Σε είδα να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια μέσα στο λεωφορείο. Ήσουν δεν ήσουν δεκαέξι χρονών. Ξεκίνησες από τη στιγμή που μπήκες με τον φίλο σου και δεν σταματήσατε λεπτό. Στην αρχή σας κοιτάζαμε παραξενεμένοι. Μετά σταδιακά αρχίσαμε να γελάμε ένας ένας. Το όχημα σε πέντε λεπτά γελούσε σα χαζό.
Γιατί ξεκινήσατε να γελάτε; Σας ρώτησα. "Χωρίς λόγο", μου απαντήσατε μ´ ένα στόμα. "Μπαίνουμε στα λεωφορεία και στο μετρό κι αρχίζουμε τα γέλια μέχρι να κολλήσετε κι εσείς. Η καλή πράξη της ημέρας, για να στρώσει το κέφι σας. Άσε που μας είπαν πως κάνεις και κοιλιακούς…"