Γαλλική ταινία σε θερινό με μακρυμάνικο. Τίποτα βαθυστόχαστο κι αργό. Πολιτική κομεντί σαν πρόχειρη γελοιογραφία. Πες μου το όνομά σου, μια ζουμερή επιδερμίδα και ένας νους στοχαστικός, αμπαλάζ ενός συστήματος με εκκρεμότητες, μετανάστευση, ταυτότητα, καταγωγή, λευκός γάμος, μπούρκα, οικολογία.
Η επανάσταση της μπουρζουαζίας ξεκινά όταν στην ουρά του σουπερ μάρκετ, ένας σοβαρός κύριος με μπλε κοστούμι και ριγέ γραβάτα περιμένει τον κόλιανδρο από μία γυμνόστηθη κοπέλα. Η Μπάγια μαθαίνει στον Άρθουρ την αποδοχή και αυτός την αλλαγή.
Μια νεοχίπισσα που πηδά τους ιδεολογικούς της αντιπάλους για να τους αλλάξει μυαλά και ένας ορνιθολόγος που κρύβεται πίσω από το αριστοκρατικό του όνομα. Το σεξ τους δένει, το συναίσθημα τους ξετυλίγει.
Ο σκηνοθέτης Μισέλ Λεκλέρκ στριμώχνει όλους αυτούς τους σοσιαλιστές που στο όνομα της κοινωνικής τους ευαισθησίας πίστεψαν ότι τα κάνουν όλα σωστά. Από τη σχέση με τους γονείς τους, τις σπουδές, τη διακόσμηση στο σπίτι έως την πολιτική επιλογή και τη γενικότερη στάση ζωής, τη θέση τους στο μετρό, τη δουλειά, το κρεβάτι. Στο τέλος του έργου ακόμα και ο Λιονέλ Ζοσπέν, ο Γάλλος πρωθυπουργός που ύμνησε την «πολλαπλή αριστερά», κάνει ένα σύντομο πέρασμα και φιλοξενούμενος του ερωτοχτυπημένου ζευγαριού, κλείνει το μάτι στον θαυμαστή του.