Τα νερά έχουν αυτό το εξωτικό. Είναι καταπράσινα είναι καταγάλανα με την άσπρη αμμουδιά. Πανέμορφα. Έχει τόσο κόσμο. Ακούς ελληνικά, γαλλικά, ιταλικά… Όλοι έχουν έρθει από μακριά να απολαύσουν αυτή την ομορφιά. Μεγάλες παρέες με τις μουσικές τους, οικογένειες με παιδάκια να τρέχουν στα ρηχά νερά, να παίζουν, να φτιάχνουν πυργάκια στην αμμουδιά…
Σε όλη αυτή τη βαβούρα έρχεται και η ηρεμία… Ο ήλιος σιγά σιγά πέφτει. Όλοι σιγά σιγά φεύγουν και έρχεται η απομόνωση της στιγμής.