός με ένα «κοίτα ποιος μιλάει». Και κάπως έτσι, αν δεν προκύψει κάτι αναπάντεχο, η προεκλογική συζήτηση θα κινηθεί γύρω από την οικονομία. Δεν είναι τυχαίο που ο Μητσοτάκης αποφάσισε να ξεκινήσει από εκεί τον κύκλο των θεματικών συνεντεύξεων. Θεωρεί ότι πρόκειται για προνομιακό πεδίο, τον ευνοεί και η συγκυρία των ημερών με τη μείωση των τιμών της ενέργειας. Και, κυρίως, είναι ένας από τους τομείς που μπορεί να σηκώσει διλήμματα. Ο Μητσοτάκης θα βάζει διλήμματα, έχοντας τον εαυτό του στη μία πλευρά και στην άλλη τον Τσίπρα. Ο Τσίπρας, εκ θέσεως, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο. Ακόμα και αν το κάνει, δεν το επιχειρεί με τον σωστό τρόπο. Ας πούμε το σποτ για την Παιδεία, όπου υπόσχεται ξήλωμα όσων έχουν γίνει στα Πανεπιστήμια. Είναι για να του στείλει λουλούδια η Κεραμέως.
Ο Μητσοτάκης θα υπόσχεται επενδυτική βαθμίδα, ξένες επενδύσεις και, φυσικά μείωση φόρων και εισφορών. Και θα προσθέτει ότι με Τσίπρα δεν υπάρχει βαθμίδα και επενδύσεις, θυμίζοντας και τι έκανε η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τη φορολόγηση της μεσαίας τάξης. Διλήμματα θα βάλει και στο Μεταναστευτικό. Ανοιχτά ή κλειστά σύνορα; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μη μιλάει για ανοιχτά σύνορα, αλλά το ύφος ορισμένων στελεχών του επιτρέπει τη μομφή. Αντίστοιχα και στην Αμυνα. Με τα Eλληνοτουρκικά σε ένταση, ο Μητσοτάκης θα βάλει το δίλημμα ανάμεσα στον ίδιο και σε εκείνον που δεν ψήφισε την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία, γκρινιάζοντας για τους εξοπλισμούς.
Ο Μητσοτάκης, λοιπόν, θα πάει με διλήμματα και ο Τσίπρας με αφορισμούς και διαμαρτυρία. Ο Μητσοτάκης έχει την πλήρη στήριξη αυτού που ονομάζουμε «μιντιακό κατεστημένο», ο Τσίπρας διαθέτει πολύ λιγότερα ερείσματα. Ποντάρει στους νέους και στην οργή που προκαλεί η ακρίβεια. Φτάνουν αυτά για να το κάνει ντέρμπι; Χμ…