Σε είδα να τραγουδάς καντσονέτες στη μέση του δρόμου. Φορούσες φούξια κολάν και είχες και στεφάνακι από λουλούδια στο μαλλί 50 φεύγα χρονών γυναίκα.
Ολοι μα όλοι σταμάτησαν να σε χαζέψουν και να σε ακούσουν. Ολοι μα όλοι σου έριξαν τον οβολόν τους. Μερικοί γελούσαν αλλά εγώ σε ζήλεψα. Εβγαζες το ψωμί σου κάνοντας κυριολεκτικά ό,τι τρέλα σου περνούσε από το μυαλό και φυσικά καταδιασκέδαζες με την έκπληξη των περαστικών, με το κράτημα τους.
Κι αυτό το χαρτζηλίκι το ‘βγαλες με την μαγκιά σου- το ‘ξερες. Αντίδοτο ήταν τα κέρματα που τόλμησες κι έκανες αυτό που ποτέ δεν θα τολμούσαμε εμείς. Σπουδή και σπονδή στην ιερή ξεφτίλα.
