Βλέπεις στη «Διαύγεια» απόφαση του υπουργείου Οικονομικών (με αριθ. πρωτ. 4013259ΕΞ2016) προς συγκρότηση Επιτροπής «για ανίχνευση ρευστών διαθεσίμων» και λες ώωωπ, επιτέλους αρχίζει η αποστρωματοποίηση της Οικονομίας. Μετά βλέπεις τη σύνθεση της Επιτροπής από εκπαιδευτές σκύλων και σου ‘ρχεται ν’ αρχίσεις ν’ αλυχτάς.
Ναι, το υπουργείο αποφάσισε να χρησιμοποιήσει σκύλους στα αεροδρόμια, στα λιμάνια ή αλλού για την ανίχνευση αδήλωτων χρημάτων, που κρύβονται σε αποσκευές, μήπως κι ανακαλύψει αδήλωτο ρευστό (…«Έλα ρε, δε θα ‘ρθω τελικά, με πήρε με άσχημο μάτι ένα ντόπερμαν με τ’ όνομα Καρράς στον έλεγχο.»…). Ζητούνται εκ του υπουργείου ράτσες Γερμανικού ποιμενικού, Λαμπραντόρ ή Μαλινουά κι ας ελπίσουμε μη το πάρουν χαμπάρι τίποτε τροϊκανοί και καταλήξουμε, χάριν περιστολών, σε τσιουάουα ή κανίς.
Αξιέπαινη η πρωτοβουλία μια και ξεκινά επιτέλους αξιολόγηση στο Δημόσιο, έστω και από τα τετράποδα. Εισάγονται αυστηρά κριτήρια επιλογής σκύλων(ηλικία, μικροτσίπ, υγεία, εμβολιασμοί, εκπαίδευση—όχι, ρεπερτόριο Άντζελας Δημητρίου δεν απαιτείται) αλλά κυρίως ζητείται αναπτυγμένο ένστικτο ανίχνευσης-ανεύρεσης (ένστικτο καταδίωξης- pray drive). Το χρήμα βέβαια, κατά το αρχαίο αξίωμα, μυρωδιά δεν έχει και απορία γεννάται για την αποτελεσματικότητα της οσφρητικής δεξιότητας των τετράποδων δημοσίων υπαλλήλων (το «όρμα Τζακ στα βιολετί» είναι οπτικό ερέθισμα εεε, μη γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών…)
Εμφανής πρέπει να είναι και η εκπαίδευση επαναφοράς (retrieve) του σκύλου, δηλαδή η ικανότητα να επιστρέφει ό, τι βρήκε. Αυτή ακριβώς η επαναφορά ήταν πάντα το ελληνικό πρόβλημα διότι ένστικτο ανεύρεσης αδήλωτων είχαν και πολλοί δίποδοι δημόσιοι λειτουργοί. Κατά την επιστροφή (ποια;;) των αδήλωτων στο ταμείο υπάρχει ζήτημα κι ας ελπίσουμε πως οι υπό πρόσληψη τετράποδοι θα βρίσκουν ευκολότερα τον δρόμο, εκτός κι αν έχει ο μη δηλών έτοιμα «δωράκια» σε friskies.
Ορθή είναι επίσης η απαίτηση του υπουργείου να είναι οι ανιχνευτές «κοινωνικοποιημένοι, ισορροπημένοι και χωρίς φοβίες σε ανοικτούς ή κλειστούς χώρους». Η απόσταση από το αεροδρόμιο σε γραφεία και σπίτια ένα μασούρι δρόμος και γιατί να μην πάει ο εκπαιδευμένος σκύλος μια βόλτα σε στρώματα, σεντούκια, ψωμιέρες, εργαλειοθήκες; Το ιδιοφυές ελληνοπρεπές home banking εγγράφει σελίδες δόξης στα χρόνια της κρίσης αλλά οι ημίαιμοι εξολοθρευτές είναι (γκαγκάν γκαγκάν) εδώ. Ένα θεματάκι υπάρχει στα frozen μετρητά των καταψυκτών, ειδικά αν το μασούρι είναι μέσα στην κοιλιά του κοτόπουλου ή στις σπαλομπριζόλες, αλλά ο Έλλην δημόσιος κύων δεν μασάει (;).
Οι γαβγανιχνευτές αδήλωτου ρευστού έρχονται κι ας ελπίσουμε να τα καταφέρουν. Αν η εκπαίδευση των σκύλων μάλιστα προχωρήσει τόσο που, εκτός των χρηματόσκυλων, φτάσει και σε τετράποδους ανιχνευτές λαμογίων, διαπλεκομένων ή ψευτών, ίσως και ν’ αρχίσουμε να ελπίζουμε.
Μ’ ένα λαμογιόσκυλο έξω από κάθε υπουργείο, μ’ ένα διαπλοκόσκυλο στην είσοδο της Βουλής και του Μαξίμου, μέχρι και τα σκυλιά θα γελάσουν με το ποιοι και πόσοι δε θα μπορούν να πλησιάσουν, άσε που όλο και κάποιο αναπτυξόσκυλο θα οσφρανθεί επιτέλους πού κρύβεται η ανάπτυξη…