Μερικές μέρες διακοπών χωρίς τα παιδιά, μόνο εσύ και ο άντρας σου. Να βρεθείτε λίγο μόνοι, να θυμηθείς πως είναι να περνάς τη μέρα σου εντελώς ελεύθερος να πας όπου θες, να γυρίσεις οπότε θες, να κοιμηθείς ο, τι ώρα θες και να ξυπνήσεις από μόνος σου, με την αίσθηση ότι χόρτασες ύπνο. Να ξαναζήσεις για λίγο αυτή την ελευθερία, που πριν κάνεις παιδιά δεν μπορούσες να διανοηθείς ότι με τα παιδιά θα χάσεις σε τόσο μεγάλο βαθμό.
Να χαζέψεις τη θάλασσα χωρίς ν’ αναζητάς με την άκρη του ματιού σου τον μπόμπιρα που παίζει με τα κουβαδάκια του. Να κάνεις ηλιοθεραπεία μπρούμυτα (πως να το κάνεις αυτό αν πρέπει να προσέχεις τον μπόμπιρα;) Να βάλεις ακουστικά, να κλείσεις τα μάτια και να χαθείς μέσα στη μουσική. Να διαβάσεις ένα βιβλίο στην παραλία, διάολε!
Να κάτσεις στο κρεβάτι και να κοιτάς το ταβάνι. Απλώς να το κοιτάς. Τι ωραία που σε κάνει να νιώθεις το κοίταγμα του ταβανιού! Πόσο χαλαρωτικό είναι! Και μετά να κάνεις μπάνιο χωρίς το πιτσιρίκι να παραφυλαει απέξω. Ή να πας στην τουαλέτα χωρίς το πιτσιρίκι να σου ανοίγει την πόρτα, ουρλιάζοντας ότι θέλει να τραβήξει το καζανάκι για σένα.
Να ντυθείς, να φτιαχτείς, να βαφτείς, με ταχύτητα χελώνας, λες και πρόκειται να βγεις μεθαύριο. Να πιεις δύο ποτά παραπάνω και να το ξενυχτίσεις, χωρίς να σκέφτεσαι πως θα την παλέψεις την άλλη μέρα. Να πεις κακές λέξεις χωρίς να δαγκωθείς μετά που σου ξέφυγαν. Να κάνεις σεξ. Και να ξανακάνεις. Χωρίς να κλειδώσεις πόρτες (εκτός απ’ την πόρτα του ξενοδοχείου, ίσως).
Μερικές μέρες διακοπών με τον άντρα σου, χωρίς τα μικρά βλαστάρια σας. Το έζησα φέτος μετά από χρόνια, και κατάλαβα. Μη φανταστείτε τίποτα τρομερό. Τα παιδιά με τη γιαγιά, εμείς σε ξενοδοχείο διπλανής πόλης. Δεν έχει σημασία, ήταν σκέτη απόλαυση!
Πόση ανάγκη αλήθεια έχουν τα ζευγάρια να κάνουν μια τέτοια απόδραση, και πόσο δύσκολα το καταφέρνουν πια. Μια τα λεφτά που δεν βγαίνουν, μια οι δουλειές που δεν βολεύονται, που να φύγεις και διακοπές εσύ κι αυτός, μόνοι. Εδώ μετά βίας πάτε κάπου όλοι μαζί. Δεν υπάρχουν πια και τα διακοποδάνεια, βλέπεις, να είσαι άνετος να έχεις επιλογές. Και οι γιαγιάδες τα φτύνουν, γιατί όλο το χειμώνα σου κρατάνε παιδιά για να δουλεύεις. Πού να σου κρατήσουν και το καλοκαίρι για να πας διακοπές. Θέλουν κι αυτές να ξεκουραστούν, και με το δίκιο τους.
Έλα όμως που το έχεις απόλυτη ανάγκη. Το χρειάζεσαι. Είναι ένα μικρό off από την οικογενειακή ρουτίνα, που εντέλει επιδρά ευεργετικά πάνω της. Είναι όπως το restart στο κινητό. Μπορεί να διαρκεί λίγο, αλλά «ξεκολλάει» τη συσκευή.
Υ.Γ.: Άσε που γυρνάς πίσω στα παιδάκια σου έχοντάς τα πεθυμήσει περισσότερο από ποτέ.