Λίγες μέρες μετά την τραγωδία στο Μάτι, ο Πρωθυπουργός έκανε διακοπές με το σκάφος της εφοπλιστικής οικογένειας Παναγοπούλου, η οποία, πάντως, εξ όσων γνωρίζουμε, δεν εμπλέκεται σε προμήθειες του Δημοσίου. Ωστόσο η χήρα του εφοπλιστή είναι άμισθη σύμβουλος του Πρωθυπουργού, δηλαδή δεν έχει μισθό, αλλά υπηρεσιακό διαβατήριο.
Η κυρία Παναγοπούλου είπε ότι προσέφερε το σκάφος στον Πρωθυπουργό όταν διέκρινε την κούραση που τον είχε καταλάβει. Οι δυο τους, άλλωστε, συνδέονται με φιλική σχέση. Έτσι επιβεβαιώνεται και το παλαιό γνωμικό που λέει ότι το καλύτερο σκάφος είναι του φίλου σου.
Είναι κακό ο Πρωθυπουργός να απολαμβάνει διακοπές που δεν θα μπορούσε να αγοράσει με τον μισθό του, αλλά προσφέρονται από ισχυρούς φίλους; Φοβάμαι πώς ναι, μόνο και μόνο για την κουβέντα που γίνεται τώρα. Στις περισσότερες δημοκρατίες δυτικού Τύπου, οι ηγέτες δεν ιδιοποιούνται τα δώρα που τους προσφέρονται. Όταν ένας ισχυρός του χρήματος προσφέρει στον Πρωθυπουργό φιλοξενία, στη θαλαμηγό ή στην έπαυλη, είναι λογικό οι πολίτες να υποθέσουν ότι η αβρότητα υποκρύπτει σκοπιμότητα. Και εντάξει, η εντιμότητα του Τσίπρα είναι αδιαμφισβήτητη. Όμως το δώρο δεν προσφέρεται στον Τσίπρα. Προσφέρεται στον Πρωθυπουργό. Ο κ. Τσίπρας άναψε το πούρο στην πασαρέλα επειδή είναι Πρωθυπουργός. Θα μας ενοχλούσε αν βλέπαμε ανώτατους δικαστικούς να φιλοξενούνται στο κότερο ενός επιχειρηματία. Είναι λογικό, λοιπόν, να εγείρεται έστω ένα μικρό θέμα για τον Πρωθυπουργό. Το αυτό φυσικά ισχύει και για τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς.
Πρέπει να γνωρίζουμε πού βρίσκεται ανά πάσα στιγμή ο Πρωθυπουργός; Σηκώνει μεγάλη συζήτηση. Η πολιτική μας παράδοση, πάντως, δεν θέτει το θέμα πιεστικά. Έχει πάντως ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά διακοπών του Αλέξη Τσίπρα. Μας κοινοποιεί τον προορισμό του κατά πώς τον συμφέρει πολιτικά. Μας είπε, ας πούμε, ότι έκανε διακοπές σε ένα μικρό νησί βορείως της Κέρκυρας, αλλά δεν μας είπε και ότι κλείστηκε στην έπαυλη επιχειρηματία στο Σούνιο.
Και τέλος, όταν πια καθαρίζει τον λαιμό από το πούρο για να μιλήσει περί ελίτ, οφείλει να είναι ελαφρώς πιο συγκρατημένος. Από τη γάτα των Ιμαλαΐων ως τον Μαρινάκη και μετά στον Καλογρίτσα, στον Ιβάν και στον Λαυρεντιάδη. Ακούγεται ελαφρώς γελοίο όταν καταγγέλλει τους ολιγάρχες και τις ελίτ από την πασαρέλα μίας εφοπλιστικής θαλαμηγού. Τουλάχιστον μας εξήγησε πώς αντιλαμβάνεται την έννοια της ολιγαρκούς αφθονίας. Έτσι μάλιστα.