Οσο και αν η εκλογική αναμέτρηση «σε φάσεις», του Μαΐου-Ιουλίου ή και κάποιας επόμενης ημερομηνίας, χαρακτηρίζεται η κρισιμότερη της Μεταπολίτευσης και το σκηνικό που διαμορφώνεται περιγράφεται ως συνθήκη «ακραίας πόλωσης», είναι φορές που αισθάνεσαι και καταλαβαίνεις ότι ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές δεν τα παίρνουν και πολύ στα σοβαρά τα πράγματα.
Και όσο θα πλησιάζουν οι εκλογές, όσοι θα εξακολουθούν να ακροβατούν και να περιγράφουν είτε σενάρια ανεδαφικά και απίθανα, είτε ενδεχόμενα που κατά προφανή τρόπο είναι από ακραία και καταστροφικά έως τραγελαφικά, τόσο λιγότερο θα πείθουν. Και εν τέλει, τόσο περισσότερο θα αδυνατούν να κρύψουν την πλήξη τους.
Κατά μείζονα λόγο, αυτήν την εικόνα πλήξης εμφανίζει ο Αλέξης Τσίπρας, παρά τις προσπάθειες να εμφανιστεί σπιρτόζος και τσαχπίνης, και να έρθει «με φόρα», που λέει και η Τσαπανίδου.
Λέει, λοιπόν, και ξαναλέει μονότονα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα κάνει «προοδευτική διακυβέρνηση». Τα λέει από εδώ, τα λέει από εκεί, τα λέει και παραπέρα και η πιο πρόσφατη εκδοχή, ενώπιον της Σταματίνας Τσιμτσιλή, ήταν αυτή:
«Εμείς, λοιπόν, απευθύνουμε ένα ανοιχτό κάλεσμα σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση ισχυρής, μακράς πνοής και πλατιάς συνεργασίας και ισχυρής απήχησης στην ελληνική κοινωνία, στη βάση ενός προγράμματος το οποίο θα έχει συμφωνηθεί και στο οποίο νομίζω ότι το πρώτο κόμμα θα βάλει τους όρους του».
Στο σημείο αυτό ήρθε το αναπόφευκτο ερώτημα, αν δηλαδή το σχέδιο και η πρόσκληση αφορά και τον Βαρουφάκη. Μία ημέρα νωρίτερα μας είχε παρουσιάσει τη «Δήμητρά» του, τη νέα αυτή εκδοχή του αναίτιου Grexit.
«Δεν θέλω εκ των προτέρων να αποκλείσω κανέναν. Αυτό όμως το οποίο θέλω με έμφαση να τονίσω είναι ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι για να στηριχθεί μια κυβέρνηση: είτε με τη συμμετοχή κάποιου σε αυτή, είτε και με την ανοχή του» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ως προς αυτά.
Λέει, λοιπόν, ο Τσίπρας ότι είτε θα φτιάξει κυβέρνηση συνεργασίας, είτε θα φτιάξει μια κυβέρνηση με την ανοχή κάποιας από τις «προοδευτικές» δυνάμεις και ότι αυτή θα έχει μακρά πνοή και θα είναι και ισχυρή.
Και ότι κατά τα άλλα, αυτό το μόρφωμα θα βασίζεται σε προγραμματικές συμφωνίες (όπως η προγραμματική συμφωνία με τον Καμμένο, άραγε;) και θα φροντίσει για το καλό και την ευημερία της χώρας.
Πιστεύει άραγε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτά είναι κουβέντες σοβαρές ή ότι κάποιος θα δει σε αυτά ένα σενάριο καλό και αισιόδοξο ώστε να στείλει τον Μητσοτάκη από εκεί που ήρθε και να ξαναζήσει την εμπειρία της αριστερής, τάχα προοδευτικής, διακυβέρνησης με σύστημα-πλημμύρα;
Μάλλον δεν το πιστεύει ούτε ο ίδιος. Κάπως όμως πρέπει να κρύψει την πλήξη του.