Σε είδα: στην Ερμού

Σε είδα στην Ερμού, αλλά δεν ψώνιζες. Αραζες με τους άλλους ΜΑΤατζήδες περιμένοντας μπας κι εκτραπεί η πορεία των φοιτητών/εργαζομένων/ανέργων για να μπουκάρεις. Είχατε παραταχτεί κλείνοντας έναν κάθετο δρόμο αλλά κανένας μας δεν θορυβήθηκε, ούτε τόσο δα, από την παρουσία σας. Περνούσαμε, ρίχναμε μια ματιά σαν να βλέπαμε μοντέλα που διαφήμιζαν το militaire look του Galliano και συνεχίζαμε το δρόμο μας σα να μην έγινε τίποτα. Σα να 'ταν το φυσικότερο πράμα στον κόσμο να συναντάμε, καθημερινά, 20 άντρες των ΜΑΤ στο δρόμο μας.
Πόσο γρήγορα τα καταπίνουμε όλα; Με τι ταχύτητα ενσωματώνουμε το κακό; ("Ποιο κακό, καλέ; Είδες τι ομορφόπαιδα έχουν γίνει τα ΜΑΤ;", μου είπες περιπαικτικά.)