Τι παράξενο τριήμερο είναι και τούτο! Δεν μας έφτανε που τσικνίσαμε με τον κουραμπιέ στο στόμα όπως πολύ σωστά λέει η ραδιοφωνική διαφήμιση, η κατάσταση ολοένα και περιπλέκεται. Χθες στο αεροδρόμιο νόμιζα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα. Από τη μία οι κατακόκκινες καρδούλες για να “ψηθείς” να πάρεις τις διαφημιζόμενες σοκολάτες και τα λούτρινα αγγελάκια ή διαβολάκια, από την άλλη η αποκριάτικη διακόσμηση και για να αποτελειωθώ νάτος και ο χαλβάς σε περίοπτη θέση στα καταστήματα με τα ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα.
Αποκριές, ‘Αγιος Βαλεντίνος και Κούλουμα όλα μαζί και τι να πρωτογιορτάσουμε δηλαδή. Παρατηρώντας τα πρόσωπα των ταξιδιωτών που πήγαιναν πάνω κάτω στους διαδρόμους του “Ελ. Βενιζέλος”, προσπαθούσα να βρω εκείνο το βλέμμα που θα μου μαρτυρούσε ότι για κάτι από όλα τα παραπάνω γιόρταζε. Μηδέν εις το πηλίκο. Κι εκτός αεροδρομίου δηλαδή δε βρίσκω κανέναν να έχει τρελή όρεξη αυτό το τριημερο.
Δεν ξέρω τι λένε τα άστρα για αυτό πάντως κι εμένα μου έκατσαν βαριες όλες αυτές γιορτές και δεν ξέρω τι να τις κάνω. Τίποτα δεν θα κάνω. Τίποτα διαφορετικό δηλαδή. Για αυτό αντί να ντυθω καρναβάλι και να ακούσω λάτιν -όχι άλλη σάμπα σας παρακαλώ-, θα πάω σινεμά και αντί για ρομαντικό δείπνο θα πάω με τον κολλητό μου στο γήπεδο να δω “Άρης-Εργοτέλης”. Όσο για την Καθαρά Δευτέρα, ας όψεται το χταποδάκι και το τσίπουρο που το τραβά η όρεξη. Κατά τα άλλα, υπομονή.Ένα τριήμερο είναι κι αυτό και θα περάσει.